Η φυσική δραστηριότητα (είτε πρόκειται για περπάτημα, είτε για άσκηση, είτε για δουλειές στο σπίτι κ.α.) διαπιστωμένα μας βοηθά να συντηρούμαστε καλύτερα, σε συνολικό επίπεδο, όπως περνούν τα χρόνια.
Μας προφυλάσσει και από διάφορες ασθένειες των οποίων ο κίνδυνος της εμφάνισης τους αυξάνεται με το γήρας.
Κατά καιρούς προκύπτουν μελέτες για το είδος και την ένταση της δραστηριότητας που μας δίνει τα περισσότερα οφέλη.
Έως τώρα, δεν είχε γίνει κάποια έρευνα για το είδος της δραστηριότητας που βοηθά τον εγκέφαλο μας ή τον βλάπτει.
Ώσπου τη Δευτέρα 23/1 δημοσιεύτηκε στο Journal of Epidemiology & Community Health τα αποτελέσματα των σχετικών προσπαθειών που έκαναν επιστήμονες του University College London.
Συνέδεσαν συσκευές παρακολούθησης δραστηριότητας στους μηρούς σχεδόν 4.500 ανθρώπων στη Μεγάλη Βρετανία και έτσι παρακολούθησαν τις 24ωρες κινήσεις τους, για επτά ημέρες.
Στη συνέχεια, εξέτασαν πώς η συμπεριφορά των συμμετεχόντων επηρέασε τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και επεξεργασίας.
Διαπιστώθηκε ότι όσοι περνούσαν “ακόμα και μικρό χρονικό διάστημα (από 6 έως 9 λεπτά) σε πιο έντονες δραστηριότητες, συγκριτικά με το κάθισμα, τον ύπνο ή τις ήπιες δραστηριότητες, είχαν υψηλότερα γνωστικά σκορ.
Βελτίωσε τη μνήμη εργασίας των συμμετεχόντων και είχε το μεγαλύτερο αντίκτυπο σε εκτελεστικές διαδικασίες, όπως ο σχεδιασμός και η οργάνωση.
Η γνωστική βελτίωση ήταν μέτρια, αλλά όταν αφιερωνόταν επιπλέον χρόνος και γινόταν πιο ενεργητική προπόνηση, τα οφέλη αυξάνονταν”.
Η μέτρια σωματική δραστηριότητα συνήθως ορίζεται ως γρήγορο περπάτημα ή ποδήλατο ή τρέξιμο στις σκάλες.
Οι έντονες δραστηριότητες, όπως ο αερόβιος χορός, το τζόκινγκ, το κολύμπι και η ποδηλασία σε λόφο, ενισχύουν τον καρδιακό ρυθμό και την αναπνοή μας.
Όπως δήλωσε ο John Mitchell, μέλος του ιατρικού ερευνητικού συμβουλίου στο Ινστιτούτο Σπορ, Άσκησης και Υγείας του University College of London “δεδομένου ότι δεν παρακολουθούμε τη γνώση των συμμετεχόντων για πολλά χρόνια, αυτό μπορεί απλώς να οφείλεται στο ότι τα άτομα που κινούνται περισσότερο τείνουν να έχουν υψηλότερη γνωστική ικανότητα, κατά μέσο όρο.
Ωστόσο, ναι, θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι ακόμη και ελάχιστες αλλαγές στην καθημερινή μας ζωή μπορεί να έχουν κατάντη συνέπειες για τη γνωστικότητά μας”.
Η μελέτη παρείχε και νέα εικόνα για το πώς η δραστηριότητα αλληλεπιδρά με την καθιστική συμπεριφορά και τον ύπνο.
Μολονότι η μελέτη είχε ορισμένους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης γνώσης για την υγεία των συμμετεχόντων, τα ευρήματα δείχνουν πώς η συσσώρευση μοτίβων κίνησης σε μια ημέρα έως μια εβδομάδα έως έναν μήνα, είναι εξίσου -αν όχι πιο σημαντική- από μια μόνο συνεδρία άσκησης.
Η έρευνα αποκάλυψε και ότι το να περνάμε περισσότερο χρόνο στον ύπνο, την καθιστική ζωή και τις ήπιες κινήσεις έχει αρνητικό αντίκτυπο στον εγκέφαλο -της τάξεως του 1 έως 2%.
Προφανώς και χρειάζονται πρόσθετες μελέτες, για την επαλήθευση των ευρημάτων και την κατανόηση του ρόλου κάθε τύπου δραστηριότητας.
