Σε αρκετούς είναι γνωστό ένα πείραμα σύμφωνα με το οποίο αν κανείς επιχειρήσενα τοποθετήσει σε σκεύος με καυτό νερό έναν βάτραχο, ο βάτραχος αμέσως αντιλαμβανόμενος την υψηλή θερμοκρασία του νερού ως επικίνδυνη για την ζωή του, με ένα γρήγορο άλμα τινάσσεται έξω από το καυτό νερό για να σωθεί
Ο ίδιος όμως
βάτραχος, εφ’ όσον τοποθετηθεί σε ένα δοχείο με χλιαρό νερό, σε θερμοκρασία δηλαδή που του είναι ευχάριστη, δεν κάνει καμία απόπειρα να απομακρυνθεί, ακόμα και όταν η θερμοκρασία του νερού προοδευτικώς ανεβαίνει. Ο βάτραχος, στην περίπτωση αυτή, ουδόλως επιχειρεί να απομακρυνθεί (καίτοι θα μπορούσε να το πράξει) εν όσω το νερό σταδιακώς γίνεται καυτό, μέχρι που φθάνει σε θερμοκρασία βρασμού, βράζοντας τελικώς, εντός του σκεύους, τον περιεχόμενο βάτραχο, ο οποίος, ευρισκόμενος σε απόλυτη χαύνωση, αδυνατεί να αντιληφθεί τις μικρές προοδευτικές θερμοκρασιακές αυξήσεις του νερού, μέχρι που, εντελώς αδρανής και άπρακτος, μη επιχειρώντας καμία προσπάθεια αποδράσεως, βράζει εντός της κατσαρόλας, υφιστάμενος το μοιραίο, άπρακτος…
Το πείραμα αυτό, πέραν του στενού επιστημονικού του ενδιαφέροντος, έχει διαχρονικώς και τεράστιο επίσης κοινωνιολογικό ενδιαφέρον, τόσο στο επίπεδο της μαζικής ψυχολογίας όσο και στο επίπεδο της πολιτικής, λόγω της μεγάλης αναλογίας που εμφανίζεται εκεί.
Παρατηρώντας την πολυεπίπεδη και άκρως εκφυλιστική τροπή που έχει λάβει σε όλες της τις όψεις η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, μπορούν να αναφερθούν μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, την εμφάνιση δηλαδή ενός ιδιοτύπου πολιτισμικού μιθριδατισμού που επιτρέπει και υποδαυλίζει την διαφαινομένη, συντελουμένη δίκην κατολισθήσεως, ολοκληρωτική κατάρρευση!!!
Παράδειγμα 1ο: Ο μαζικός εθισμός στην συνεχιζόμενη εποικιστική εισβολή τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών που μεταβάλλει ραγδαία την σύνθεση του πληθυσμού της Ελλάδος, όπως και όλων των ευρωπαϊκών χωρών που προσελκύουν την τριτοκοσμική ανθρωποθάλασσα. Η κατάσταση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τείνει να καταστεί εφιαλτική, δεδομένου ότι οι αφίξεις λαθροεποίκων (Πακιστανών, Αφγανών, Αφρικανών, κλπ) συνεχίζονται σε καθημερινή βάση, σε σημείο ώστε διάφοροι τοπικοί παράγοντες (δήμαρχοι, κλπ) που μέχρι πριν λίγα χρόνια συναγωνίζονταν μεταξύ τους σε επίδειξη εμετικού φιλομεταναστευτικού ψευτοανθρωπισμού, «διασώζοντας πρόσφυγες» που αποβιβάζονταν στις ακτές, προκειμένου διεκδικήσουν το …νόμπελ ειρήνης (!), να οργανώνουν σήμερα οργισμένες αντιμεταναστευτικές διαδηλώσεις, κραυγάζοντας ότι «δεν πάει άλλο»! Μέχρι ακόμα και ο ανεκδιήγητος Μουζάλας, ο δήμιος αυτός της πατρίδας μας που διαχειρίζεται τα τελευταία χρόνια την διεκπεραίωση, διάχυση, διασπορά και εγκατάσταση της πληθυσμιακής πλημμυρίδος των αφρο-ασιατών ισλαμιστών, στην ελληνική επικράτεια, έφθασε στο σημείο να δηλώνει ανήσυχος και προβληματισμένος…
