Μία εβδομάδα πριν από την εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της ΔΕΘ, υψηλά ιστάμενα κυβερνητικά στελέχη, μεταξύ των οποίων και ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης, διαμορφώνουν με αυξανόμενη ένταση ένα κλίμα υψηλών προσδοκιών για προεκλογικές παροχές.
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός ανοίγουν πλέον επικίνδυνα το μονοπάτι της επιστροφής στο αλήστου μνήμης φθινόπωρο του 2014, που έφερε την οπισθοδρόμιση στον εφιάλτη της τελευταίας τετραετίας. Μόλις λίγους μήνες πριν η χώρα –τότε– αφήσει πίσω της οριστικά τη σκληρή περιπέτεια του πρώτου και δεύτερου προγράμματος στήριξης.
Το κλίμα που ήδη διαμορφώνεται στο εσωτερικό της κυβέρνησης “σπρώχνει” το οικονομικό επιτελείο στο πάλαι ποτέ “Τσακαλώτο, δώσ’ τα όλα…”, όπως παραδέχονται ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, που ανοιχτά πλέον φοβούνται για ένα καταστροφικό πισωγύρισμα σε μια ανεξέλεγκτη ανατροπή των όσων έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση με το τρίτο πρόγραμμα.
Πρώτη στη λίστα των παροχών εμφανίζεται να είναι η “μη εφαρμογή” των περικοπών στις συντάξεις, απόφαση που είχε προσυπογράψει η κυβέρνηση με τους “θεσμούς” από τον Μάιο του 2017.
Οι προειδοποιήσεις απέναντι σε μια τέτοια λογική επιστροφής σε ένα “νέο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης” εκτεταμένων προεκλογικών παροχών ήταν εμφανείς και διάχυτες στην τοποθέτηση του προέδρου της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, τόσο στην ομιλία του στην εκδήλωση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών όσο και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις που είχε με στελέχη της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τόνισε ότι, δεν υπάρχει η πολυτέλεια “να διαφωνείς με τις αγορές” όταν πρέπει να αναχρηματοδοτείσαι από αυτές.
Με μια οπισθοδρόμηση τώρα προς χάριν των εκλογικών σκοπιμοτήτων, δηλαδή “εάν η χώρα δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα”, όπως τονίζει σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ, “θα τεθεί και πάλι εκτός αγορών, όπως συνέβη το 2010. Και αυτήν τη φορά η διάσωση θα είναι πολύ επώδυνη, καθώς θα γίνει μέσα σε ένα πλαίσιο αποδόμησης της ευρωπαϊκής ταυτότητας της χώρας…”.
Τσίπρας σε συμπληγάδες: Το κόμμα θέλει παροχές, οι δανειστές πειθαρχία
“Παγίδα” οι παροχές αλλά και το σήμα ότι ετοιμάζονται να “ξηλώσουν” διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις
Δεν είναι ενιαία ούτε αδιαίρετη η πολιτική που καλείται να εφαρμόσει ο Αλέξης Τσίπρας σε αυτή την αποκαλούμενη “μετα-μνημονιακή περίοδο”.
Η ανάσα των δανειστών –όσο και αν επιμένει να διακηρύττει ότι τελείωσε η επιτροπεία– είναι καυτή στον σβέρκο του, ενώ τα μάτια και τα αυτιά επενδυτών και αγορών είναι στραμμένα στα μηνύματα που θα εκπέμψει για τυχόν πισωγύρισμα σε συμπεφωνημένους στόχους και μεταρρυθμίσεις, αρχής γενομένης από τις εξαγγελίες του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Ήδη έχουν αρχίσει να σκιαγραφούνται οι “ελαφρύνσεις” τις οποίες θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από το Βελλίδειο, με έμφαση στη μείωση της φορολογίας, την αύξηση του κατώτατου μισθού και τη “στήριξη” του κοινωνικού κράτους. Στο έρκος των οδόντων Τσίπρα, εξάλλου, είναι τόσο η ακύρωση του μέτρου περικοπής των συντάξεων όσο και η εξαγγελία για τη μη εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου το 2020.
