Στην μέση του μαθήματος στο πανεπιστήμιο, ένας φοιτητής ξαφνικά ρώτησε τον καθηγητή του…
- Κύριε, ξέρετε πώς πιάνονται τα αγριογούρουνα;
Ο καθηγητής σκέφτηκε ότι αυτό είναι ένα αστείο και περίμενε την συνέχεια λέγοντας… - Όχι! Για πεσμου…
- Πρώτα ανακαλύψτε πού συχνάζουν στο δάσος και εκεί αφήστε στο έδαφος λίγο καλαμπόκι. Τα αγριογούρουνα θα έρχονται κάθε μέρα για να φάνε το “τζάμπα” καλαμπόκι, και όταν συνηθίσουν να έρχονται καθημερινά φτιάξτε περίφραξη από την μία πλευρά, γύρω από το σημείο που έχουν συνηθίσει να τρώνε…..
Όταν συνηθίσουν με την περίφραξη από τη μία πλευρά και γυρνάνε ξανά για να φάνε καλαμπόκι, εσείς φτιάχνετε περίφραξη από την άλλη πλευρά… Ξανά συνηθίζουν και ξαναέρχονται να τραφούν ενώ εσείς φτιάχνετε την περίφραξη γύρω γύρω, λίγο λίγο, μέχρι να ολοκληρώσετε και τις τέσσερις πλευρές…
Στο τέλος τοποθετήστε και μία πόρτα στην τελευταία πλευρά…Τα αγριογούρουνα έχουν συνηθίσει πια με το “τζάμπα” καλαμπόκι και έρχονται κάθε μέρα και μπαίνουν μόνα τους μέσα και τρώνε. Έτσι τελικά θα κλείσετε την πόρτα και θα πιάσετε όλο το κοπάδι!!!
Τόσο απλά, βήμα – βήμα, μέχρι τα αγριογούρουνα να χάσουν την ελευθερία τους. Όταν το καταλαβαίνουν βέβαια, ξεκινάνε να τρέχουν, αλλά είναι πλέον στη “φυλακή”… Μετά από λίγο αρχίζουν να τρώνε και πάλι το εύκολο και “τζάμπα” καλαμπόκι… Τόσο πολύ συνηθίζουν πού ξεχνάνε πώς είναι να κυνηγάνε για τον εαυτό τους και έτσι δέχονται την “σκλαβιά”…
Δείχνουν και ευγνωμοσύνη στους φυλακές τους, και πηγαίνουν χωρίς αντίσταση στο σφαγείο. Δεν ανησυχούν που το χέρι που τους ταΐζει είναι το ίδιο που τους …. “σκοτώνει”…
Ο φοιτητής είπε στον καθηγητή του ότι ακριβώς αυτό συμβαίνει και στην χώρα του …
Οι δικτατορικές κυβερνήσεις κρυμμένες κάτω από το “πέπλο” της δημοκρατίας για αρκετό καιρό πετάνε το “τζάμπα” καλαμπόκι στο λαό για να καταφέρουν την συστηματική υποταγή του. Και κάθε νέα κυβέρνηση με τα “κοινωνικά προγράμματα” της προσφέρει στο λαό το εύκολο καλαμπόκι. Δίνουν χρήματα σε κάποιους, τα οποία βγάζουν από την τσέπη των άλλων εργαζομένων… Επιδόματα, κοινωνική αλληλεγγύη, στολές, ψωμί, κάρτες ΜΜΜ, οικονομική βοήθεια σε πολυμελείς οικογένειες… κτλ…κτλ….
Όλα αυτά τα έχουμε “τζάμπα” από τους πολιτικούς μας οι οποίοι γεμίζουν με “πλασματική” ευτυχία έναν λαό συνηθισμένο στο εύκολο καλαμπόκι…
Έτσι “κλέβουν” την δυνατότητα μας να σκεφτόμαστε, να έχουμε κριτήρια, να είμαστε δραστήριοι, να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη ζωή…
Όπως καταλαβαίνετε, τίποτα δεν μας δίνεται “τζάμπα”!
Όλα έχουν το κόστος τους!
Όπως καταλαβαίνετε αυτή η κρατική βοήθεια αποτελεί το μεγάλο “φονιά” της Δημοκρατίας στη χώρα μου!
Μας δίνουν λίγα “ψίχουλα” για να μας ελέγχουν και να είμαστε υποταγμένοι σ’αυτούς!
Όπως καταλαβαίνετε “δωρεάν γεύμα” δεν υπάρχει!!!
Web
Μήπως το ίδιο δεν γίνεται και στην Ελλάδα μας φίλοι μου; Με μικρά επιδόματα πείνας, κρατάνε τον λαό “σκυμμένο” και ανήμπορο να αντιδράσει στις απολυταρχικές τους απαιτήσεις… ή όχι;
Δοκιμασμένο και επιτυχημένο το κόλπο τους… Στο χέρι μας όμως είναι να μην πέσουμε μέσα…
Απαιτούμε τις δουλειές μας και ΌΧΙ επιδόματα….. ” πείνας”!!!
(Ανώνυμος εκπαιδευτικός)
