Το απεργιακό κύμα που ξεκινά την εβδομάδα που έρχεται στη Γαλλία, με την έναρξη της «μάχης της σιδηροτροχιάς», αποτελεί σημαντικό τεστ για τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά και για τα συνδικάτα.
Το εναρκτήριο λάκτισμα δίνεται από τους σιδηροδρομικούς της SNCF, της δημόσιας εταιρείας που διαχειρίζεται τους γαλλικούς σιδηροδρόμους με μία κινητοποίηση που θα διαταράξει τη ζωή 4,5 εκατομμυρίων καθημερινών επιβατών επί τρεις μήνες.
Διαμαρτυρόμενοι για το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της κυβέρνησης που θίγει ένα ειδικό εργασιακό καθεστώς που περιλαμβάνει εγγύηση δια βίου απασχόλησης, εφηύραν το σχήμα μίας διήμερης απεργίας κάθε πέντε ημέρες μέχρι το τέλος του Ιουνίου, δηλαδή 36 ημέρες απεργίας.
Η SNCF προαναγγέλλει σοβαρές ανωμαλίες στην κυκλοφορία των τρένων και ανακοίνωσε σήμερα ότι η απεργία μεταφράζεται για την Τρίτη στην κυκλοφορία ενός συρμού TGV (τρένου υψηλής ταχύτητας) στους οκτώ και ενός τοπικού τρένου στα πέντε κατά μέσο όρο.
Οι σιδηροδρομικοί δεν είναι οι μόνοι δυσαρεστημένοι: οι υπάλληλοι στους τομείς της καθαριότητας και της ενέργειας κατεβαίνουν επίσης σε απεργία την Τρίτη. Την ίδια ημέρα, το προσωπικό της Air France κατεβαίνει σε απεργία για τέταρτη φορά σε έναν μήνα για να ζητήσει αύξηση των μισθών κατά 6%.
Η διεκδίκηση αυτή δεν έχει απευθείας σχέση με τις μεταρρυθμίσεις Μακρόν, αλλά συμβάλλει την επιβάρυνση του κοινωνικού κλίματος, όπως και οι κινητοποιήσεις των υπαλλήλων της εταιρείας Carrefour σήμερα και ο αποκλεισμός ορισμένων πανεπιστημίων.
Μέχρι σήμερα, ο πρόεδρος της Γαλλίας έχει κατορθώσει να επιβάλει χωρίς μεγάλες αντιστάσεις τις μεταρρυθμίσεις , και κυρίως τη μεταρρύθμιση του εργασιακού κώδικα.
Η μέθοδός του, που χαρακτηρίζεται «βάρβαρη» από τους επικριτές του, είναι η ταχεία ενέργεια σε πολλά μέτωπα, πράγμα που αιφνιδιάζει τα συνδικάτα. «Ανοίγοντας συνεχώς νέα μέτωπα, καθιστά τη διαμαρτυρία για το προηγούμενο μέτωπο παρωχημένη, αφού έχει ήδη ανοίξει ένα νέο», σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Φιλίπ Μπροντ.
Αλλά αυτήν τη φορά ο Εμανουέλ Μακρόν ρισκάρει να συναντήσει ισχυρή αντίσταση, προειδοποιούν οι αναλυτές, αφού τα βάζει με την SNCF, το απόρθητο φρούριο, όπου πολλές κυβερνήσεις έχουν σπάσει τα δόντια τους.
«Όπως η Θάτσερ»
Η πρόκληση είναι τέτοια που πολλοί πολιτικοί αξιωματούχοι και συνδικαλιστικά στελέχη φθάνουν μέχρι να παραβάλουν την αναμέτρηση με τη μετωπική σύγκρουση της Μάργκαρετ Θάτσερ με τους ανθρακωρύχους το 1984.
«Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει να τελειώνει με ό,τι απομένει από το κοινωνικό κράτος», καταγγέλλει ο Ερίκ Κοκερέλ, βουλευτής της France Insoumise (Ανυπότακτη Γαλλία). «Και ξεκινά από τον πιο οργανωμένο, τον πιο ενωμένο, τον πιο μαχητικό τομέα, τους σιδηροδρομικούς, λέγοντας όπως η Θάτσερ “όλα ή τίποτε».
«Η Γαλλία είναι η μόνη μεγάλη ευρωπαϊκή οικονομία που δεν έχει κερδίσει τη μάχη απέναντι στην μαζική ανεργία», (8,9% στο τέλος του 2017), είχε δηλώσει τον Αύγουστο ο Εμανουέλ Μακρόν.
Σήμερα, ο υπουργός Προϋπολογισμού Ζεράλντ Νταρμανέν έκανε λόγο για «ήρεμη και απόλυτη αποφασιστικότητα» εκ μέρους της κυβέρνησης, ενώ έδωσε τη διαβεβαίωση ότι «δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, φανερό ή κρυφό για την ιδιωτικοποίηση της SNCF», όπως φοβούνται ορισμένοι.
Τα συνδικάτα γνωρίζουν ότι κάνουν χοντρό παιγνίδι με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην SNCF, μία εταιρεία βαριά χρεωμένη που θα κληθεί να αντιμετωπίσει σύντομα τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό.
Φοβούνται ότι εάν η κυβέρνηση κερδίσει αυτήν τη συμβολική μάχη, θα ανοίξει ο δρόμος για την επιβολή και των επόμενων μεταρρυθμιστικών της σχεδίων.
Απέναντι στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, τα συνδικάτα, διαιρεμένα και με χαμηλή εκπροσώπηση, ποντάρουν στην υποστήριξη της κοινής γνώμης.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση Ifop για τη Journal du Dimanche, το 53% των Γάλλων θεωρούν αδικαιολόγητη την απεργία, έναντι 58% πριν από δύο εβδομάδες.
Αυτό δείχνει ότι «η θέση των απεργών προωθείται καθώς φθάνουμε στην καρδιά της μάχης», σύμφωνα με τον Φρεντερίκ Νταμπί, γενικό διευθυντή της Ifop.
Ταυτόχρονα όμως, το 72% των Γάλλων θεωρεί ότι η κυβέρνηση θα φθάσει μέχρι τέλους, διασφαλίζοντας και το κύρος του Εμανουέλ Μακρόν.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
