Σάββατο 28 Αυγούστου σήμερα και και σύμφωνα με το εορτολόγιο τιμάται η μνήμη των Μαρτύρων Δάμωνος πρεσβυτέρου, Διομήδους και Λαυρεντίου.
Επίσης, τιμάται η μνήμη του Μάρτυρος Εζεκίου του δικαίου βασιλέως και του Οσίου Μωϋσέως του Αιθίοπος.
Γιορτάζουν τα ονόματα Δάμων και Δάμωνας.
Άγιος Δάμων
Ο Άγιος Δάμων ο Ιερομάρτυρας είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του αναγράφεται στο Σιναϊτικό Κώδικα 631, όπου υπάρχουν και δύο Στιχηρά (τροπάρια) στον Άγιο Δάμωνα.
Ο Όσιος Μωϋσής, ο Αιθίοπας
Ο Όσιος Μωϋσής έζησε στην Αίγυπτο και στην αρχή ήταν ληστής. Αλλά το φως της γνώσης και της μετάνοιας δεν άργησε να φωτίσει το δρόμο του. Η μεγάλη επιείκεια που έδειξε προς αυτόν κάποιος χριστιανός, ενώ αυτός τον είχε βλάψει, επέφερε στον Μωϋοή ψυχική ανακαίνιση. Πίστεψε, έγινε χριστιανός και κατόπιν μοναχός. Αγωνίστηκε σκληρά μέσα στην έρημο και απέκτησε μεγάλη πνευματική σύνεση και αρετή. Η φήμη του έφερνε στο ερημητήριό του πολλούς χριστιανούς, που άκουγαν με δέος τη διδασκαλία του κατά της υπερηφάνειας και της κατάκρισης. “Είμαι, έλεγε, ο χειρότερος των αμαρτωλών. Τα περασμένα μας αμαρτήματα πρέπει να τα έχουμε πάντα μπροστά μας και να λυπούμαστε γι΄ αυτά. Αυτό είναι η καλύτερη μέθοδος για να φυλάξουμε ασφαλή τον εαυτό μας με τη βοήθεια του Θεού”. “Αν νομίσουμε ότι είμαστε πνευματικά όρθιοι, τότε ακριβώς είναι ο μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Για να μη φοβόμαστε το Θεό, οφείλουμε να φοβόμαστε πολύ τον εαυτό μας, δηλαδή τις αδυναμίες και τα πάθη μας”. Με τέτοια αγία ζωή, ο Μωϋσής έφθασε στο 75ο έτος της ηλικίας του. Ώσπου ξαφνικά, ειδωλολάτρες ληστές εισέβαλαν στο σπήλαιό του και τον σκότωσαν με μαχαίρια. (Σύμφωνα όμως με την Συναξαριακή πηγή του Άγιου Νικόδημου, ο Άγιος Μωϋσής απεβίωσε ειρηνικά).
Οι Άγιοι Διομήδης και Λαυρέντιος
Μαρτύρησαν, αφού τους θανάτωσαν με βέλη, δεμένους σ’ ένα πλάτανο.
Ο Δίκαιος Βασιλιάς Εζεκίας
Ήταν γιος του αποστάτη βασιλιά του Ιούδα Άχαζ, που με τόση μανία υποστήριζε τη λατρεία των ειδώλων. Άλλα απ’ αυτή την αγκαθιά, επέτρεψε ο Θεός και βγήκε λουλούδι. Διότι ο γιος και διάδοχος του ακολούθησε δρόμο εντελώς αντίθετο από τον πατρικό. Καταπολέμησε την ειδωλολατρία, έδωσε στη γιορτή του ιουδαϊκού Πάσχα περισσότερη μεγαλοπρέπεια και υποστήριξε με το προσωπικό του παράδειγμα και το βασιλικό του κύρος τη λατρεία του αληθινού Θεού. Και ο Θεός όμως, βοήθησε τον εκλεκτό του βασιλιά σ’ όλα τα έργα του. Έτσι ο Εζεκίας, όχι μόνο τους Φιλισταίους κατόρθωσε να νικήσει, αλλά και το ζυγό των Ασσυρίων αποτίναξε, κατατροπώνοντας το βασιλιά τους Σεναχιρείμ σε κάποια εκστρατεία του. Συμβούλους στη δημόσια ζωή του ο Εζεκίας, είχε τους προφήτες Ησαΐα και Μιχαία. Επίσης, υποστήριξε τη γεωργία και το εμπόριο, οχύρωσε την Ιερουσαλήμ, εμπλούτισε το πόσιμο νερό της, έφερε σε ανθηρότατη θέση το βασιλικό θησαυρό, δηλαδή το δημόσιο ταμείο, και στόλισε λαμπρά το ναό της Ιερουσαλήμ. Αλλά στον Εζεκία οφείλεται και η σύσταση επιτροπής, που συνάθροισε τα διάφορα μνημεία της ιουδαϊκής εθνικής γραμματολογίας. Ο Εζεκίας πέθανε το 696 π. Χ. και τάφηκε με μεγάλη πομπή στον υψηλότερο τάφο των υιών του Δαβίδ. Διότι υπήρξε ο καλύτερος, μοναδικά καλύτερος, από όλους τους βασιλείς του Ιούδα.
