Σε εσωτερική έκθεση ερευνητών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου περιγράφονται τα 7 λάθη στο πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.
Η έκθεση που δημοσιεύει η εφημερίδα «Η Καθημερινή», αξιολογεί το πρώτο πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα αλλά και σε Πορτογαλία και Ιρλανδία και προχωρά σε πολύ αυστηρή κριτική ως προς τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν.
Η εσωτερική έκθεση αποτελεί αποτέλεσμα της δουλειάς ομάδας ανεξάρτητων από το ΔΝΤ, οικονομολόγων και ειδικών που μελέτησαν σε βάθος το πρόγραμμα μέσα από σειρά συνεντεύξεων και εσωτερικών εγγράφων, καταγράφει τις λανθασμένες από την πλευρά του ΔΝΤ πρακτικές, ως εξής:
- Η χαλαρή αφετηρία
Το ΔΝΤ δεν παρακολουθούσε εκ του σύνεγγυς την κατάσταση στην Ελλάδα πριν ξεσπάσει η κρίση αλλά και μετά τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα, το Ταμείο χρειάστηκε μήνες για να συνειδητοποιήσει ότι η διοικητική ικανότητα της χώρας ήταν πολύ αδύναμη και ότι τα συμφέροντα του κατεστημένου δημιουργούσαν σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
2. Η αναδιάρθρωση του χρέους
Η άρνηση για αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας στην αρχή του προγράμματος, παρά τη μεγάλη πιθανότητα το χρέος να μην αποδειχθεί βιώσιμο, αποτελεί αντικείμενο κριτικής. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου το Ταμείο αποφάσισε το 2010 να τη χρηματοδοτήσει με ποσό μεγαλύτερο από αυτό που της αντιστοιχούσε θα έπρεπε να έχει προηγηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους.
3. Μη λειτουργική στρατηγική
Ακολουθήθηκε μια ολοένα και περισσότερο μη λειτουργική στρατηγική για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Οι ιδιαίτερα θετικές προβλέψεις που έκανε το ΔΝΤ αρχικά και οι οποίες στην πράξη δεν έβγαιναν αληθινές είχαν ως αποτέλεσμα να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη η επίτευξη των στόχων.
4. Έλλειψη ευελιξίας
Μια σημαντική παράμετρος στην οποία δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία, είναι ότι η Ελλάδα ως μέλος μιας νομισματικής ένωσης δεν είχε δυνατότητα ευελιξίας, καθώς η συμμετοχή της δημιουργούσε περιορισμούς για εναλλακτική στρατηγική, Άρα χρειαζόταν ένα πρόγραμμα που θα λάμβανε υπόψη αυτούς τους περιορισμούς, σε αντίθεση με τα μέχρι τώρα προγράμματα του ΔΝΤ σε χώρες εκτός νομισματικής ένωσης.
5. Σχέσεις με Ευρωπαίους
Το Ταμείο βρέθηκε απροετοίμαστο για τη συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους του. Η έκθεση περιγράφει ότι παρόλο που η τρόικα αποδείχτηκε αποτελεσματικός μηχανισμός στο να πραγματοποιήσει τις συζητήσεις με τις κυβερνήσεις, το Ταμείο έχασε την ευελιξία του ως διαχειριστής κρίσεων.
6. Η τεχνική βοήθεια
Στην τεχνική βοήθεια που παρείχε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες λόγω της ανάγκης συντονισμού της Task Force, η οποία βασιζόταν σε εξωτερικούς συμβούλους από τα μεγαλύτερη κράτη- μέλη ενώ είχε το μειονέκτημα να μην έχει σαφείς προτεραιότητες.
7. Η απόδοση του προσωπικού
Σε ό,τι αφορά το προσωπικό που συμμετείχε στα προγράμματα η έκθεση αναφέρει ότι η απόδοση ήταν άνιση. Υπήρχαν περιστάσεις, που οι τεχνικές του προσωπικού έλαμψαν όπως στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή του προγράμματος στην Ιρλανδία, αλλά στην Ελλάδα δεν έγινε το ίδιο.
Βέβαια στην έκθεση που περιορίζεται σε τεχνικές παρατηρήσεις, δεν γίνεται αναφορά στην ουσία της πολιτικής που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα και στο διαφορετικό περιεχόμενό της σε ό,τι αφορά βασικά σημεία πολιτικής, όπως η υψηλή ή η χαμηλή φορολογία που αποδείχθηκαν, με βάση το παράδειγμα της Ιρλανδίας, καθοριστικά για την ανάκαμψη της οικονομίας και την προσέλκυση επενδύσεων. Επίσης δεν γίνεται λόγος στο ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας, κυρίως σε ό,τι αφορά την απρόσκοπτη εφαρμογή του προγράμματος.
