Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε να μην έχει ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα και να βολοδέρνει μεταξύ μιας δήθεν προοδευτικής αριστεράς και μιας λαϊκής δεξιάς που δεν έχει κανένα πρόβλημα να συμμαχήσει και με τον διάβολο προκειμένου να επιβιώσει.
Ενας σπουδαίος, πολυβραβευμένος συγγραφέας, αναμφισβήτητα ένας προοδευτικός άνθρωπος, ο Βασίλης Βασιλικός, στο ίδιο… βιβλίο του ΣΥΡΙΖΑ με τον Τέρενς Κουίκ, τον σκληρό δεξιό που έλεγε κάποτε ότι είναι φοβερό κακό ο ΣΥΡΙΖΑ και από τότε έκανε τον μόνιμο υπουργό… τουρίστα.
Πάλι καλά που δεν έβγαλαν κοινή ανακοίνωση στην Κουμουνδούρου για να δείξουν πόσο «πλατιά» είναι η απεύθυνση του Αλέξη Τσίπρα.
Όμως, ο κοινός δρόμος που βαδίζουν από την Παρασκευή ο Βασιλικός και ο Κουίκ, δείχνει αυτό που όλοι γνωρίζαμε εδώ και καιρό. Δηλαδή την πλήρη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από ένα κινηματικό, ριζοσπαστικό που θα άλλαζε την Ευρώπη και την Ελλάδα, σε ένα μνημονιακό, ιδεολογικο-πολιτικό αχταρμά που ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωσή του.
Από την εποχή που θα έστηνε κρεμάλες για τους μερκελιστές και θα έσκιζε τα μνημόνια του παλιού πολιτικού συστήματος μέχρι την πλήρη παράδοση στα μεγάλα συμφέροντα της χώρας, στις επιχειρηματικές ελίτ, στους δανειστές και στη διαπλοκή.
Ένα κόμμα που συμμάχησε με ό,τι πιο ρατσιστικό, ψεκασμένο και λαϊκοδεξιό, που κυβέρνηση επί τέσσερα χρόνια συμβιβαζόμενο με τους πάντες και τα πάντα.
Κι ένας πρωθυπουργός που χαρακτηρίζεται για τα πολιτικά του ταλέντα και την ευστροφία του (στις ίντριγκες και στους κυνικούς τακτικισμούς) αλλά που τελικά είναι αυτός που βάζει ταφόπλακα στις ελπίδες όσων πίστεψαν ότι η κυβερνώσα αριστερά μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από το παλιό, διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, με τα οποία θα διεκδικήσει στις 7 Ιουλίου τη μεγάλη ανατροπή, δείχνουν ότι στην κυβέρνηση και στο κόμμα είναι σε αποδρομή.
Η διαχείριση της ήττας τους στις 26 Μαίου είναι τόσο κακή που θα έλεγε κανείς ότι θέλουν να εγκαταλείψουν την εξουσία. Ότι είναι κουρασμένοι και θέλουν πολύμηνες διακοπές σε κότερα ή και όχι.
Η επικοινωνιακή τακτική τους, το ατού του Τσίπρα και της ομάδας του, είναι τόσο αποτυχημένη που θα έλεγε κανείς ότι κατέρρευσε ο μύθος που υπήρχε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «διαλύει» τη ΝΔ.
Αναδείχθηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το έλλειμμα οράματος, πολιτικού λόγου και προγράμματος που βασίζεται σε στέρεες βάσεις. Και με την πρώτη ήττα κατέρρευσε αυτό το οικοδόμημα που έχτισε ο Τσίπρας. Εξού και οι κινήσεις πανικού των τελευταίων εβδομάδων.
Από τη μια η επιστροφή στις βασικές αρχές της Αριστεράς, κι από την άλλη ο εναγκαλισμός των «ορφανών» του Καμμένου, ακόμη και η ψήφισή τους σε καλές θέσεις, όπως στην περίπτωση της Ελενας Κουντουρά.
Από τη μια η επιστροφή στο παρελθόν, οι ιδεολογικές αναφορές στους αγώνες της Αριστεράς στην Ελλάδα κι από την άλλη ό,τι πιο χρεοκοπημένο άφησε πίσω του το ΠΑΣΟΚ, όπως ο Ραγκούσης, ο Τζουμάκας κ.λπ.
Εχει δίκιο ο καθηγητής, Γιάννης Βούλγαρης στο άρθρο του να γράφει: Είναι σαφές πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν γέννημα της κρίσης, εξέφρασε τον αιφνιδιασμό που αισθάνθηκαν οι πολίτες με τη χρεοκοπία. Στάθηκε ικανός να εκμεταλλευτεί το κενό αντιπροσώπευσης, δεν κατάφερε όμως ούτε είχε τις προϋποθέσεις να μεταπλάσει τη διαμαρτυρία σε σχέδιο.
