«Στον απόηχο μιας ιστορικής κρίσης που απειλεί τη γεωπολιτική της ενότητα, η Ευρώπη διέρχεται ένα σύνθετο και δύσκολο οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά στάδιο ως αποτέλεσμα του ουκρανικού πολέμου».
Ιούνιος 27, 2022. Ελλάδα.
Ο πόλεμος, που μπήκε στον πέμπτο μήνα του, επέφερε μια μεγάλη αλλαγή στην πορεία της ευρωπαϊκής ηπείρου, η οποία βρέθηκε ανάμεσα στη «φωτιά του φόβου» των σχεδίων του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και της Ρωσίας , που στέκεται στα σύνορά της, και της Γερμανίας , πουεπαναλαμβάνεται ως μια τεράστια στρατιωτική δύναμη στην καρδιά της, εγείροντας ξανά τον τρόμο από τη «ναζιστική Γερμανία» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Παρατηρητές επισημαίνουν ότι η Ευρώπη προσπαθεί να απελευθερωθεί από το σύμπλεγμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και να απομακρυνθεί από τις τάσεις μιλιταρισμού και ότι η Ανατολική Ευρώπη, η οποία δεν βασίζεται στον εαυτό της για να προστατεύσει την ύπαρξή της και βασίζεται σε εγγυήσεις και κάλυψη από το ΝΑΤΟ, βρίσκεται σε κατάσταση πανικού αφού δεν προστάτεψε την Ουκρανία.
Η ανακοίνωση της Γερμανίας να διαθέσει 100 δισεκατομμύρια ευρώ για τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της αποτελεί «σημείο καμπής» και προκαλεί τους φόβους πολλών ευρωπαϊκών χωρών, φοβούμενες επιστροφή στο «ναζιστικό σενάριο», σύμφωνα με ειδικούς.
Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία μείωσε δραματικά το μέγεθος του στρατού της, από περίπου 500.000 όταν επανενώθηκε η χώρα το 1990 σε μόλις 200.000 σήμερα.
Αλλά η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία ήταν ένα σήμα αφύπνισης σε μια χώρα που ήταν ειρηνική από το τέλος της ναζιστικής εποχής.
Η Ρωσία επέκρινε έντονα αυτό το βήμα, το οποίο ανακοινώθηκε από το Βερολίνο, και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών άφησε να εννοηθεί ότι το σχέδιο της Γερμανίας να ενισχύσει τον στρατό της είναι «ένας επανεξοπλισμός της ναζιστικής εποχής από το 1939 έως το 1945».
Η διάθεση 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για τον εκσυγχρονισμό του γερμανικού στρατού είναι μια σημαντική αλλαγή στην κατεύθυνση της Γερμανίας, η οποία έχει δεσμευτεί διαρκώς να διατηρήσει την «ειρηνική και οικονομική» της δύναμη.
Σοβαροί αναλυτές πιστεύουν ότι οι Γερμανοί περίμεναν αυτή την ιστορική στιγμή για να μετατρέψουν ξανά τον στρατό τους σε παγκόσμια στρατιωτική δύναμη και να μετατρέψουν τη χώρα τους σε μια σημαντική και αποτελεσματική χώρα, σημειώνοντας ότι αυτός ο μετασχηματισμός είναι το περιεχόμενο μιας εσωτερικής συζήτησης που διήρκεσε για χρόνια, αλλά η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία ήταν μια ευκαιρία για τους Γερμανούς να εκσυγχρονίσουν ξανά τον στρατό τους.
«Η γερμανική απόφαση και η ρωσική επίθεση, φυσικά, εγείρουν φόβους στην Ευρώπη, ειδικά σε μικρές χώρες που δεν διαθέτουν στρατιωτική δύναμη ή ισχυρούς στρατούς που μπορούν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πιθανή ρωσική εισβολή ή οποιαδήποτε στρατιωτική ένταση με τη Γερμανία στο μέλλον», επισημαίνεται από τους αναλυτές.
«Αυτός ο φόβος που ελέγχει την Ευρώπη, είτε από τη ρωσική επίθεση είτε από τον εκσυγχρονισμό του γερμανικού στρατού, έκανε χώρες όπως η Φινλανδία, η Σουηδία και η Πολωνία να υποβάλουν αιτήματα για ένταξη στο ΝΑΤΟ για να βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα της στρατιωτικής προστασίας που τις προστατεύει κατά τη διάρκεια τυχόν μεγάλα περιστατικά».
Η ίδρυση ενός μεγάλου γερμανικού στρατού δεν θα γίνει στο άμεσο μέλλον, ούτε θα γίνει εν μία νυκτί, καθώς υπάρχουν προετοιμασίες, προϋπολογισμοί και νομοθεσία που πρέπει να θεσπιστούν και να διατεθούν σε ένα τόσο επίπονο έργο, γεμάτο κινδύνους και κινδυνεύει εσωτερικά και εξωτερικά, και ίσως ο πόλεμος της Ουκρανίας να έχει τελειώσει και τότε η Γερμανία θα αποκαταστήσει αυτό που έχασε.
Στις 8 Μαΐου 1945, η άνευ όρων γερμανική παράδοση τέθηκε σε ισχύ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς τα γερμανικά όπλα σώπασαν από εκείνη τη στιγμή και όλες οι γερμανικές τάξεις παραδόθηκαν στις Συμμαχικές δυνάμεις και στο Σοβιετικό Στρατό.
Και μετά, για 10 χρόνια, η Γερμανία υπέφερε από τότε τους καταπιεστικούς όρους των Συμμάχων, πριν επιτρέψουν την ίδρυση του σύγχρονου γερμανικού στρατού στις 5 Μαΐου 1955.
