Πέθανε το μεσημέρι της Κυριακής σε ηλικία 82 ετών η αγαπημένη ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη.
Η Μάρθα Καραγιάννη γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1939, στην Αθήνα από γονείς ποντιακής καταγωγής. Η μητέρα της Δόμνα γεννήθηκε στο Μπακού και ο πατέρας της Χαρίλαος στο Αικατερινεντάρ. Μεγάλωσε στο Κερατσίνι.
Υπήρξε μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου (μαζί με την Ελένη Προκοπίου).
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το έκανε σε ηλικία 17 ετών (1956) στην ταινία της Φίνος Φιλμς, “Η άγνωστος”, σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου.
Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1957 στην επιθεώρηση “Ελέφαντες και ψύλλοι” εκεί όπου γνωρίστηκε με το Γιάννη Δαλιανίδη.
Στην τηλεόραση εμφανίζεται πρώτη φορά στη σειρά Ο Δρόμος, 1977 το σενάριο της οποίας υπέγραφε αρχικά και μέχρι το θάνατό του ο Κώστας Πρετεντέρης.
Η Μάρθα Καραγιάννη υπήρξε μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Οι γονείς της ήταν ποντιακής καταγωγής. Συγκεκριμένα η μητέρα της Δόμνα γεννήθηκε στο Μπακού και ο πατέρας της Χαρίλαος στο Αικατερινεντάρ. Η ίδια γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στο Κερατσίνι.
Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου (μαζί με την Ελένη Προκοπίου).
Αν και σπούδασε χορό, έγινε ηθοποιός. Με το ταλέντο να ξεχειλίζει τόσο στις ερμηνείες της όσο και στα χορευτικά της νούμερα στα μιούζικαλ, κατάφερνε να συναρπάζει και να καθηλώνει το κοινό. Ποτέ δεν πήρε τον απόλυτα πρώτο ρόλο, ξεχώριζε όμως μέσα από τις ταινίες συνόλου και καταγράφηκε στη συνείδηση του κόσμου, όχι απλά ως πρωταγωνίστρια, αλλά ως Σταρ! Ελκυστική γυναίκα με ακαταμάχητο στυλ, σαγήνευε τον αντρικό πληθυσμό και κέρδιζε τον θαυμασμό από τον γυναικείο.
Από μικρή μάθαινε χορό στη σχολή Μοριανόφ και μόλις 8 χρονών πρωτοεμφανίστηκε στη Λυρική σκηνή με το μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου. Το 1956, μαθήτρια ακόμα, απέκτησε άδεια ηθοποιού ως «εξαιρετικό ταλέντο», μετά την πρώτη της εμφάνιση στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Άγνωστος» του Ορέστη Λάσκου. Την επόμενη χρονιά έκανε την πρώτη θεατρική της εμφάνιση στην επιθεώρηση «Ελέφαντες και Ψύλλοι».
Η Μάρθα Καραγιάννη έχτισε τον δικό της κινηματογραφικό μύθο τη χρυσή δεκαετία του ΄60. Η πορεία της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Φίνος Φιλμ και τον Γιάννη Δαλιανίδη. Η συνεργασία τους άρχισε το 1961, κερδίζοντας σημαντικό ρόλο στην ταινία «Ζητείται Ψεύτης». Την επόμενη σεζόν, Φίνος και Δαλιανίδης παρουσιάζουν το πρώτο ελληνικό μιούζικαλ «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο», στο οποίο η Καραγιάννη σημειώνει μεγάλη επιτυχία ως αρραβωνιαστικιά του Ντίνου Ηλιόπουλου. Από τότε, αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι όλων των μιούζικαλ του Δαλιανίδη και της Φίνος Φιλμ, με την οποία γύρισε 20 ταινίες από τις 42 που έχει παίξει συνολικά στον κινηματογράφο.
Καριέρα – Κινηματογράφος
Η κινηματογραφική της καριέρα συνδέθηκε με τα λαμπερά μιούζικαλ και τις κωμωδίες του Γιάννη Δαλιανίδη. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1961 στην ταινία Ζητείται ψεύτης. Η ίδια λέει χαρακτηριστικά ότι, αν και ήταν μόλις 21-22 χρόνων, ο Φίνος τη θεωρούσε ”φθαρμένη” γιατί είχε πάρει ήδη μέρος σε ταινίες τις οποίες ο σημαντικός παραγωγός τις χαρακτήριζε μέτριες.
Το μοναδικό μιούζικαλ στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη δεν χόρεψε, ήταν το “Μερικοί το προτιμούν κρύο” γιατί αρχικά στο ρόλο της επρόκειτο να εμφανιστεί η Άννα Φόνσου. Μάλιστα είχε γίνει και δεύτερη πρόταση στην Πόπη Λάζου.
