Ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων διοργανώνει Έκθεση Φιγούρας Θεάτρου Σκιών στη Δημοτική Πινακοθήκη, η οποία θα είναι αφιερωμένη στον καραγκιοζοπαίχτη Ντίνο Θεοδωρόπουλο (1890-1975), έναν από την αποκαλούμενη Τριανδρία του Πατρινού Θεάτρου Σκιών (Μίμαρος-Βασίλαρος-Θεοδωρόπουλος).
Τα εγκαίνια της Έκθεσης πραγματοποιήθηκαν τη Δευτέρας 12 Μαρτίου 2018. Στη διάρκεια των εγκαινίων απονεμήθηκε τιμητικό βραβείο για την προσφορά στην τέχνη του Θεάτρου Σκιών, στον γηραιότερο άνθρωπο του Καραγκιόζη στην Πάτρα, κορυφαίο κατασκευαστή φιγούρων και λαϊκό ζωγράφο, Ανδρέα Κυριαζόπουλο, που είχε συνεργαστεί, τόσο με τον Βασίλαρο, όσο και με τον Ντίνο Θεοδωρόπουλο.
Η Έκθεση θα διαρκέσει από τις 12 Μαρτίου έως τις 29 Απριλίου και θα περιλαμβάνει σπάνιες φιγούρες από πλαστικό, η πλειοψηφία των οποίων κατασκευάστηκε στις Η.Π.Α., όπου έδρασε καλλιτεχνικά ο Ντίνος Θεοδωρόπουλος από το 1914 έως και το έτος 1929, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάτρα ως το τέλος της ζωής του.
Μεταξύ των εκθεμάτων θα περιλαμβάνονται σπάνια χειρόγραφα έργων του Ντίνου Θεοδωρόπουλου, με έμφαση στο κλασικό έργο «Ο Βασιλιάς των Ορέων», καρτ-ποστάλ, ρεκλάμες, φωτογραφικό υλικό, δίσκοι και αφίσες, τα οποία προέρχονται από τη Συλλογή του Θεοδωροπούλειου Μουσείου και Θεάτρου Σκιών Πάτρας, με υπεύθυνο συντήρησης και διάσωσης του υλικού τον Νίκο Φραγκόπουλο-Θεοδωρόπουλο. Η επιμέλεια της Έκθεσης είναι του καραγκιοζοπαίχτη και εκπαιδευτικού Θωμά Αθ. Αγραφιώτη.
Η Έκθεση θα πλαισιωθεί από παράλληλες εκδηλώσεις (εργαστήρια κατασκευής φιγούρας για παιδιά στο φουαγιέ της Πινακοθήκης το Σάββατο 17 Μαρτίου (11.30 π.μ.), παραστάσεις και την παρουσίαση του βιβλίου: «Ο Καραγκιοζοπαίχτης Ντίνος Θεοδωρόπουλος (1890-1975) και το Θέατρο Σκιών της Πάτρας και της Δυτ. Ελλάδας ως το 1940)», στο χώρο της Πινακοθήκης, την Δευτέρα 19 Μαρτίου, στις 20.00.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΤΙΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ή ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ (1890-1975)
Καταγόταν από τον Αγγελώνα Μολάων Λακωνίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Καλογεράς. Έκανε πολύ μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στις αρχές του 20ού αιώνα, έπαιζε με επιτυχία στην Αθήνα και κυρίως στην Δεξαμενή, ενώ κοντά του μαθήτευσε ο μετέπειτα μεγάλος πειραιώτης καραγκιοζοπαίχτης Χρήστος Χαρίδημος.
Πριν από τον ερχομό του στην Αθήνα, είχε μεταβεί και στην Αίγυπτο, ενώ κατά το ταξίδι του προς την Αμερική, διέσχισε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη. Εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α., από το 1914 ως και το 1929, όπου (εκτός των άλλων) επινόησε και κατασκεύασε την πρώτη έγχρωμη φιγούρα από ζελατίνη και έδρασε καλλιτεχνικά στις μεγαλύτερες πόλεις των Η.Π.Α. (Βαλτιμόρη, Βοστόνη, Λος Άντζελες, Ουάσιγκτον, Σολτ Λέηκ, Φιλαδέλφεια κ.α.).
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα, έβγαλε αξιόλογους μαθητές, πρωτοτύπησε σε πολλούς τομείς, όπως στην εντυπωσιακή διαφήμιση ή τη χρήση της τότε τεχνολογίας (γραμμόφωνο, μικρόφωνο κτλ.) και εμπλούτισε το δραματολόγιο με πολλά νέα έργα, με αποτέλεσμα να αποκαλείται από τον καραγκιοζοπαίχτη Γιάνναρο ως «“καθηγητής” στο ρεπερτόριο». Δραστηριοποιήθηκε καλλιτεχνικά σε ολόκληρη τη χώρα και ιδίως στην Πελοπόννησο και τα καλύτερα θέατρα της Πάτρας, όπως π.χ. στα Ψηλαλώνια στο «Αχίλλειον», στο «Παναχαϊκόν», στο «Ρεκόρ» και αλλού, ενώ το «τρίγωνο» στου Μαρούδα γινόταν, χάρη στον Ντίνο Θεοδωρόπουλο, το κέντρο συνάντησης του «καλού» κόσμου και των επισήμων της Πάτρας.
Η προσφορά του Θεοδωρόπουλου στο Θέατρο Σκιών μαρτυρείται και από τον καραγκιοζοπαίχτη Μίμη Μόλλα, ως εξής: «Στάθηκε από τους βασικούς συντελεστές της δημιουργίας του νεοελληνικού Καραγκιόζη και δάσκαλος όλων των σύγχρονων Πατρινών, αδιακρίτως σχολής προέλευσης. Επηρέασε και Αθηναίους-παίζοντας στην Δεξαμενή-τον Χαρίδημο και τον Κούζαρο, μετά την επιστροφή του από την Αμερική. Στην Αμερική έζησε πολλά χρόνια. (…) Όταν γύρισε, ο Ντίνος είχε διάφανες ζελατινένιες φιγούρες και μπόλικες καινούριες παραστάσεις. Ιούλιος Βερν, Μυθολογία, Κωμειδύλλιο και ζούγκλες. Είχε τελειώσει το Γυμνάσιο εκείνης της εποχής, μα διέθετε μια πρωτοφανή κουλτούρα».
Με την επινόηση της έγχρωμης φιγούρας από ζελατίνη (πλαστικό), ο Ντίνος Θεοδωρόπουλος πέτυχε δύο ρηξικέλευθες καινοτομίες: Αφενός έφερε στην τέχνη του Καραγκιόζη ένα νέο υλικό και εν προκειμένω το πλαστικό, αφετέρου έφερε στο δισδιάστατο πανί του Θεάτρου Σκιών το χρώμα. Μέχρι τότε, κυριαρχούσαν το άσπρο και το μαύρο, μέσα από τη χρήση τσίγκου ή χαρτονιού, ενώ με την εισαγωγή του έντονου χρώματος, ο Καραγκιόζης μπορούσε πια να συναγωνιστεί το Θέατρο, τον ακόμα ασπρόμαυρο κινηματογράφο και όλα τα άλλα θεάματα. Από την άλλη, η χρήση του πλαστικού ήταν αρκετά πιο εύκολη και αποδοτική, αλλά με ένα υλικό κάπως πιο αναλώσιμο και εύθραυστο, σε σχέση με το δέρμα.
