Έχουν εγκατασταθεί στη ζώνη της σιωπής. Οι διανοούμενοι της Αριστεράς. Αφού διήλθαν από τον χώρο της εξουσίας και περιηγήθηκαν στον εσώτερο τόπο της, απήλθαν αποσταμένοι στον χώρο της σιωπής. Αφού δεν μπόρεσαν να επιβάλουν τη σιωπή στα γεγονότα, τώρα μοιάζουν μακάριοι να γεύονται την ηδονή της σιωπής τους.
Του Λευτέρη Κουσούλη*
Τους γνωρίσαμε από τον θορυβώδη λόγο του ιδεολογικού ακτιβισμού τους. Στους δρόμους, στις πλατείες, στις αίθουσες. Θέλησαν να μας διδάξουν την Αλήθεια της Ιστορίας.
Τώρα ξέρουμε ότι εγκατέλειψαν βιαστικά και τρομαγμένα τη σκηνή. Ο εύθραυστος κόσμος τους δεν άντεξε μπροστά στο πραγματικό και ο κατασκευασμένος εαυτός τους κατέφυγε στη ζώνη της σιωπής. Στην ασφάλεια του τίποτα, στις βεβαιότητες της αποχής και της απουσίας.
Τώρα αναδεικνύονται σε δεξιοτέχνες της σιωπής. Της σιωπής και της αποσιώπησής της. Εργάζονται σταθερά να μείνει η σιωπή τους απαρατήρητη και αμνημόνευτη. Θα διδάξουν ίσως στο μέλλον τη δεξιοτεχνία της σιωπής. Δεν θα συμπράξουμε.
Αυτοί που με υψωμένοι τη γροθιά και υπερυψωμένη τη φαντασία τού εαυτού τους επινόησαν την υπερφίαλη εκδοχή της «Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας», ως εύρημα επαναστατικό, ως λάβαρο απελευθερωτικό, σήμερα δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν γνωρίζουν.
Τα βροντώδη που συντελούνται δίπλα μας δεν τους αφορούν. Εξαντλήθηκαν πια όλα τα περιθώρια να κερδοσκοπήσουν μιλώντας για την πείνα των άλλων.
Δεν γνωρίζουν τίποτα για την καθημερινή καταστροφή που συντελείται στο κοινωνικό μέτωπο, όπου η ανισότητα βαθαίνει και το ταξικό χάσμα σκάβεται αβυσσαλέο.
Δεν έχουν ακούσει τίποτα για τη σταθερή κατακρήμνιση του Δημόσιου Σχολείου, που αποστερεί από τους νέους Έλληνες τη δυνατότητα πρόσβασης στη γνώση της εποχής, σήμερα και αύριο.
Δεν υπέπεσε στην αντίληψή τους η αρπαγή του καρπού της εργασίας από χιλιάδες εκτός κρατικής προστασίας Έλληνες, μαζί με την κλοπή του ελεύθερου χρόνου τους, υπέρ των προνομιούχων του κρατικού τομέα.
Δεν έχουν δει καμιά εικόνα, δεν έχουν ταραχτεί από καμιά είδηση, που συμπυκνώνει το ανθρωπιστικό ζήτημα, που αναφέρεται στους πρόσφυγες, για τους οποίους στο παρελθόν θα έγραφαν σελίδες, θα θρηνούσαν δημόσια και προφητικά θα εγκαλούσαν την εξουσία.
Εκεί που η συνείδηση θα έπρεπε να βρίσκεται σε εγρήγορση, η ζώνη της σιωπής γίνεται το καταφύγιό της. Τρομαγμένη υποχωρεί και φοβισμένη αναδιπλώνεται. Η οριακή κατάσταση τη βάζει σε δοκιμασία.
Δεν αντέχουν οι διανοούμενοι της Αριστεράς μπροστά στο πεπερασμένο των ιδεών τους, των ιδεών και των προσώπων. Η ζώνη της σιωπής είναι η κατάληξη της ματαίωσης. Εκεί συντελείται και ολοκληρώνεται ο έσχατος συμβιβασμός. Απογυμνώνονται οι πλάνες και εγκαθιδρύεται το τίποτα.
Μπορούν να μείνουν για πάντα εκεί. Εκεί, στη ζώνη της σιωπής. Δεν έχουν τίποτα να προσθέσουν. Θα κρατήσουμε το παράδειγμά τους ως όπλο στον δρόμο των απαιτήσεων της κριτικής σκέψης.
Θα το επαναλαμβάνουμε ακούραστα και ενοχλητικά. Οι διανοούμενοι της Αριστεράς ήθελαν να είναι το πνεύμα της Ιστορίας. Δεν θα γράψει τίποτα γι’ αυτούς η ιστορία του πνεύματος.
- Κείμενα για την Πολιτική & την Επικοινωνία(2007)
- Ήττα της Πολιτικής –18 θέσεις απέναντι(2008)
- Αναμνήσεις από το Βίτενμπεργκ –Όψεις του αδιεξόδου και η αναζήτηση της αισιοδοξίας(2009)
- Σταθεροί Τόποι(2012)
- Έξω από το καταφύγιο –Κείμενα για τη συνειδητοποίηση(2013).
- 10+10, (2014)
Όλα τα βιβλία κυκλοφορούν από τις «Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις».
