Νέα έρευνα υποδεικνύει, ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι κατοικήσιμοι πλανήτες στο γαλαξία μας σε σύγκριση με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις της επιστημονικές κοινότητα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες ύπαρξης εξωγήινων μορφών ζωής.
Όταν ψάχνουν πλανήτες στον γαλαξία μας αλλά και σε άλλους, οι επιστήμονες πάντα κοιτούν για συνθήκες, οι οποίες επιτρέπουν την δημιουργία μιας ζώνης «Γκόλντιλοκς». Η συγκεκριμένη ζώνη συνιστά μια περιοχή, στην οποία είναι δυνατό να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν ζωντανοί οργανισμοί. Προϋποθέσεις της είναι ο πλανήτης να έχει την κατάλληλη απόσταση από τον ήλιο και άρα άνετες θερμοκρασίες, καθώς και τρεχούμενο νερό.
Από όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, η ζωή προϋποθέτει νερό και μπορεί να υπάρξει μόνον σε πλανήτες με κατοικήσιμες ζώνες στους αστέρες τους. Τώρα κάποιοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι μερικές βίαιες αλληλεπιδράσεις μεταξύ αστέρων είναι στην πραγματικότητα σε θέση να αυξήσουν τις κατοικήσιμες ζώνες για πλανήτες.
H σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στις Μηνιαίες Αναφορές της Βασιλικής Αστρολογικής Κοινωνίας.
Η πρώιμη ζωή των πλανητικών συστημάτων μπορεί συχνά να είναι δύσκολη και δραματική. Η νεαροί πλανήτες περιστρέφονται γύρω από ήλιους, που εντοπίζονται σε συμπλέγματα αστέρων, οι οποίοι συχνά συγκρούονται μεταξύ τους βίαια. Μέχρι πρότινος οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αυτά τα φαινόμενα δεν ευνοούν σε καμία περίπτωση την ανάπτυξη μορφών ζωής και η νέα έρευνα ήλθε για να ανατρέψει αυτή την εκτίμηση.
Τελικά οι συγκρούσεις μπορεί να αποδειχτούν ευεργετικές για την δημιουργία κατοικήσιμων ζωνών, σύμφωνα με την Bethany Wootton και τον Richard Parker, οι οποίοι ανέπτυξαν ένα σύστημα για την παρακολούθηση των μεταβολών αυτών των ζωνών γύρω από δυαδικά αστρικά συστήματα.
Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι το ένα τρίτο των ηλιακών συστημάτων του Μίλκι Γουέι, δηλαδή του γαλαξία στον οποίο βρισκόμαστε, αποτελείται από δύο ή περισσότερους ήλιους.
Σε τέτοια συστήματα λοιπόν με πολλούς ήλιους οι ζώνες «Γκόλντιλοκς» καθορίζονται από την απόσταση μεταξύ των ήλιων. Έτσι, εάν είναι απομακρυσμένοι, ο καθένας έχει την δική του κατοικήσιμη ζώνη, αλλά εάν βρίσκονται κοντά, τότε δημιουργούν από κοινού μια ευρύτερη ζώνη θερμότητας. Όσο μεγαλύτερη είναι αυτή η ζώνη, τόσο πιθανότερο είναι ένας πλανήτης να βρεθεί στην σωστή τοποθεσία, για να αποκτήσει την ικανότητα υποστήριξης ζωής.
«Η αναζήτηση για ζωή σε άλλα μέρη του σύμπαντος είναι μία από τις πιο θεμελιώδεις ερωτήσεις στην σύγχρονη επιστήμη και χρειαζόμαστε κάθε αποδεικτικό στοιχείο που μπορούμε να βρούμε για να συμβάλουμε στην απάντησή της», δήλωσε η Wοotton. «Το σύστημά μας υποδεικνύει ότι υπάρχουν περισσότερα δυαδικά αστρικά συστήματα, όπου οι πλανήτες βρίσκονται εντός ζωνών «Γκόλντιλοκς» από όσα νομίζαμε, αυξάνοντας έτσι τις προοπτικές για ζωή. Αυτοί λοιπόν οι κόσμοι που είναι τόσο αγαπητοί από τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, όπου δύο ήλιοι λάμπουν στους ουρανούς πάνω από τις εξωγήινες μορφές, φαντάζουν πλέον πολλοί πιο πραγματικοί».
