Θέλω να δω όταν θα γίνει κάτι τέτοιο, ποιοι και ποιες θα τους γυρίσουν την πλάτη…
Κανονικά, θα έπρεπε να μας αγχώνει η είδηση ότι κυκλοφόρησε προεκλογικό σποτάκι του κυβερνώντος την Τουρκία κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ για τους φίλους), όπου εμφανίζονταν ως τμήματα της γείτονος η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Κως αλλά και η Δυτική Θράκη. Εντάξει, όχι πολύ άγχος, δεν είναι και για να σε λούζει κρύος ιδρώτας, δεν είναι καν ξαφνικό, κάθε τρεις και λίγο ατζαρδώνονται τα μεμέτια που λένε και στην Πάτρα.
Αλλά μέχρι στιγμής, όλο κο-κο-κο κι από αυγό τίποτα…
Οπότε αφήνουμε στην άκρη τις προκλήσεις της εικονικής πραγματικότητες και ας δούμε, παρακαλώ, κάτι πιο χειροπιαστό. Ας δούμε την περιπέτεια ενός πιτσιρικά από το Καστελόριζο, ο οποίος μάγκωσε το χέρι του σε μια πόρτα. Συνηθισμένο ατύχημα για τα παιδάκια, μία δεν προσέχουν αυτά, μία δεν προσέχουν οι μεγάλοι, περιλαμβάνει και ολίγη ζούρλια μέσα η εξίσωση, ίτσι σφέτσε σφέτσε που λέμε και στα βλάχικα, πάμε παρακάτω. Πάμε στον γιατρό εν ολίγοις.
Έλα όμως που στο Καστελόριζο δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί το περιστατικό από το Πολυδύναμο Ιατρείο. Οπότε ζητήθηκε να έρθει ελικόπτερο από Ρόδο για να παραλάβει το τετράχρονο και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Η μία πλευρά, η πλευρά της οικογένειας, υποστηρίζει ότι δεν κατέστη δυνατή η επικοινωνία με το ΕΚΑΒ, λόγω βλάβης στο τηλεφωνικό σύστημα του Νοσοκομείου Ρόδου, η άλλη πλευρά, οι κύκλοι της δεύτερης υγειονομικής περιφέρειας, ισχυρίζονται ότι συγγενικό πρόσωπο του πιτσιρικά επέλεξε τη μεταφορά σε νοσοκομείο της Τουρκίας υπογράφοντας μάλιστα και σχετικό έγγραφο.
Η απάντηση του πατέρα:
«Όταν έφυγα για την Τουρκία η γιατροί μου ζήτησαν να υπογράψω ένα χαρτί ότι φέρω δική μου ευθύνη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν απαντήσει από το νοσοκομείο της Ρόδου για το ΕΚΑΒ, δεν υπέγραψα τίποτα που να αναφέρει ότι δεν θέλω το παιδί μου να γίνει η αεροδιακομιδή του με ελικόπτερο. Το ΕΚΑΒ δεν μας σήκωσε ποτέ το τηλέφωνο. Ευχαρίστησα τους γιατρούς στο Καστελόριζο και πήγα να βγάλω άκρη μόνος μου. Είναι ήρωες αυτά τα δυο παιδιά εδώ…»
Για να συμπληρώσει:
«Δεν γίνεται στο νησί να μην έχουμε έναν γιατρό γενικής ιατρικής εν έτει 2023. Για να λέγεται ένα ιατρείο πολυδύναμο πρέπει να είναι πολυδύναμο».
Για την ιστορία, το παιδάκι μεταφέρθηκε με ιδιωτικό σκάφος από το Καστελόριζο στο Κας και από εκεί πήρε το δρόμο για την Αττάλεια, όπου υπεβλήθη σε επιτυχή επέμβαση και τέλος καλό όλα καλά. Όσον αφορά το ιατρικό σκέλος δηλαδή, γιατί όλα τα υπόλοιπα δεν ακούγονται και τόσο όμορφα. Ακόμη κι αν δεχθεί κανείς ότι υπερέβαλαν μέσα στην αγωνία τους οι γονείς του παιδιού και ότι θα έπρεπε να επιδείξουν μεγαλύτερη υπομονή και να αγχώνονται λιγότερο, η διαπίστωση είναι μία:
Σε μια δύσκολη στιγμή, ο άλλος κοιτάει να τα βγάλει πέρα όπως να ‘ναι. Κι άμα δεν μπορείς να τον βοηθήσεις εσύ, θα καταφύγει σε όποιον μπορεί να τον βοηθήσει.
Πικρό, αλλά αναμενόμενο σε μια Ελλάδα 2.0 που ηγείται μεν της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως (αθάνατε Γιάννη Οικονόμου!), αλλά όταν έρχεται η ώρα να εξυπηρετήσει τους ακρίτες της, σφυράει αδιάφορα και σηκώνει ανήξερη τους ώμους. Και τότε καταφτάνει ο απέναντι, όχι βράδυ, όχι με όπλα, αλλά μέρα μεσημέρι με το βιβλιάριο των επιταγών και λέει:
Τζάνεμ, τι μπορώ να κάνω για σένα;
Θέλω να δω όταν θα γίνει κάτι τέτοιο, ποιοι και ποιες θα τους γυρίσουν την πλάτη…