Η ανθελληνική υστερία στους κόλπους της κυβερνώσας αριστεράς είναι τέτοια που πλέον κατηγορούν το Μουζάλα ότι «θέτει απαράδεκτους φραγμούς στην ελεύθερη μετανάστευση» μία που γι’ αυτούς, δεν υπάρχουν σύνορα, θεωρώντας φυσικό οσοιδήποτε τριτοκοσμικοί υπάνθρωποι θέλουν επικράτεια!!! Εμπρός σ’ αυτή την προφανή, προϊόντος του χρόνου, διαδικασία ραγδαίας μετατροπής της χώρας μας από εθνικώς ομοιογενή, σε «πολυπολιτισμική», ήτοι σε πολυφυλετική χαβούζα, η οποία τείνει γοργά να καταβροχθιστεί, πληθυσμιακώς, από τον ισλαμικό κόσμο της Ανατολής, η κοινή γνώμη της πατρίδας μας παρακολουθεί απαθής και αδρανής, ως μελλοθάνατος βάτραχος βουτηγμένος στον κοχλάζοντα ζωμό της κατσαρόλας… Καθημερινώς λοιπόν οι πολίτες μαθαίνουν για φόνους, βιασμούς, ληστείες με δράστες αλλόφυλους εποίκους-ψευδοπρόσφυγες, αλλά όσο πιο πολύ ακούν γι΄ αυτά τόσο περισσότερο απαθείς γίνονται, εθισμένοι καθώς έχουν καταστεί το αδιανόητο…
Παράδειγμα 2ο. Μαζικός εθισμός στον αποθρασυμένo κωλοπαιδαρισμό των αυτοαποκαλουμένων «αναρχικών», «αντιεξουσιαστών», κλπ, ήτοι των χαϊδεμένων τσόγλανων (συχνά μάλιστα πλουσιόπαιδων, γόνων μεγαλοαστικών οικογενειών, ή και μεταναστών) που επί δεκαετίες θωπεύονται στοργικώς από το μεταπολιτευτικό πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο, που τους αποκαλεί «νεαρούς», «γνωστούς-αγνώστους», κλπ, χρησιμοποιώντας τους ως τους «χρησίμους ηλιθίους», ως παρακρατικούς τρομοκράτες, επαγγελματίες κοινωνικούς εκφοβιστές και προβοκάτορες, για να σέρνουν το χορό στην καθοδική σπείρα του εκφυλισμού μίας ολόκληρης κοινωνίας.
Η ανοχή και η ιδιότυπη ασυλία την οποία χαίρουν ως προς την αντιμετώπισή τους από τις αρχές, είναι απολύτως προκλητική και εξοργιστική! Ως ανεξέλεγκτοι πίθηκοι, καθημερινώς πετροβολούν, σπάζουν, καταστρέφουν, ρίπτουν εμπρηστικές βόμβες, καίνε, ρημάζουν, λεηλατούν, χωρίς κανένα φραγμό, χωρίς κανένα εμπόδιο, χωρίς τιμωρία.Το κόμμα της νυν κυβερνήσεως, ακόμα περισσότερο, λειτουργώντας ανέκαθεν ως η πολιτική τους ομπρέλα, τους έχει σχεδόν επισήμως εκχωρήσει το δικαίωμα να ασκούν την εξουσία σε ολόκληρες περιοχές, ως άβατα (π.χ. Εξάρχεια) και να οργανώνουν καθημερινά σόου βίας και τρομοκρατίας (Ρουβίκωνας).