Στη μουσική ταινία “Οι θαλασσιές οι χάντρες”, 1967 εμφανίζεται ως καθαρά κωμική ηθοποιός κάτι στο οποίο επέμεινε πολύ ο Γιάννης Δαλιανίδης παρότι η ίδια πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση θεωρώντας ότι ήθελε ο σκηνοθέτης να προβάλλει τη Ζωή Λάσκαρη ενώ αντίθετα εκείνος της είπε ότι έτσι της δίνει ψωμί για μέχρι τα γεράματά της εννοώντας ότι μπορούσε να ξεχωρίσει και να σταθεροποιηθεί στην κωμωδία και να απαγκιστρωθεί από την εικόνα της λαμπερής σουμπρέτας-χορεύτριας που έχει όριο λήξης.
Τραγούδησε πρώτη φορά στην ταινία “Καπετάνιος για κλάματα”, 1960 (“Σαν φυσά το μαϊστράλι”) αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας στην ταινία “Γοργόνες και μάγκες”, 1968 (“Ο άνδρας που θα παντρευτώ”). Επίσης τραγούδησε στη βιντεοταινία “Μια τρελή, τρελή ζωντοχήρα”, 1988.
Η ταινία “Ο παράς κι ο φουκαράς” είναι η τελευταία ταινία που έκανε εκτός Φίνου γιατί στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με τη μεγάλη κινηματογραφική εταιρία. Το 1965 θα κάνει ένα χαριτωμένο πέρασμα στην ταινία του Γιώργου Κωνσταντίνου, 5000 ψέματα.
Το 1969, θα παίξει ένα δραματικό ρόλο στην ταινία του Νίκου Φώσκολου, “Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα”, και ένα ρόλο κωμικό στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, Η ωραία του κουρέα.
Η συνεργασία της με το Γιάννη Δαλιανίδη και τον Κώστα Βουτσά απογειώθηκε στην ταινία “Το ανθρωπάκι”, 1969.
Τελευταία ταινία εκείνη την περίοδο είναι Ο Μάγκας με το τρίκυκλο, 1972 ενώ θα επανέλθει μερικά χρόνια αργότερα με την ταινία πρωταγωνιστών του Γιώργου Λαζαρίδη, Ο Ποδόγυρος, 1980.
Τελευταία έπαιξε στις ταινίες: “Πεθαίνω για σένα”, 2009 και “Από έρωτα”, 2014.
Θέατρο
Το 1962 έλαβε μέρος στην παράσταση των Θεοδωράκη, Κακογιάννη και Μποστ, “Όμορφη πόλη”.
Συμμετείχε επανειλημμένα στον θίασο Γεωργίας Βασιλειάδου και Βασίλη Αυλωνίτη. Εμφανίστηκε σε επιθεωρήσεις δίπλα στους Νίκο Σταυρίδη, Κώστα Χατζηχρήστο, Γιώργο Κωνσταντίνου, Μαρίκα Νέζερ, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη, Καίτη Μπελίντα, Σπεράντζα Βρανά, Ρένα Ντορ, Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστη Μακρή, Κατερίνα Γιουλάκη, Σταύρο Παράβα, Αλέκο Λειβαδίτη, Μπέττυ Μοσχονά, Ελένη Προκοπίου, Βαγγέλη Βουλγαρίδη, Γιάννη Φέρμη, Τάκη Μηλιάδη, Σωτήρη Μουστάκα κ.ά.
Το 1972 συγκρότησε δικό της θίασο και ανέβασε το “Καμπαρέ” στο θέατρο Καλουτά.
Έπαιξε ανάμεσα στα άλλα: “Το ρετιρέ της Εύας”, 1965 / “Γη SOS”, 1970 / “Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές”, 1983 / “Παγωτό μες στο χειμώνα”, 1983-1984 / “Αγάπη μου παλιόγρια”, 1986-1987 / “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”, 1992-1993 / “Χαμάμ γυναικών”, 1996-1997 / “Όταν οι γυναίκες το γλεντούν”, 1998 / “Αρσενικό και παλιά δαντέλα”, 1999-2000 / “Το κορίτσι της γειτονιάς”, 2002-2003 / “Εκκλησιάζουσες”, 2004.
Τηλεόραση
Στην τηλεόραση εκτός από το σήριαλ ”Ο Δρόμος”, 1977 πρωταγωνίστησε στις σειρές “Μικρομεσαίοι” του Γ. Δαλιανίδη, 1992, ”Ζωή πατίνι” του Γιώργου Κωνσταντίνου, 1995 και “Επτά θανάσιμες πεθερές”, 2004.
