Όποιος άνοιγε την τηλεόραση να παρακολουθήσει τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Χίμκι στη Μόσχα δεν θα αντιλαμβανόταν ότι ήταν ένας «τελικός» για το πλεονέκτημα έδρας. Μάλλον θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι ήταν ένας αγώνας προετοιμασίας των Πράσινων, ένα ματς του «Αλεξάντερ Γκομέλσκι Καπ» που συνηθίζει ο Παναθηναϊκός να λαμβάνει μέρος.
Οι Πράσινοι έπρεπε να «δαγκώνουν» στην άμυνα, να βγάζουν την ενέργεια που αποτελεί σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού τους για να βρουν πόντους από το επιθετικό transition και κτίζοντας την αυτοπεποίθηση να σκοράρουν πίσω από τα 6μ75. Δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά και γνώρισε δικαίως μια ήττα που τον κάνει από εκεί που κοιτούσε μπροστά, να ρίχνει ματιές και πίσω. Το επερχόμενο ματς με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ είναι σημαντικό, αλλά εξίσου σημαντικά για να ορίσουν πλέον τον πήχη του ΠΑΟ στην κανονική περίοδο θα είναι τα επόμενα ματς στην Ισπανία, με τη Ρεάλ και τη Μάλαγα… Με την εικόνα που είχε η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ στα περίχωρα της Μόσχας και γενικώς στα εκτός έδρας ματς μετά το Βελιγράδι, οι εξορμήσεις στην Ισπανία δύσκολα θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και μετά οι Πράσινοι θα αρχίσουν να κάνουν άλλους υπολογισμούς, τους οποίους αφήνω για πιο κάτω.
Άλλωστε στον επίπονο και απαιτητικό «μαραθώνιο» της Ευρωλίγκας, πολλά μπορεί να αλλάξουν από έναν αγώνα σε άλλον και ορθά ο βοηθός του Τσάβι Πασκουάλ, Γιώργος Βόβορας μιλώντας στην κάμερα της Nova επεσήμανε πως ένα ματς είναι αρκετό για να γυρίσει ο διακόπτης και να αλλάξει η ψυχολογία και η αγωνιστική λειτουργία της ομάδας.
Κι εδώ είναι το ζητούμενο. Ήταν εδώ και δύο εβδομάδες και παραμένει ακόμη πιο ξεκάθαρο και υπό μια έννοια επιβεβαιωμένο πλέον. Να επαναφέρει ο Παναθηναϊκός την ορθή και αποτελεσματική ομαδική λειτουργία του, εντάσσοντας στο παιχνίδι του δύο παίκτες, μικραίνοντας το rotation στα κρίσιμα ματς, «κόβοντας» παίκτες, φτιάχνοντας τη χημεία του. Λέξεις και στόχους που ακούς σε περίοδο προετοιμασίας, αλλά όπως σημείωσα και στην αρχή, το ματς του Παναθηναϊκού -για ακριβώς αυτούς τους λόγους- έμοιαζε με αγώνα προετοιμασίας.
Ο Παναθηναϊκός έδειχνε να είναι μια μπερδεμένη ομάδα και ο Τσάβι Πασκουάλ ένας μπερδεμένος προπονητής. Σαφέστατα ο Καταλανός είναι ένας εκ των κορυφαίων για να βγάλει εις πέρας αυτό το εγχείρημα-ενίσχυσης του ΠΑΟ στα τέλη Φλεβάρη, αρχές Μάρτη, ωστόσο η ενσωμάτωση δύο παικτών, εκ των οποίων μάλιστα ο ένας είναι γκαρντ με ισχυρή προσωπικότητα στο παιχνίδι του δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση.
