Toυ Γιώργου Μαρκάκη *
Αυτό δημιουργεί ‘φυσικά’ μια εξαιρετικά μαφιόζικη αλυσίδα διαπλοκής, όπου η ποινή θα είναι αντιστρόφως ανάλογη του βαθμού του εγκλήματος που διαπράττεις.
Δηλαδή όσο μεγαλύτερη η ‘μπάζα’ τόσο λιγότερη τελικά η ποινή που θα εκτίσεις, αφού θα κατέχεις το αντίτιμο εξαγοράς μέσω της αέναης “λαδολιπαντικής παραγωγής και κατανάλωσης” σε όλο το ταμπλό εργασιών γύρω από το ελληνικό δικαστήριο.
Δηλαδή επίσημα, περισσότερο συμφέρει να παρανομείς παρά να είσαι ίσιος στη κοινωνία μας.
Πώς προέκυψε αυτό;
Οι φυλακές της Ελλάδας είναι ένα νούμερο Εxtra Small για την Extra Large παραβατικότητα που χαρακτηρίζει τον τόπο μας τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα περισσότερο απ ‘το ότι τα κελιά των 2 ατόμων έγιναν τουλάχιστον 4κλινα και τα κρατητήρια μεταμορφώθηκαν σε σαρδελοκούτια που ξεχειλίζουν από ψυχές.
Θεωρητικά τόσο συνταγματικά όσο και στα εγχειρίδια περί κρατικής οργάνωσης και κυρίως χρηστής διοικητικής και δημοκρατικής διοίκησης η Δικαιοσύνη οφείλει πάντα να λειτουργεί ανεξάρτητα από την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία.
Αυτό ισχύει μόνο κατ’ επίφαση στην Ελλάδα αφού η κατά περίσταση εφαρμογή δημιουργεί a la cart συνθήκες παρόμοιες με άλλες πτυχές και τομείς του ελληνικού βίου μας όπως πχ. με το παράνομο χτίσιμο όπου απλά διαλέγεις το μέρος δίπλα στον γιαλό ή μέσα στο δάσος και χωρίς άδεια χτίζεις όπως και όποτε θέλεις και πληρώνεις μετά νομιμοποιώντας με το χρήμα σου την όποια παράβαση έκανες. Το χρήμα δυσεύρετο και η εκδούλευση που θα πουλάνε δεκάδες υποψήφιοι τζιτζιφιόγκοι δήμαρχοι και βουλευτές τον κάθε καταπατητή εξυπηρετεί de facto τον σκοπό τους και διαιωνίζει την παράκαμψη την στραβοτιμονιά και την παραβατικότητα στην καμπουριασμένη κοινωνία μας καθιστώντας σωστή και νομικά – de juris –
Στην τεραστίων οικονομικών διαστάσεων μαύρη τρύπα γνωστό σε όλους πως δεν γίνεται να προστεθούν κονδύλια τόσο για την ανέγερση και για την στελέχωση νέων σωφρονιστικών μονάδων όσο και για την φυλακτική διαβίωση των κρατουμένων.
Και φυσικά η σκέψη πως εδώ δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω ελλείψεως προσωπικού σωστά τα ελληνικά νοσοκομεία και σχολεία μας, θα χτίζουμε φυλακές…. φαίνεται να έχει τεράστιες επιπτώσεις.
Σε μια χώρα που δεν μπορεί, να εκπαιδεύσει σωστά τα παιδιά της, να γιατρέψει κυριολεκτικά τις πληγές της, λόγω έλλειψης πόρων και να ταΐσει ένα με ολοένα συρρικνούμενο πιάτο φαγητό τους συνταξιούχους, η σκέψη και μόνο να εκταμιευθούν κονδύλια για να χτίσεις κελιά ίσως μπορεί να θεωρηθεί από μόνο του σαν ποινικό αδίκημα.
Το πρόβλημα στις φυλακές καθημερινά γίνεται και πιο εκρηκτικό. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε πρόσφατα γεγονότα και να κρίνουμε από τα σχέδια ποινικών για κυριολεκτικά ανατινάξεις μαντρότοιχων ώστε να δημιουργηθεί φυσική εκτόνωση του αριθμού των πακεταρισμένων φυλακισμένων, Είναι γνωστό πως δεν γίνεται να βρεθούν λύσεις “εδώ και τώρα” στο ελληνικό πρόβλημα του “χθες, αύριο και μάλλον πάντα”. Αρκεί να δούμε τις αποφάσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης για πρόωρη αποφυλάκιση κρατουμένων με συνοπτικές διαδικασίες, ακόμα και καταδικασμένων για σοβαρά αδικήματα, έτσι ώστε να ‘καλυτερέψουν οι απαράδεκτες συνθήκες των έγκλειστων που σε λίγο θα στεγάζονται όπως βλέπουμε σε σκηνές από ντοκιμαντέρ για φυλακές της Αφρικής.
Θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος σήμερα ότι η δικαιοσύνη αρχίζει και κάνει τόσο ποινικές εκπτώσεις αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να λειτουργήσει σαν ταμείο είσπραξης για να μειωθεί το χρέος μας;
Θα ήταν υπερβολή να θεωρήσουμε πως στο ολοένα και περισσότερο αυτό διογκούμενο πρόβλημα το υπουργείο Δικαιοσύνης έχει πάρει απόφαση πιεζόμενο από την εκρηκτική -κυριολεκτικά -κατάσταση στα σωφρονιστικά μας ιδρύματα και στα μουλωχτά κατευθύνει τους δικαστές να προχωρούν και να καταδικάζουν αντί για ποινές φυλάκισης- όπως θα έκαναν στο παρελθόν σε άλλες εποχές- σε ποινές με αναστολή και εξαγορά έτσι ώστε , αντί να πληρώνουμε για να ταΐζουμε και να ποτίζουμε φυλακισμένους τους καταδικάζουμε να πληρώνουν από την τσέπη τους και να συνεισφέρουν στον κρατικό κορβανά.
Θα ήταν υπερβολή να γράψουμε σήμερα πως μετά την λειτουργία των Ανοιχτών Πανεπιστημίων όπου οι φοιτητές μπορούν να σπουδάζουν από το σπίτι τους η ελληνική κοινωνία de facto αλλά και έμμεσα de juris προχωρεί στον νεωτερισμό και παγκόσμια πρωτοτυπία των ‘ανοιχτών φυλακών’ όπου οι παραβάτες αφού διαπράξουν κάποιο αδίκημα και καταδικαστούν μπορεί να εκτίσουν τις ποινές ακόμα και από το σπίτι τους καταβάλλοντας τα ημερήσια ‘δίδακτρα’ διαπαιδαγωγώντας νέες φουρνιές παραβατών που εξοικειώνονται σε ένα νέο τρόπο διαβίωσης όπου τα ‘έσοδα’ από μια μικρή πχ. ληστεία ή απαγωγή μπορεί να καλύπτουν ολιγόχρονη διακοπή των εργασιών – ή και διακοπές ακόμα αφού αν έχεις χρήμα ο Κορυδαλλός κελαηδάει- και μετά να προχωρείς στην ημερήσια εξαγορά της ποινής σου.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο ΑΠ δύο χρόνια πριν -στις 29 Οκτωβρίου 2015 και αναδημοσιεύεται λόγω της επικαιρότητας.
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