Προσωπική ζωή
Η Μάρθα Καραγιάννη παντρεύτηκε το Δημήτρη Στεφανάκο, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, τον Οκτώβριο, 1960. Χώρισαν λίγα χρόνια αργότερα.
Το 2001 έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο “Ο έρωτας μωρό μου είναι γλέντι” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Άγκυρα”. Η Μάρθα Καραγιάννη λάτρευε τα ταξίδια γι’ αυτό και δήλωνε “πολίτης του κόσμου”. Από το 1980 και μετά γύρισε σχεδόν όλο τον κόσμο.
«Έχασα τη μαμά μου και τρελάθηκα»
Σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε στον Τάσο Τρύφωνος και στην εκπομπή «Τετ α Τετ», το 2019, η Μάρθα Καραγιάννη μίλησε για το χαμό της μητέρας της που της κόστισε πολύ, αν και ήταν προετοιμασμένη για αυτό, την κατάθλιψη που έπαθε, αλλά και πως την ξεπέρασε.
«Έχασα τη μαμά μου και τρελάθηκα. Άργησα πάρα πολύ να διαχειριστώ της μαμάς μου το θάνατο, μόνο. Είχα προετοιμαστεί. Και το παρακαλούσα τους τελευταίους έξι μήνες γιατί πρώτον δεν καταλάβαινε Χριστό και έβλεπα έναν άνθρωπο να υποφέρει. Αυτό είναι δραματικό δηλαδή. Ήταν 86 ετών, είχε Αλτσχάιμερ. Είχε γίνει 35 κιλά. Έλιωνε. Είχα δύο συναισθήματα, το ένα είναι ότι ήταν ένα χέρι που μου τραβούσε τα σωθικά μου και το άλλο ότι μου βγάζαν από πάνω μου μια πλάκα μαρμαρένια», εξομολογήθηκε η ηθοποιός.
Και κατόπιν αποκάλυψε: «Έδινα συνέντευξη σε έναν νεαρό και την ώρα που δίνουμε την συνέντευξη στο σπίτι μου. Είχα απέναντι μου την τηλεόραση και έβλεπα σκιές να κινούνται. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Του λέω σε παρακαλώ πάρα πολύ, θέλω να φύγεις γιατί δεν είμαι καλά. Πήγα στο κρεβάτι να κοιμηθώ και σηκώθηκα έτσι και χειρότερα. Για να ξεπεράσω την κατάθλιψη προσπαθούσα να βγαίνω κάθε βράδυ με τον Δαλιανίδη. Ήμουν βουβή στον κόσμο μου. Ήμουν σε βαριά κατάθλιψη. Δεν πήρα χάπια. Καθόλου. Ούτε ένα. Πήγα σε δυο ψυχίατρους. Δεν συνέχισα, δεν με βοήθησαν. Δεν ξέρω αν μπορούσε και κανείς να μας βοηθήσει σε αυτό. Πήγα τουρνέ το καλοκαίρι και την τρίτη μέρα ήμουν εντάξει».
Μία ακόμα φωτό της Μάρθας Καραγιάννη από τη συλλογή του Άρη Λούπαση
«Έχασα το παιδί μου! Μέχρι τα 40…»
Η Μάρθα Καραγιάννη σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση για τη ζωή της, κάποια στιγμή, αναφέρθηκε στο μωρό που έχασε στη γέννα, αλλά και στη μητρότητα, που ήταν ένα απωθημένο μέχρι τα 40 της.
«Ξεκίνησα να κάνω οικογένεια. Τελικά δεν έγινε. Στο γάμο μου με τον Μίμη Στεφανάκο, έχασα το μωρό πάνω στη γέννα. Έπαθα σοκ. Ο γιατρός μου έλεγε: “Είσαι νέα. Θα το ξεπεράσεις”. Αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Μέχρι τα 40, η μητρότητα ήταν το απωθημένο μου. Ήταν ένα καρφί στην καρδιά μου.
Τώρα πια, δε μ’ ενοχλεί. Βέβαια, δε γεύτηκα τη μητρότητα, που λένε ότι είναι σπουδαίο πράγμα και το καταλαβαίνω, αλλά δε γίνονται όλα όπως τα θέλουμε εμείς.
Ο χρόνος περνάει. Αυτή είναι η δουλειά του. Κοιτάζω καμιά φορά τον εαυτό μου στον καθρέφτη, βλέπω αυτό που είμαι σήμερα και λέω πως για την ηλικία μου, κρατιέμαι μια χαρά.