Είναι άλλωστε «τα δικά τους παιδιά» όπως πολύ φυσικά και ανερυθρίαστα ομολόγησε χθες ο συριζαίος υπουργός Δραγασάκης, χωρίς βέβαια να προκαλεί έκπληξη ! Και πράγματι είναι δικά τους παιδιά ακόμα και με την κυριολεκτική έννοια (π.χ. περιπτώσεις Βούτση, Σκουρλέτη, κλπ). Αποτελούν το πιο εμφανές παρακμιακό σύμπτωμα της αισχρά εθνοαποδομητικής περιόδου της μεταπολιτεύσεως. Η δράση τους ωστόσο κλιμακώνεται, χρόνο με το χρόνο, λειτουργώντας εθιστικά για την ανοχή που εμφανίζει απέναντί τους η κοινή γνώμη. Σχεδόν απαθώς παρακολουθούν οι βαρύτατα φορολογούμενοι πολίτες να καταστρέφεται δημόσια περιουσία σε κάθε ένα από τα καθημερινά «πάρτυ καταστροφής» που διεξάγουν. Σήμερα ήταν ένα από τα ετήσια μεγάλα πάρτυ τους, με αφορμή την «επέτειο Γρηγορόπουλου», ήτοι τις εκτεταμένες λεηλασίες που ακολούθησαν 9 χρόνια πριν, τον θάνατο από πυροβολισμό αστυνομικού ενός από την συνομοταξία τους.
Παράδειγμα 3ο. Μαζικός εθισμός στην «gay» υποκουλτούρα. Μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο επιβάλλεται και εδραιώνεται εντός της κοινωνίας, δι’ όλων των θεσμικών, νομικών και κυρίως οπτικοακουστικών μέσων ύπουλης προπαγάνδας (κινηματογραφικές ταινίες, σαχλά σήριαλ, «ακαδημαϊκές» αναλύσεις, δημοσιογραφικά κλισέ, κλπ) η ανοχή-αποδοχή της αισχρής κιναιδικής ανωμαλίας ως αποδεκτής καταστάσεως και επιλογής «σεξουαλικού προσανατολισμού» με βάση την αντι-φυσική θεωρία του «κοινωνικού φύλου» που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι «κοινωνική κατασκευή».
Οι σιχαμερές παρελάσεις διεστραμμένων ανωμάλων, καλουμένων ως «gay pride» είναι πλέον καθεστώς το οποίο όχι μόνον επιτρέπει αλλά στο οποίο συμμετέχει το ίδιο το πολιτικό σύστημα, δι’ εκπροσώπων του. Αυτό δεν έγινε από την μία μέρα στην άλλη. Η κοινωνία εθίστηκε προοδευτικά. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τον αποχαυνωμένο βάτραχο βυθισμένο στην κατσαρόλα που προοδευτικώς θερμαίνεται… Αν μία παρέλαση ανωμαλίας είχε διοργανωθεί πριν από π.χ. 20-30 χρόνια το πιο πιθανό είναι ότι θα εκδηλώνονταν μαζικές οργισμένες αντιδράσεις. Τώρα, οι λιγότερο εκφυλισμένοι εντός της κοινωνίας απλώς κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι…
Συμπερασματικώς, ο μεγαλύτερος εχθρός που καλείται να αντιπαλέψει όποιος έχει επίγνωση αυτής της καταστάσεως είναι ακριβώς η αδράνεια που επιφέρει ο εθισμός. Αρκεί ενδοσκοπικώς να παρατηρήσει ακόμα και στον εαυτό του, πώς, ασυναίσθητα, ανέχεται πολλές καταστάσεις, ή καθημερινές σκηνές που άλλοτε θα του ήταν αδιανόητο να ανέχεται. Ο εθισμός στο αδιανόητο αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό, την χειρότερη παγίδα μίας κοινωνίας, σαν την δική μας, που βυθίζεται ολοένα και πιο βαθειά στην σήψη. Είναι όμως και ο μεγαλύτερος ψυχολογικός εχθρός που καλείται να υπερβεί κάθε άνθρωπος και κάθε κίνημα που θέλει να αγωνιστεί για την ανατροπή αυτής της εντροπιακής φοράς.
armahellas
