Διετέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής Ευβοίας, εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε υπουργός σε δυο κυβερνήσεις του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή στις 11:00 το πρωί από την Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδας.
Γεννήθηκε στην Ιστιαία της νήσου Εύβοια το 1932. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) και παρακολούθησε σεμινάρια πάνω σε οικονομοτεχνικά θέματα. Ήταν παντρεμένος με τη Βενετσιάνα Διαμαντοπούλου και είχε δύο γιους και μια κόρη.
Η ενασχόλησή του με τα κοινά, άρχισε πριν τον αντιδικτατορικό αγώνα, συμμετέχοντας στους Δημοκρατικούς Συνδέσμους με οργανωτή τον πολιτικό και εκδότη Αντώνη Λιβάνη. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ όταν αυτό δημιουργήθηκε μεταπολιτευτικά το 1974. Έως το 1977, υπήρξε μέλος της προσωρινής Κεντρικής Επιτροπής του κινήματος, ενώ μετά την εκλογή στο 1ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1977, υπήρξε μέλος του πειθαρχικού οργάνου του κόμματος, θέση που κατέλαβε και στο συνέδριο του 1984. Το 1990 στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣOΚ εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, θέση που έλαβε και αργότερα, στο 3ο Συνέδριο το 1994 και στο 4ο Συνέδριο το 1996.
Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Εύβοιας στις βουλευτικές εκλογές του 1977. Στην συνέχεια, επανεκλέχθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 1981, ενώ στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό των Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε υπουργός Εμπορίου από τις 8 Φεβρουαρίου 1984 έως τις 21 Σεπτεμβρίου 1984.
Ακόμη, επανεκλέχθηκε στην εκλογική περιφέρεια Εύβοιας στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 1989, όταν το ΠΑΣΟΚ δεν επανεκλέχθηκε και υπήρξε βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Κυβέρνηση Τζαννετάκη, και στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου του ίδιου έτους, οπότε υπήρξε κυβερνητικός βουλευτής στην οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα. Στις βουλευτικές εκλογές του 1990, επανεκλέχθηκε ως βουλευτής Εύβοιας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στις 29 Ιουλίου 1992, διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, όταν ήρθε σε ρήξη με τον πρόεδρο του κινήματος Ανδρέα Παπανδρέου, λόγω της κριτικής που έκανε στο πρόσωπό του. Παρά την στήριξη που του παρείχαν στελέχη του κινήματος, όπως ο υπουργός και μεταγενέστερα πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, με τον οποίο διατηρούσε εκείνη την εποχή αμοιβαία συμπάθεια, διεγράφη από την κοινοβουλευτική ομάδα μαζί με άλλους βουλευτές, όπως οι Χάρης Καστανίδης και Ηλίας Παπαδόπουλος.
Οι ομιλίες του στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων, εξαντλούνταν συχνά από τα επιχειρήματα, και έρχονταν σε λεκτική αντιπαράθεση με άλλους συναδέλφους του πολιτικούς, όπως ο πρώην υπουργός Ευάγγελος Γιαννόπουλος, ενώ διαφώνησε έντονα με σημαντικές προσωπικότητες του κόμματος του, όπως ο Γεράσιμος Αρσένης και αργότερα με τον Κώστα Σημίτη επί πρωθυπουργίας του
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές στην πολυετή κοινοβουλευτική θητεία του ήταν το χαστούκι που έδωσε στον βουλευτή του ΚΚΕ Στρατή Κόρακα το 1993. Ηταν μια μεταμεσονύκτια συνεδρίαση της Βουλής και ο Κεδίκογλου αγόρευε υπέρ νομοθετικής ρύθμισης, που επανέφερε απόστρατους στο στράτευμα. Ξάφνου, ο συνάδελφος του ΚΚΕ τον ρωτά: «Πάλι δικούς σου πας να βολέψεις;». Η ατάκα «απασφαλίζει» τον ευαίσθητο ψυχισμό του Κεδίκογλου. Σε λίγα δευτερόλεπτα και πηδώντας δυο – δυο τα έδρανα προσγειώθηκε επί του Στρατή Κόρακα, χαρίζοντάς του το προνόμιο του πρώτου βουλευτή που υπέστη ηχηρό χαστούκι εντός του Κοινοβουλίου!