Δε με απασχολεί να είμαι ωραία. Ούτε με ενδιαφέρει κανένας, ούτε θέλω να ενδιαφέρω κανέναν. Ερωτικώς εννοώ. Ερωτεύτηκα όταν έπρεπε. Και αγάπησα και με αγάπησαν. Και ζήλεψα και με ζήλεψαν»
«Απ’ όλη τη λάμψη που έζησα, δεν έμεινε τίποτα»
«Γέλασα, έκλαψα, γλέντησα. Ο έρωτας είναι γλέντι. Φτάνει να τον γλεντάς, στη σωστή ηλικία. Μου φέρθηκε γενναιόδωρα η ζωή, παράπονο δεν έχω.
Πήρα το σπίτι μου και έκανα τα ταξίδια μου. Γύρισα την Ευρώπη, τη Νότια Αμερική, την Ασία. Αυτή είναι η προίκα μου, και δε μετανιώνω.
Απ’ όλη τη λάμψη που έζησα, δεν έμεινε τίποτα. Ένα χορταστικό πέρασμα ήταν μόνο»
Tα τελευταία της χρόνια
Στη συνέντευξή της είχε αποκαλύψει ότι ζει με την ηθοποιό Ντόρα Ντούμα τα τελευταία δεκαέξι και χρόνια. «Είμαστε θεατρίνες και οι δύο. Και με τους θεατρίνους μπορώ και μιλάω. Μιλάμε την ίδια γλώσσα. Την ξέρω από το 1968, ήμασταν φίλες. Μετά από δύο γάμους η Ντόρα και τον θάνατο της μητέρας μου, της είπα δεν έρχεσαι να μείνουμε μαζί;». Είχε προσθέσει ωστόσο, ότι δεν έχει παράπονα από το ανδρικό φύλο παρότι δεν έτυχε να ξαναπαντρευτεί.
Συλλυπητήριο μήνυμα της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού
Μόλις πληροφορήθηκε την απώλεια της Μάρθας Καραγιάννη, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Στον φετινό, δύσκολο Σεπτέμβριο των μεγάλων απωλειών, ο χαμός της Μάρθας Καραγιάννη σηματοδοτεί το τέλος της “χρυσής εποχής” του ελληνικού κινηματογράφου, των ειδώλων που αγαπήθηκαν από το μεγάλο κοινό. Η Μάρθα Καραγιάννη υπήρξε μια ιδιαίτερη περίπτωση στον ελληνικό κινηματογράφο, καθώς ενώ άρχισε την καριέρα της ως χορεύτρια, ως ένα όμορφο κορίτσι, εξελίχθηκε σε σπουδαία κωμικό, χωρίς να διστάσει να τσαλακώσει την εικόνα της επιθυμητής γυναίκας για να προσφέρει γέλιο στις αμέτρητες ταινίες της. Υπηρέτησε με μεγάλη συνέπεια κωμικούς και δραματικούς ρόλους, καθώς και το ξεχωριστό είδος του ελληνικού μιούζικαλ που δημιούργησε ο Γιάννης Δαλιανίδης. Όμως παράλληλα έπαιξε στο θέατρο σε σημαντικές παραστάσεις, από την “Ομορφη Πόλη” του Μίκη Θεοδωράκη και του Μιχάλη Κακογιάννη, μέχρι το “Καμπαρέ” του Αλέξη Σολομού, ξεδιπλώνοντας το ταλέντο της σε ένα μεγάλο εύρος ρόλων. Ηταν μια γυναίκα που χαρακτήριζαν ο αυθορμητισμός, η αμεσότητα, η ευθύτητα. Η παρουσία της μας χάρισε και θα συνεχίσει να μας προσφέρει χαρά, ομορφιά, γέλιο. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους πολλούς φίλους της».
Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η Μάρθα Καραγιάννη ήταν η προσωποποίηση του ελληνικού κινηματογραφικού μιούζικαλ της δεκαετίας του ’60, ενώ έντονο ήταν το αποτύπωμα της και στο θέατρο, όπου ήταν παρούσα για περισσότερα από 50 χρόνια. Κινηματογραφικό είδωλο, ιδιαίτερα δημοφιλής και διαχρονικό αντικείμενο του πόθου, είχε τη διορατικότητα να επενδύσει στο ταλέντο της. “Χρόνια τώρα περιμένω πώς και πώς να μεγαλώσω, να πάψω να ‘μαι όμορφη, να έρθει η στιγμή να κάνω άλλα πράγματα”, είχε πει. Και έκανε πολλά. Συλλυπητήρια στους πολυάριθμους φίλους της».
