Τους τελευταίους τρεις μήνες το «Μπερσύ», όπως είθισται να αποκαλείται το γαλλικό ΥΠΟΙΚ, έχει εξελιχθεί στο επίκεντρο όλων των προσπαθειών για να περιοριστούν οι φοβερές επιπτώσεις της κρίσης του κορωνοϊού.
Το ερώτημα είναι τώρα – την ώρα που αίρεται το lockdown στις περισσότερες χώρες σε όλο τον κόσμο – αν ο επικεφαλής του, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μπρυνό Λεμέρ θα μπορέσει να «αναστήσει» την οικονομία της χώρας.
«Μπορέσαμε να «απορροφήσουμε» τους κραδασμούς του σοκ, αλλά με τη βοήθεια 110 δις ευρώ σε δαπάνες (και 315 δις ευρώ σε δάνεια εγγυημένα από το κράτος)» δήλωσε σε συνέντευξή του στο Politico. «Τώρα μπαίνουμε στη δεύτερη φάση και θα είναι πολύ δυσκολότερα τα πράγματα».
Το υπουργείο Οικονομικών έχει προωθήσει τεράστια «σχέδια διάσωσης» της Γαλλικής βιομηχανίας, όπως την AirFrance, επέκτεινε τα επιδόματα ανεργίας για τους εργαζόμενους και ήδη διέθεσε 3,3 δις ευρώ στο «ταμείο αλληλεγγύης» για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που επηρεάστηκαν από την κρίση του κορωνοϊού.
Και όμως μια σειρά πτωχεύσεων και μαζικών απολύσεων – προβλέψιμες αλλά επώδυνες – έχουν ήδη θέσει σε εξαιρετικά μεγάλη πίεση τη γαλλική οικονομία με τον υπουργό να χρειάζεται επειγόντως να βρει «θεραπευτικά μέσα».
«Μπαίνουμε τώρα σε μια φάση που θα είναι η πιο δύσκολη και η πιο περίπλοκη: η μεταβατική περίοδος, όπου ο ασθενής θα βγει από το νοσοκομείο αλλά δεν θα μπορεί να σταθεί μόνος του» είπε χαρακτηριστικά.
Το οικονομικό «σοκ» που υπέστη η Γαλλία σηματοδότησε το τέλος μιας περιόδου, όπου το υπουργείο Οικονομικών είχε ήδη πετύχει μείωση της ανεργίας και επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης.
Πέραν των μαζικών απολύσεων και των πτωχεύσεων εταιρειών, η Γαλλία έχει βαθιές «ναρκισσιστικές» πληγές να επουλώσει καθώς αρκετοί τομείς που ενισχύουν την οικονομία της όπως τουρισμός, οινοπαραγωγή και μόδα – ίσως να μην αποφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα για την αύξηση εσόδων.
«Υπάρχουν δύο θέματα που είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και λόγοι να σκεφθούμε σοβαρά σήμερα και αυτά δεν είναι άλλα από την απόσταση και την αργοπορία, που δεν είναι τα προσωπικά μου χαρακτηριστικά» παραδέχεται ο Λεμέρ.
«Η επιδημία όπως και η πιθανή προέλευσή της… η άγρια φύση αποτελούν μια δραματική προειδοποίηση για την εύθραυστη κατάσταση του οικοσυστήματος του πλανήτη μας. Θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο όταν δεν επαναπροσδιορίζουμε τις αποστάσεις μεταξύ των κόσμων του πλανήτη στον οποίο ζούμε» προσθέτει.
«Και μετά υπάρχει και η αργοπορία» λέει. «Είμαστε συνηθισμένοι να ζούμε με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς όπου μπορούμε να ταξιδέψουμε Παρίσι – Ρώμη και Ρώμη – Βερολίνο σε λίγες ώρες» προσθέτει.
Η απώλεια ενός εύκολου ταξιδιού, αναφέρει, μπορεί να έχει επιζήμιες συνέπειες σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση ειδικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εξηγεί « η διαπραγμάτευση γίνεται γύρω από ένα τραπέζι. Κάποιες φορές απομονωνόμαστε σε μικρές ομάδες και κάποιες φορές συναντιόμαστε όλοι μαζί. Αν είχαμε τόση μεγάλη δυσκολία να καταλήξουμε σε μια συμφωνία οικονομικής στήριξης, πιστεύω ότι σε αυτό έπαιξε ρόλο ότι δεν είμασταν όλοι μαζί. Χρειάζεται να είμαστε όλοι μαζί».
Η κρίση, αναφέρει «έχει τη δυνατότητα να απειλήσει το δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης της Ευρώπης».
«Θα πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε ότι το δυσκολότερο μέρος δεν έχει ακόμα έρθει» λέει χαρακτηριστικά. «Είχαμε τσουνάμι. Το νερό θα υποχωρήσει και τότε θα δούμε πτωχεύσεις και απολύσεις. Και τότε είναι που χρειάζεται να προσαρμοστούμε στο σύστημα μας και να προβάλουμε ισχυρές απαντήσεις» καταλήγει.