Τον Οκτώβριο τα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗΣ, που δημοσίευσαν σκόπιμα την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, έδειξαν ότι τον Οκτώβριο του 2017 χάθηκαν σχεδόν 100.000 θέσεις εργασίας, αριθμός ρεκόρ.
Τα στοιχεία από την μια δείχνουν το θλιβερό μέλλον της χώρας και από την άλλη επιβεβαιώνουν τα προσόντα της
αριστεράς στο ψέμα και την παραπλάνηση.
Τα 400 ευρώ μηνιαίως για μερική απασχόληση, για να έρθουν στην πραγματική ζωή δεν διασφαλίζουν ούτε το ελάχιστο όριο διαβίωσης.
Ο αναξιόπιστος πρωθυπουργός της χώρας, ονόμασε «κοινωνικό μέρισμα» την επιστροφή των παράνομων παρακρατήσεων από συνταξιούχους και την βαριά φορολογία που ο ίδιος επέβαλε σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Επίσης την ώρα που οι επιχειρήσεις είναι ένα βήμα πριν το κλείσιμο, γιατί το κράτος τους χρωστάει από επιστροφή ΦΠΑ αυτός με τη μορφή του κατεπείγοντος θα καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για το κοινωνικό μέρισμα.
Επίσης το «κοινωνικό μέρισμα» όσο και να βοηθάει κάποιους (δεν δίνετε στους πραγματικά έχοντες ανάγκη, πχ, άνεργους) δεν αποτελεί πραγματική βοήθεια. Δίνεται καθαρά και μόνο για να «αρπάξει» την ψήφο και να φορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον ανθρωπιστικό του μανδύα. Αυτές και άλλες υποκριτικές ευαισθησίες, ψεύτικες και δόλιες έχει να επιδείξει όχι μόνο η Ελληνική αλλά και η παγκόσμια η ιστορία της αριστεράς.
Πρόκειται για τις γνωστές «λαϊκές ευαισθησίες» της αριστεράς που χρόνια υποδύεται, προκειμένου να «πιάσει» ευαίσθητες ψυχές, να παραπλανήσει έναν λαό. Αυτό ακριβός κάνει, στην προκειμένη περίπτωση με το «κοινωνικό μέρισμα» ο πρωθυπουργός. Στην πραγματικότητα η μόνη του ευαισθησία είναι η καρέκλα του πρωθυπουργού και τίποτε άλλο.
Αυτήν την τακτική η ΑΡΙΣΤΕΡΑ την εφαρμόζει για να προωθήσει τις πολιτικές του σε συνεργασία πάντα με τον – υπερδημοκρατικό χώρο της άκρας αριστεράς . Έτσι για παράδειγμα, οι διαμαρτυρόμενοι στην Λέσβο είναι φασίστες ρατσιστές, όπως είναι «νεοφιλελεύθεροι» όσοι νιώθουν επάνω τους βαρύ «το χέρι των φόρων» που έχει απλώσει. Και είναι τόση η μαεστρία των κυβερνητικών στην χρήση αυτών των λέξεων που ακόμα και η μείζον Αντιπολίτευση αδυνατεί να αντιδράσει, φοβούμενη την αντίδραση των δικών της «προοδευτικών».
Η χώρα πληρώνει τον «προοδευτισμό» της αριστεράς αλλά κυρίως πληρώνει το 1980 με σύνθημα μια καλύτερη ζωή μέσο των δανείων που οι συνθήκες της εποχής εξασφάλιζαν.
Η χώρα πληρώνει της μετρητής ένα απίθανο δαπανηρό κρατικό μοντέλο που η αριστερά συνεχώς ενισχύει.
Η χώρα επίσης πληρώνει την εμμονή της αριστεράς και το μίσος της κατά της ελεύθερης οικονομίας, των ξένων επενδύσεων και της ανάπτυξης.
Τέλος η χώρα πληρώνει της μετρητής, την βλακεία, την ανωριμότητα, το Εγώ, τον ατομικισμό, την κουτοπονηριά και την φιλαργυρία των κατοίκων αυτής της χώρας.
Επιτέλους Ντροπή!!!!!
Blood
