Σε λίγους μόνο μήνες κλείνουμε τρία χρόνια από την μέρα που ο λαός ανέθεσε τις τύχες του στο γελαστό παιδί και την «προοδευτική» παρέα του, για να αναστηθεί η Ελλάδα.
Στα χρόνια αυτά που μεσολάβησαν είδαμε να παρελαύνουν από το υπουργικό συμβούλιο διάφοροι «παλαβοί» για να το πω ήπια. Ποιον να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον Μπαρουφάκη; Τον Κατρούγκαλο; Την Βαλαβάνη; Την Κονιόρδου; Ποιον; Μιλιούνια είναι… Λεγεώνες… Και ο καθένας τους έβαλε από ένα λιθαράκι για να καταστραφεί η πατρίδα μας.
Απ’ όλους όμως αυτούς, ο μόνος που πραγματικά άφησε έργο, είναι ο Παρασκευόπουλος. Χάρη στον οποίο αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην Ελλάδα 3.000 ελεύθεροι κι ωραίοι βαρυποινίτες. Από εκείνους δηλαδή που συλλαμβάνει η αστυνομία, τους καταδικάζει (λέμε τώρα) η δικαιοσύνη και στη συνέχεια έρχεται ο περίφημος νόμος του ανθρωπιστή Παρασκευόπουλου και τους αμολάει ξανά μανά χύμα στο κύμα, ελεύθερους δηλαδή για να συνεχίσουν το έργο τους… Να δολοφονούν, να ληστεύουν και να σιδερώνουν γιαγιάδες.
Ένας νόμος με αριστερό πρόσημο και με επίκεντρο τον άνθρωπο, που θα έλεγε κι εκείνος ο πειραγμένος σύμβουλος του υπουργού Δικαιοσύνης.
Έτσι, σήμερα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, κυκλοφορούν ανάμεσά μας διάφορα «άνθη του κακού», όπως ο πρεζάκιας που δολοφόνησε την εφοριακό, ο Αλβανός εκτελεστής του δικηγόρου, ο βιαστής μιας 19χρονης Γερμανίδας και άλλοι τέτοιοι «ταλαίπωροι», που η ανθρωπιστική προσέγγιση του Σύριζα άφησε ελεύθερους…
30 μήνες είναι που ισχύει ο ευεργετικός αυτός νόμος και καθημερινά αποφυλακίζονται διάφοροι αμετανόητοι κακοποιοί, Έλληνες και ξένοι, οι οποίοι βρήκαν στην Ελλάδα ελεύθερο πεδίο δράσης, καθώς ό,τι και να κάνουν, αν ποτέ τους πιάσουν, το πολύ πολύ να φάνε μερικά χρονάκια (με άδειες, κλπ.) και στη συνέχεια να βγουν έξω για να συνεχίσουν το έργο τους. Ανάβοντας κεράκια στην μεγαθυμία του Παρασκευόπουλου.
