ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Ο θρησκευτικός αποχρωματισμός, ο αντικληρικαλισμός και η εν γένει απουσία του μυστηριακού βίου και της πνευματικής προπαρασκευής ενόψει της ελεύσεως του Θεανθρώπου, διαρκούντος ιδίως του Δεκεμβρίου, αποτελεί απορία εις την κοινωνία δια την εν τέλει αποστολή της επισήμου Εκκλησίας, η οποία έχει καταστεί προαγωγός της Πολιτειακής πολιτικής περί της εγκαθίδρυσης της παγκοσμιοποιήσεως.
Ο στολισμός με δένδρα, με λαμπιόνια, ή εισέτι και με καραβάκια, συνιστά μία μορφή πρόσκαιρης θέρμης ή κίβδηλης επιδερμικής μεταβολής εις την καθημερινή οπτική μας, η οποία καθίσταται προδήλως και αρρήκτως συνδεδεμένη με την επίπλαστο και ψευδή πολιτισμό του καταναλωτισμού.
Η ευωχία της συσσώρευσης ύλης, ή της επίφασης της στιλπνότητας κομίζει ένα παροδικό αίσθημα πλησμονής και ανάτασης, εντούτοις συνιστά ένα βραχύ και ρηχό διάλλειμα από την νοσηρή, άλογη και απάνθρωπη πραγματικότητα την οποία εκόντες, άκοντες βιώνουμε, επί τόσον καιρό.
Η έννοια όμως της εορτής η το νόημα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, απέχει παρασάγγας από την θνησιγενή ύλη και την ανθρώπινη επίφαση περί τα πεπερασμένα της φύσης μας διότι κομίζει οντολογικά τον οδοδείκτη δια την αιώνια Ζωή αλλά και την Αλήθεια ακόμη και την παρούσα ζωή, καίτοι εγκλωβισμένοι όντες στην αδυσώπητη αναγκαιότητας της φύσεως΄ μας, εξαιτίας και συνεπεία διαχρονικώς αρρήκτου ομφάλιου λώρου, με το προπατορικό μας αμάρτημα.
Η έλευση της Ελπίδος επί της Γης αλλά και την Σωτηρίας μας δια της οντολογικής απελευθέρωσης, συμπυκνώνεται σωρευτικά, εις το Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος καταδέχθηκε να καταστεί άνθρωπος, να ενδυθεί την ανθρώπινη σάρκα, από μανικό έρωτα για τα δημιουργήματά του, θυσιαζόμενος άχρι εσχάτων, δια το ανθρώπινο Γένος.
Η μέγιστη εορτή των Χριστουγέννων θα έπρεπε να προπαρασκευαστεί από την επίσημη Ελλαδική Εκκλησία η οποία, καθεύδει τον νήδυμο ύπνο, θέτοντας απαράδεκτους περιορισμούς εις τον Εκκλησιασμό και εις την Θεία Μετάληψη, δίκην της πανδημίας, όπου όλως περιέργως ο ιός καθίσταται φιλικός προς τους Μουσουλμάνους, του Κομμουνιστές, Αριστεριστές, ενώ διασπείρεται εν ριπή οφθαλμού προς τους Χριστιανούς Ορθόδοξους και τους Πατριώτες.
Τα εξωνημένα Μ.Μ.Ε παρασιωπούν, εις την χώρα όπου εις την προμετωπίδα του Καταστατικού της Χάρτη αναφέρει πανηγυρικά : «Εις το Όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδας» και εις το άρθρο 3 αναφέρει ότι Κρατούσα Θρησκεία είναι η Ορθόδοξη Θρησκεία, δηλαδή, η ζώσα ορθόδοξη παράδοση εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, συνιστά ανυπερθέτως την δομική σταθερά της εθνικής μας ταυτότητας, ούχ ήττον, η δυσώδης σήψη και η πυορρούσα αλλοτρίωση καθίσταται εις τέτοιον βαθμό, όπου προβάλλεται η αθεΐα, υποβαθμίζοντας την τρισμέγιστη εορτή Γεννήσεως του Αρχηγού μας, ήτοι του Χριστού μας.
Η παγκοσμιοποίηση προάγει την πανθρησκεία και εν γένει την υποκριτικά ψευδεπίγραφο ανθρωπισμό, όπου κατ’ ουσίαν πρόκειται δια συναρθρωμένες δομές εξουσίες, υπό την επίφαση Αγιότητας ή δήθεν ευαισθησία δια τον ανθρώπινο πόνο.
Σήμερον, το μήνυμα της Γεννήσεως του Υιού του Θεού του Μονογενούς καθίσταται αμέτρως και ασυγκρίτως πιο σημαντικό δεδομένης της υφιστάμενης καταστάσεως της πανδημίας αλλά και εν γένει της βάναυσης τρώσης πάσας μορφής ανθρώπινης αξίας, δικαιώματος και ελευθερίας, όπου ο άνθρωπος, έχει καταστεί ένα πλήρως ελεγχόμενα σκεπτόμενο υποτελές άθυρμα, εις τα χέρια της εκάστοτε εξουσίας, ο οποίος δεν έχει ουδεμία ελευθερία αλλά ούτε και δικαίωμα αμφισβήτησης της καθεστωτικής επιβαλλόμενης απόψεως της κραταιάς πολιτικής ορθότητας.
Η περιφρόνηση της Ορθόδοξης εν Ελλάδι παράδοσης και η εσκεμμένη εξομοίωσή της με τον σκοταδισμό ενώ εις τον αντίποδα ο υπερθεματισμός των έτερων θρησκευμάτων, ως θεμιτή εκδήλωση του δικαιώματος του θρησκεύειν συνιστά την εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών, με σκοπό να πλήξουν την εθνικής και θρησκευτική μας συνείδηση, εκριζώνοντας εκ βάθρων πάν ψήγμα πατριωτισμού , ελληνισμού και αληθείας.
Συνελόντι ειπείν, είθε, ο Θεός να βάλει το Χέρι Του και ας μας συνεπικουρήσει εγκαρδίως.