Κι αν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί φαίνεται ότι ανάβουν “πράσινο φως” στον πρωθυπουργό να μην περικόψει τις συντάξεις, το ΔΝΤ αντιδρά και μένει να φανεί πώς θα υποδεχτούν οι πιστωτές και όσες παροχές κρατάει ο κ. Τσίπρας ακόμη “έκπληξη” για να επιχειρήσει να τραβήξει χειρόφρενο στον δημοσκοπικό κατήφορο του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο φέρονται να έχουν πλήρη επίγνωση του κινδύνου που ελλοχεύει στα “ταξίματα” και στις υποσχέσεις, που μυρίζουν “πισωγύρισμα” σε πολιτικές χρεοκοπίας και δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Πέραν τούτων, όμως, που αφορούν αμιγώς τους αριθμούς, υπάρχει και έτερη παγίδα: Να δοθεί το μήνυμα ότι “ξηλώνονται”, αντί να προχωρήσουν περαιτέρω, οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες φωνάζουν Ε.Ε. και ΔΝΤ ήδη από τη σύναψη της πρώτης δανειακής σύμβασης της χώρας, το 2010.
Εξού και κατά το πρώτο υπουργικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε μετά τον τερματισμό του τρίτου προγράμματος και τον ανασχηματισμό, ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να ικανοποιήσει και το κομματικό αλλά και το… διεθνές ακροατήριο.
Και τούτο, γιατί το μήνυμα που εξέπεμψε ήταν, grosso modo: φιλοκοινωνική πολιτική μεν, αλλά με πλήρη σεβασμό στους δημοσιονομικούς στόχους που έχουμε συνομολογήσει με τους πιστωτές.
Έχει ενδιαφέρον, σε κάθε περίπτωση, εάν αυτή την “ισορροπία τρόμου” μεταξύ παροχών και επιταγών της “αγοράς” ο κ. Τσίπρας θα επιδιώξει να την τηρήσει, προϊόντων των μηνών, όσο οι εκλογές θα πλησιάζουν, ή εάν θα αφήσει το κόμμα να τον σύρει από το… αριστερό μπατζάκι σε πολιτικές “Τσακαλώτο, δώσ’ τα όλα”, μήπως και διασωθεί το “αριστερό” προφίλ και η εκλογική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο… αντιμνημονιακός Σκουρλέτης στο κόμμα
Το “πείραμα” για το πρωθυπουργικό επιτελείο και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά δεν είναι καθόλου εύκολο. Ιδιαίτερα εάν συνυπολογίσει κανείς και τις πρόσφατες αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η εκλογή του Πάνου Σκουρλέτη ως νέου γραμματέα, έπειτα από “συμμαχία” του με τους “53”, τον Νίκο Φίλη και τον Νίκο Βούτση, προοιωνίζεται απαιτητική στροφή των επιταγών του ΣΥΡΙΖΑ για επιστροφή σε “αριστερόστροφες” διεκδικήσεις.
Ήδη ο κ. Σκουρλέτης ως νέος γραμματέας φρόντισε να προβεί άμεσα, κατά την πρώτη τοποθέτησή του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, σε υπομνήσεις στον πρωθυπουργό: Είχαμε υποσχεθεί ότι, ολοκληρώνοντας τη μνημονιακή περίοδο, θα ξαναπιάσουμε το νήμα των κοινωνικών αναφορών μας, είπε και υπενθύμισε ότι το Μνημόνιο δεν ήταν πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσακαλώτος και οι… άλλοι, μια διαφωνία για “προσλήψεις” και “φοροελαφρύνσεις”
Ενίσχυση των προσλήψεων, των μηχανισμών υγείας, παιδείας και των επιδομάτων vs φοροαπαλλαγών και μειώσεων ασφαλιστικών εισφορών
Αναφίβολα, ο υπ. Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, γνωρίζει τη δυναμική των αριθμητικών μεγεθών στον Προϋπολογισμό καλύτερα από τους συναδέλφους του στην κυβέρνηση.
Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να του δίνει το πλεονέκτημα στο πού και πώς θα διατεθούν τα “πλεονάσματα” που πρόκειται να προκύψουν τόσο μέσα στο 2018 όσο και στο 2019 μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Η “διαφωνία” στην κατεύθυνση που θέλει να δώσει ο ΥΠΟΙΚ έναντι των ενδοκυβερνητικών του “αντιπάλων” –ορισμένοι εκ των οποίων έχουν ισχυρή πρόσβαση στο πρωθυπουργικό περιβάλλον– έχει να κάνει με τις διαφορετικές πολιτικές προτεραιότητες και τις εκτιμήσεις για το πώς θα πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση εν όψει εκλογών.
