Το αποχετευτικό σύστημα της πρωτεύουσας θεωρείται για τους Αθηναίους κάτι δεδομένο. Και καθώς πρόκειται για ένα έργο που δεν είναι ούτε προσβάσιμο ούτε κατασκευασμένο στην επιφάνεια του εδάφους οι διαδρομές που ακολουθούν οι κεντρικοί αποχετευτικοί αγωγοί – αυτοί που κρατούν την μεγαλούπολη καθαρή – παραμένουν άγνωστες.
Πώς λοιπόν διοχετεύονται στη Ψυτάλλεια τα λύματα μιας πόλης περίπου 5.000.000 κατοίκων;
Σύμφωνα με πληροφορίες που παρέχονται στον ιστότοπο της ΕΥΔΑΠ, δύο είναι οι κεντρικοί αγωγοί που, διασχίζοντας κάθετα το λεκανοπέδιο, οδηγούν τα λύματα στο Κερατσίνι και από εκεί στην Ψυτάλλεια: Ο Κεντρικός Αποχετευτικός Αγωγός και ο Παρακηφίσιος Συλλεκτήρας Ακαθάρτων.
Ο πρώτος ξεκινά από το τέρμα της οδού Πατησίων και διασχίζει το λεκανοπέδιο σε μήκος 17 χιλιομέτρων, καταλήγοντας στον Ακροκέραμο Κερατσινίου. Πρόκειται για έναν παντορροϊκό αγωγό με τον οποίο γίνεται η παροχέτευση ομβρίων και ακαθάρτων. Η κατασκευή του αγωγού ολοκληρώθηκε το 1959. Στην εκβολή του έχει παροχετευτική ικανότητα 15 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο.
Ο Παρακηφίσιος Συλλεκτήρας ξεκινά από τον από την περιοχή του Αγ. Στεφάνου και καταλήγει στον Κεντρικό Αποχετευτικό Αγωγό στο ύψος της περιοχής του Αγ. Ιωάννη Ρέντη. Το μήκος του φτάνει τα 34,5 χλμ. περίπου, ενώ η παροχετευτική του ικανότητα στην εκβολή είναι 20,2 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο.
Εκτός από τους δύο κύριους αγωγούς κάτω από την Αθήνα «τρέχουν» ακόμα:
Ο Συμπληρωματικός Κεντρικός Αποχετευτικός Αγωγός (ΣΚΑΑ), που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1980. Αρχίζει από τον Δήμο Αγ. Ιωάννου Ρέντη και απολήγει στον Ακροκέραμο. Ο ΣΚΑΑ συμπληρώνει την παροχετευτική ικανότητα του ΚΑΑ. Είναι κυκλικός αγωγός από οπλισμένο σκυρόδεμα μήκους 7 χλμ. και παροχετευτικότητας 15 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο.
Ο Κεντρικός Παραλιακός Συλλεκτήρας της ακτής Σαρωνικού, ο οποίος κατασκευάστηκε στην περίοδο λειτουργίας του ΟΑΠ, ξεκινά από την περιοχή της Βάρκιζας, καταλήγει στο Αντλιοστάσιο 29 (περιοχή Αμφιθέας) και έχει μήκος 17 χλμ. Για την κατασκευή του ελήφθησαν υπόψη ορισμένες παράμετροι που σχετίζονταν με την τοπογραφία και τη διατήρηση της περιβαλλοντικής ισορροπίας της περιοχής. Η μέγιστη παροχετευτική του ικανότητα φτάνει τα 2,5 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο.
