Ξέρουμε ότι ο Θεός δεν επεμβαίνει στην ελευθερία του ανθρώπου.
Έδωσε το αυτεξούσιο στον άνθρωπο. Κατά πόσον είναι ελευθερία να έρχεσαι στον κόσμο χωρίς να ερωτηθείς;
Θεωρώ ότι είναι τόσο δύσκολο για έναν άνθρωπο με τόσα πάθη να κερδίσει τη βασιλεία του Θεού, που κάποιες φορές σκέφτομαι, αν ήταν καλύτερα να μην είχα γεννηθεί.
Απάντηση:
Για το ότι ήρθαμε σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό με όλη τη δύναμη της ψυχής μας.
Να μην το βλέπουμε σαν καταδίκη μας το ότι ήρθαμε στον κόσμο αλλά σαν μια αιτία ευγνωμοσύνης προς τον Θεό, ο οποίος μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, από το μη είναι στο είναι.
Τι μεγάλη ευλογία έχουμε το ότι είμαστε άνθρωποι! Είμαστε εικόνες Θεού, είμαστε παιδιά του Θεού!
Και μόνο για αυτό πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό πάρα πολύ και να Τον δοξολογούμε.
Και να είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι, γιατί μας έδωσε ο Θεός την εικόνα του πάνω μας, μας έκανε δικά του παιδιά, μέλη της εκκλησίας του και μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. «Εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες…» λέμε στη Θεία Λειτουργία.
Δηλαδή πρέπει η ψυχή μας να διαλύεται από ευγνωμοσύνη στον Θεό γιατί μας έφερε στον κόσμο και είμαστε δικά του παιδιά και δικές του εικόνες. Θα μου πείς ότι έχουμε μεγάλο αγώνα, έχουμε πολλά πάθη.
Εντάξει, έχουμε και αγώνα και πάθη, αλλά πάνω από όλα είναι ο Θεός Πατέρας μας και όταν έχουμε ελπίδα στον Θεό και τον παρακαλούμε και τον ικετεύουμε, δεν θα χαθούμε.
Μη φοβάσαι! «και έσται πας ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται».
Όταν επικαλούμαστε ταπεινά και με μετάνοια το όνομα του Χριστού μας, δεν θα μας αφήσει να χαθούμε.
Εάν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, εάν ζούμε με ταπείνωση, εάν έχουμε απλότητα, εάν είμαστε συνεχώς ευγνώμονες προς τον Θεό για την είσοδό μας στον κόσμο αυτό, τότε ο Θεός θα μας έχει κοντά του.
Νομίζω ότι, αν βιώσουμε το μεγαλείο της υπάρξεώς μας και της εικόνας του Θεού στον εαυτό μας, τότε θα απαντηθεί αυτό το ερώτημα μέσα από μια μεγάλη ευχαριστία προς τον Θεό.
Δεν θα θέλουμε να του πούμε γιατί μας έφερε σε αυτόν τον κόσμο, αλλά θα του πούμε αυτό που λέει η Εκκλησία: «ευχαριστούμεν σοι ότι εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες…».
Σε ευχαριστούμε, διότι μας έφερες σε αυτόν τον κόσμο και μας εχάρισες τα επίγεια και επουράνια αγαθά Σου, μας έκανες όλες τις ευεργεσίες Σου, μας έκανες ανθρώπους, εικόνες δικές Σου, δικά Σου παιδιά και γίναμε συγκληρονόμοι μαζί Σου, της βασιλείας Σου.
Και τον παρακαλούμε να παραβλέψει τα λάθη και τις αμαρτίες μας και να μας δώσει διά της μετανοίας και της ταπεινώσεώς μας, την ευσπλαγχνία, την αγάπη, τη χάρη του και την αιώνια Βασιλεία του.
Αυτό πρέπει να βλέπουμε και η ψυχή μας να είναι σε διαρκή δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό.
Να ευχαριστούμε τον Θεό και να μην του λέμε «τι ήθελες και με έφερες στον κόσμο και βασανίζομαι και θα χαθώ».
Ο Θεός μας έφερε για να ζήσουμε μαζί Του αιώνια. Τα υπόλοιπα μηδενίζονται, όταν αισθανθούμε το μεγαλείο της υπάρξεώς μας και τη χαρά της δυνατότητας να ζούμε αιώνια μαζί με τον Θεό Πατέρα μας.