Ποιον να πρωτοθυμηθούμε; Τον Γεωργιανό «σιδερωτή», που συνελήφθη με το αποφυλακιστήριο στη τσέπη; Τον πρεζάκια που είχε καταδικαστεί για κατοχή 38 κιλών χασίς, αλλά βγήκε μετά από 6 μόλις χρόνια; Ποιον απ’ όλους;
Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, είναι οι περιπτώσεις που οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν εγκληματίες, πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής τους, μόνο και μόνο για να τους χαϊδέψει η δικαιοσύνη και να τους ξαναβρούν μπροστά τους ελεύθερους κι ωραίους. Κάνοντας ακριβώς τα ίδια και χειρότερα. Με αποτέλεσμα εκτός από την ανασφάλεια των πολιτών, η οποία έχει εκτοξευτεί στα ύψη, να αδρανοποιούνται με το δίκιο τους οι αστυνομικοί, αφού είτε πιάσουν τους κακούς είτε όχι, το σύστημα τους αφήνει ελεύθερους. Οπότε γιατί να διακινδυνεύουν;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αλβανός Ιμπραήμ Καστριότ που δολοφόνησε τον Ζαφειρόπουλο, ο οποίος όχι μόνο παραβίασε την άδεια που είχε πάρει από την φυλακή, αλλά ήταν κι αυτός ευνοημένος από τον νόμο Παρασκευόπουλου, έχοντας αποφυλακιστεί πρόωρα, όντας καταδικασμένος για βιασμούς και ληστείες! Μάλιστα είχε απελαθεί στην Αλβανία, αλλά με την πρώτη ευκαιρία γύρισε πίσω, διότι που αλλού θα βρει τέτοιες συνθήκες ελευθερίας και ατιμωρησίας;
Άλλο εξίσου χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Μολδαβός Μικαέλ Γκενόφ, που έχασε τη ζωή του από πτώση από τον 5ο όροφο στο κενό κατά την διάρκεια ληστείας, ο οποίος είχε κατηγορηθεί από το 2006 για σειρά ανθρωποκτονιών καθώς πρωταγωνίστησε σε ληστεία κοσμηματοπωλείου στην Καλλίπολη του Πειραιά δολοφονώντας εν ψυχρώ τον ιδιοκτήτη και έναν περιπτερά που έτρεξε να βοηθήσει. Τελικά, στις 24 Αυγούστου του 2015 αποφυλακίστηκε κι αυτός με τον νόμο Παρασκευόπουλου, ενώ στις 20 Νοεμβρίου πέρυσι κατηγορήθηκε εκ νέου για απόπειρα κλοπής. Ωστόσο, παρά το βεβαρημένο παρελθόν του, δεν προφυλακίστηκε, αλλά του επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Μη τυχόν μας φύγει δηλαδή και χάσουμε τέτοιο λουλούδι…
Και κλείνουμε το καρέ των πιο χαρακτηριστικών περιπτώσεων «ελεύθερων βαρυποινιτών» με τους δυο Γεωργιανούς ληστές που το 2015 λήστεψαν και δολοφόνησαν έναν εστιάτορα στην Ύδρα, αλλά που κι αυτοί αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από λίγο καιρό εκμεταλλευόμενοι τις διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου. Μια ακόμη περίπτωση δηλαδή, που μας φέρνει στο νου το εύλογο ερώτημα: Τι πρέπει να κάνει κάποιος για να τον κρατήσουν στην φυλακή; Να πετάξει ατομική βόμβα στην πλατεία Συντάγματος; Τι;
Αυτά είναι λοιπόν τα κατορθώματα του αριστερού Παρασκευόπουλου, ο οποίος αν είχε στοιχειώδη ηθική θα αυτοκτονούσε έχοντας στον λαιμό του τόσο αίμα αθώων, κι αν είχε στοιχειώδη νοημοσύνη θα καταλάβαινε ότι όλα αυτά που έκανε όχι μόνο δεν βοηθούν την κοινωνία αλλά δεν είναι ούτε καν… αριστερά. Διότι όπως θα όφειλε να ξέρει, παντού όπου επικράτησε ο κομμουνισμός «βασίλευε» ο νόμος, η τάξη και η ασφάλεια με ιδιαίτερη αυστηρότητα…
Αλλά θα μου πείτε εδώ το παίζει μαρξιστής ο Αλέξης, που αμφιβάλλω αν διάβασε ποτέ Μαρξ. Σαν τον Αλτούζερ δηλαδή, τον οποίο προφανώς επικαλείται επειδή κάποτε άκουσε κάπου το όνομά του, αγνοώντας ότι ο ίδιος ο μαρξιστής αυτός φιλόσοφος λίγο πριν πεθάνει ομολόγησε ότι επί χρόνια ολόκληρα ήταν ένας απατεώνας του πνεύματος, γράφοντας ότι του κατέβει, χωρίς καν να έχει μελετήσει ποτέ του τον Μαρξ…
Τι να λέμε;
antinews
