Η καταγγελία έγινε από τον Απόστολο Δοξιάδη την περασμένη εβδομάδα, με επιστολή του στον πρύτανη του ΟΠΑ. Απευθυνόμενος στον «Αξιότιμο Πρύτανη», ο Απόστολος Δοξιάδης κατήγγειλε ότι την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου σε εκδήλωση της ΜΚΟ, AIESEC, που προάγει τον εθελοντισμό σε κοινωφελή θέματα, Αμεα που θα μιλούσε για τον εθελοντισμό στον χώρο των Αμεα ξυλοκοπήθηκε από κάποιους που προηγουμένως είχαν κρεμάσει πανό «Στα αφεντικά δε θα κάνουμε τις χάρες, άμα ξανάρθει η AIESEC θα φύγει με σφαλιάρες» και είχαν ρίξει φυλλάδια που έγραφαν «Στο διάολο ο εθελοντισμός, στο διάολο η καριέρα».
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο Αμεα που ξυλοφορτώθηκε έχει αναπηρία 80% και σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα με αποτέλεσμα να απειληθεί η ζωή του. Αποδεικνύοντας τη γελοιότητα του νόμου Γαβρόγλου, που αναφέρει ότι επέμβαση της αστυνομίας σε πανεπιστημιακό χώρο επιτρέπεται μόνο μετά από πρόσκληση της διοίκησης του πανεπιστημίου ή σε περίπτωση κακουργημάτων ή εγκλημάτων κατά της ζωής.
Το εξάμβλωμα, δηλαδή που περνάει για νόμος και ψηφίστηκε από την ολομέλεια, θεωρεί ότι ένας αστυφύλακας που βρίσκεται στο πεζοδρόμιο της Πατησίων και βλέπει κάποιους να ξυλοφορτώνουν κάποιον στο προαύλιο του Πανεπιστημίου, θα πρέπει να κρίνει αν η ζωή του θύματος βρίσκεται σε κίνδυνο για να παρέμβει ή πρέπει να βάλει τη δουλειά του σε κίνδυνο παρεμβαίνοντας με την σύγκλητο να τον καταγγέλει για παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου. Θεωρητικά ο νόμος αφήνει στον αστυφύλακα την επιλογή. Στην πράξη του λέει να μην μπλέκεται αν δεν τον φωνάξουν.
Κάτι που αφήνει όποιον υποστεί επίθεση σε χώρο πανεπιστημίου ανυπεράσπιστο. Και τον Απόστολο Δοξιάδη να απευθύνει το ερώτημα στον πρύτανη εάν έστω και κατόπιν εορτής θα αντιδράσει. Αναγνωρίζοντάς του το ελαφρυντικό ότι η κυβέρνηση αποθαρρύνει τέτοιες ενέργειες. Όπως στην περίπτωση της διοίκησης του Αριστοτέλειου Θεσσαλονίκης, που όταν ζήτησε τη συνδρομή της αστυνομίας για να αντιμετωπιστεί η διακίνηση ναρκωτικών μέσα στο πανεπιστήμιο, ο Γαβρόγλου αντί να τους ενθαρρύνει καταδίκασε την ενέργεια.
Ο Απόστολος Δοξιάδης όμως δεν είχε κανένα λόγο να ανησυχεί. Ο πρύτανης αντέδρασε. Την Κυριακή, με άρθρο του στο Βήμα χωρίς να ονομάζει τον Δοξιάδη, καταδίκασε την «σχολάζουσα διανόηση που διατυπώνει επικριτικά και πλήρη διδακτισμού σχόλια». Κάνοντας τη σωστή επιλογή αφού αν δεν τον είχε καταδικάσει θα κινδύνευε να γίνει εντοιχισμένη διανόηση, με τις συλλογικότητες να τον χτίζουν στο γραφείο του, όπως συναδέλφους του στο παρελθόν.
Αναφορά στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου έγινε και στο πάνελ για την ανώτατη εκπαίδευση του προσυνέδριου της ΝΔ στην Πάτρα που είχα χαρά να συντονίσω. Μετείχαν η υπεύθυνη του τομέα για την Ανώτατη Παιδεία της ΝΔ Νίκη Κεραμέως, ο Απόστολος Δοξιάδης, ο καθηγητής στο ΟΠΑ Γιώργος Ιωάννου, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Αχιλλέας Γραβάνης και η βοηθός στο Πανεπιστήμιο Πάτρας Νατάσα Τασιούλα. Και ανάμεσα στα θέματα που θίχτηκαν ήταν και της βίας, με τον Απόστολο Δοξιάδη να διατυπώνει τη λογική άποψη ότι το πανεπιστημιακό άσυλο πρέπει να διατηρηθεί περιορισμένο στην ελευθερία του λόγου για την οποία οι νόμοι εντός του ασύλου θα πρέπει να αναστέλλονται.
Μια θέση με την οποία συμφώνησε αργότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν είπε ότι το άσυλο στο Πανεπιστήμιο πρέπει να αποκτήσει το πραγματικό του νόημα. Το οποίο, αντίθετα με το εκκλησιαστικό άσυλο, που στην Αγγλία του 11ου αιώνα ο παραβάτης μπορούσε να μείνει ασφαλής για 40 μέρες μέχρι ο βασιλιάς να τον συγχωρήσει ή να εξορισθεί, μόνο στην Ελλάδα καλύπτει περιπτώσεις πέραν του νόμου.
Το πανεπιστημιακό άσυλο στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει για τον αντίθετο λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε. Προστατεύει τους κουκουλοφόρους, ώστε να επιβάλλουν τη σιωπή υπό την προστασία κάποιων τρομοκρατημένων πανεπιστημιακών που υποκρίνονται ότι είναι ελεύθεροι ενώ είναι όμηροι στα ίδια τους τα γραφεία.
πηγη: gianniotis