Προσέξτε: ο ΠΑΟ μπορεί εξαιτίας αυτών των αλλαγών να χάσει το πλεονέκτημα έδρας αλλά να φτιάξει μια ομάδα που θα έχει τη χημεία να πάρει στα πλέι-οφ αυτό που στερήθηκε πέρυσι έχοντας το αβαντάζ έδρας. Δύσκολο, αλλά πιθανό. Ωστόσο αναλύουμε το παρόν, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τα ποσοστά πιθανότητων από τις προηγούμενες σεζόν…
Επί του παρόντος λοιπόν, ο Πασκουάλ που δεν έχει στη διάθεση του τον πολύτιμο (λόγω της αξιοπιστίας του στο μακρινό σουτ) Ματ Λοτζέσκι και στερήθηκε τον σουτέρ με «κρύο αίμα», Κένι Γκέμπριελ, φάνηκε να μην έχει αποφασίσει ποιος παίκτης θα «κοπεί» ή έστω θα πιάσει στασίδι στις μακρινές καρέκλες του πάγκου, τώρα που προστέθηκε ο Μάικ Τζέιμς και ο εντελώς άπειρος από ευρωπαϊκό μπάσκετ, Έιντριαν Πέιν. Ο επιστρέψας Αμερικανός έκανε ντεμπούτο στην αρχική 5αδα και ήταν τρίτος σε χρόνο συμμετοχής, με 27 λεπτά (πίσω από τα 34 του Σίνγκλετον και τα 29 του Καλάθη). Ο Παππάς, που είχε αναδειχθεί σε παίκτη των ειδικών καταστάσεων και ανταποκρινόταν στο ρόλο του με εντυπωσιακό τρόπο, έπαιξε 13 λεπτά αλλά έκανε το χειρότερο εφετινό ματς του. Ο Ρίβερς χρησιμοποιήθηκε 22 λεπτά χωρίς να κατορθώσει να είναι θετικός (1/2δ, 1/3τρ).
Ο Πασκουάλ έδωσε για 9η φορά περισσότερα από 14 λεπτά στον Ντένμον, που θεωρητικά είναι ίσως ο πιθανότερος για να αποχαιρετίσει το ΟΑΚΑ (εκτός αν ο Λοτζέσκι δεν αποθεραπευτεί άμεσα) και ο Αμερικανός ήταν μετά τον Ίαν Βουγιούκα, ο καλύτερος παίκτη του ΠΑΟ. Σε αυτά προσθέστε οτι ο Μήτογλου, ύστερα από την καλή εικόνα που είχε στα τελευταία ματς, δικαίως πήρε από τον Καταλανό 5.13 λεπτά, όμως την ίδια στιγμή προσπάθησε να εντάξει στο ροτέισον τον Πέιν (10 λεπτά) και να τον δει σε συνθήκες αγώνα (στην 1η φάση έκανε βήματα) και το βαρόμετρο του Παναθηναϊκού, Νικ Καλάθης το χειρότερο εφετινό του ματς.
Η διαχείριση του υλικού παραπέμπει σε ομάδα που ψάχνεται και προσπαθεί να μάθει τον εαυτό της. Ίσως είναι συγκυριακό, καθότι το δείγμα είναι εξαιρετικά μικρό. Αλλά είναι μια ένδειξη ισχυρή, αν αναλογιστεί κανείς πως ο Παναθηναϊκός μετά τα πρώτα ματς (από το ΣΕΦ και επειτα) έδειχνε σιγά-σιγά να αποκτά το μέταλλο που είχε απωλέσει και την απαραίτητη αυτογνωσία.
Το ματς με τον Ολυμπιακό είναι καθοριστικό και τα ματς που ακολουθούν στην Ισπανία κομβικά. Αν οι Πράσινοι ξαναβρούν τη «χημεία» τους, αν πάρουν τις μεγάλες νίκες, θα μπουν ξανά σε τροχιά πλεονεκτήματος. Αν όχι, τότε στις τελευταίες αγωνιστικές ίσως να κοιτούν ποια ομάδα τους ταιριάζει καλύτερα για να αντιμετωπίσουν με μειονέκτημα έδρας στα πλέι-οφς. Και τα αποτελέσματα των τελευταίων ετών μαρτυρούν σε όλους ποια είναι αυτή…
πηγη: sdna