Ο κ. Τσακαλώτος φέρεται να ευνοεί τη διάθεση πόρων στην ενίσχυση των υπηρεσιών της υγείας, της παιδείας και των μηχανισμών παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας από το Δημόσιο, με προσλήψεις και σταθεροποίηση του εργασιακού χώρου. Πρώτο σημείο που θα πρέπει να ενισχυθεί, όπως υποστηρίζεται από στελέχη του περιβάλλοντός του, είναι η ενίσχυση και η σταθεροποίηση των θέσεων εργασίας στους τομείς αυτούς με προσλήψεις σε σταθερές οργανικές θέσεις, με παράλληλη μείωση του τεράστιου αριθμού των έκτακτων και εποχιακών υπαλλήλων.
Η άποψή του, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζονται από το επιτελείο του, είναι οτι πρέπει να γίνει άμεσα αισθητή η βελτίωση των υπηρεσιών που παρέχονται από το Δημόσιο στους βασικούς τομείς της υγείας, της πρόνοιας και της παιδείας, με παράλληλη σταθεροποίηση του εργασιακού περιβάλλοντος.
Η αλήθεια βέβαια είναι, όπως παραδέχονται και οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του υπουργού, ότι με τέτοιες πρωτοβουλίες υπάρχει ισχυρή προσδοκία πως θα υπάρξει και άμεση βελτίωση στο προεκλογικό κλίμα για την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ…
Στην αντίπερα όχθη κινούνται οι “αντίπαλοί” του, οι οποίοι θεωρούν ότι η κυβέρνηση πρέπει να ανοίξει το παράθυρο σε παροχές που θα έχουν στόχο τις φορολογικές ελαφρύνσεις. Θεωρούν ότι η κυβέρνηση έχει χάσει, λόγω της αυξημένης φορολογικής πίεσης και των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών, κάθε σοβαρή επιρροή στον χώρο των μικρομεσαίων.
Επιπλέον, στους κύκλους αυτούς εκτιμάται ότι υπάρχουν περιθώρια για σημαντικά πολιτικά κέρδη αν η παρέμβαση γίνει στον χώρο που “σκότωσε” σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση Σαμαρά, ήτοι στον ΕΝΦΙΑ. Και εδώ, όμως, υπάρχουν επιμέρους αποκλίσεις, καθώς δεν έχει αξιολογηθεί το κατά πόσο η παρέμβαση ελάφρυνσης θα πρέπει να επιχειρηθεί μόνο στον χώρο του ΕΝΦΙΑ ή στις φορολογικές κλίμακες. Πολύ περισσότερο που από το 2020 υποτίθεται ότι θα πρέπει να εξεταστεί η απόφαση για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με την περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου κλιμακίου…
Με άλλα λόγια, η διαφορά που αποκρυσταλλώνεται είναι “προσλήψεις” ή “φορολογικές ελαφρύνσεις”…
Σε κάθε περίπτωση, το εύρος και η έκταση των σχετικών μέτρων θα κριθούν από την έκταση του υπερπλεονάσματος που θα διαμορφωθεί μέχρι το τέλος του έτους και το πώς αυτό το υπερπλεόνασμα θα μπορεί να διασφαλιστεί ή όχι το 2019.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που υπάρχουν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το υπερπλεόνασμα θα μπορούσε να υπερβεί φέτος το 1,1 δισ. ευρώ.
Στη διελκυστίνδα αυτή, βέβαια, υπάρχει και το σενάριο που υποστηρίζει ότι ένα τόσο μεγάλο υπερπλεόνασμα θα μπορούσε να ικανοποιήσει και τις δύο πλευρές.
Αυτό, όμως, σύμφωνα με την επιτελική ομάδα του ΥΠΟΙΚ, δεν είναι αλήθεια, καθώς ένας επιμερισμός σε περισσότερους στόχους θα έκανε το αποτέλεσμα λιγότερο εμφανές στην κοινωνία. Και, κατά συνέπεια, θα μείωνε την πολιτική/εκλογική του σημασία.
Πηγή: capital.gr
