Αν και δεν συναντήθηκαν ποτέ καλλιτεχνικά (καθώς είχαν και πολλές διαφορές άλλωστε) Μελίνα Μερκούρη και Ρένα Βλαχοπούλου ήταν κάποτε οι βασικές υποψήφιες για έναν ρόλο που μετά από άρνηση της πρώτης κατέληξε στην δεύτερη, χωρίς πάντως αυτό να αποτελέσει την αιτία για την κόντρα τους.
Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και συγκεκριμένα στο 1978. Η Ελληνική Ραδιοφωνία γνωρίζει τις καλύτερες ημέρες της και μια πραγματική επανάσταση υπό την καθοδήγηση του μοναδικού Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος βάζοντας στην άκρη διαχωρισμούς και φανατισμούς, δημιουργεί προγράμματα που συνδυάζουν την ποιότητα με την ψυχαγωγία.
Εκείνη την εποχή το ραδιόφωνο μετατρέπεται σε πόλο έλξης για καταξιωμένους καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και ηθοποιούς, που συνεργάζονται με τον τεράστιο Μάνο, ο οποίος συνήθως δεν αντιμετώπιζε προβλήματα καθώς όλοι ήθελαν να αποτελέσουν μέρος των ιδεών του.
Στο κλασικό στέκι του Χατζιδάκι, στον Μαγεμένο Αυλό στο Παγκράτι, γίνεται η συνάντησή του με τον Γιώργο Παυριανό, με τους δύο άνδρες να συζητούν το ενδεχόμενο να ανεβάσουν μια ραδιοφωνική εκδοχή του έργου του Κώστα Ταχτσή, «Το τρίτο στεφάνι». Εκεί, δείχνουν να καταλήγουν στην Μελίνα Μερκούρη για τον ρόλο της Εκάβης και στο πρόσωπο της Δέσπως Διαμαντίδου για εκείνον της Νίνας. Τελικά η μοίρα τα έφερε έτσι και καμία από τις δυο τους δεν ενσάρκωσε τις συγκεκριμένες ηρωίδες.
Ως Εκάβη επιλέχθηκε η Σμάρω Στεφανίδου, ενώ αξίζει να αναφερθεί το παρασκήνιο πίσω από το πώς η Ρένα Βλαχοπούλου πήρε τον ρόλο της Νίνας.
Η Μελίνα Μερκούρη ήταν η πρώτη επιλογή, άλλωστε είχε συνεργαστεί και στο παρελθόν με τον Χατζιδάκι, παρά την απόσταση που τους χώριζε στις πολιτικές πεποιθήσεις τους. Όμως οι λόγοι για το «όχι» ήταν όντως πολιτικοί. Εκείνη την περίοδο ως μέλος του ΠΑΣΟΚ συμμετείχε (ή πιο σωστά πρωτοστατούσε) σε μια κίνηση να καταργηθεί το τέλος πληρωμής της ΕΡΤ μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Κάτι που βέβαια δεν συνέβη ούτε τότε, ούτε λίγο αργότερα όταν το κόμμα της έγινε κυβέρνηση και η ίδια υπουργός. Ωστόσο την δεδομένη στιγμή θεώρησε ανακόλουθη μια συνεργασία της με τον φορέα τον οποίο… έκραζε, και έτσι απάντησε αρνητικά.
Τότε προέκυψε η λύση της Βλαχοπούλου η οποία τελικά πήρε τον ρόλο, προσαρμόζοντάς τον σε μεγάλο βαθμό στα δικά της θετικά (αυτοσχεδιασμός, μπρίο και φαντασία) και αρνητικά (συνήθως… αδιάβαστη), αλλά ακόμη κι έτσι το Τρίτο Στεφάνι γίνεται επιτυχία, προς απογοήτευση της Μελίνας Μερκούρη για έναν και μοναδικό λόγο. Την απέχθειά της προς την Ρένα Βλαχοπούλου.
Η αιτία πίσω από την κόντρα τους είχε τις ρίζες της σε ένα περιστατικό μερικά χρόνια νωρίτερα, την εποχή της δικτατορίας. Τότε η Μερκούρη βρισκόταν στο εξωτερικό, ενώ η Βλαχοπούλου συμμετείχε σε μια επιθεώρηση. Μία από τις ατάκες που έλεγε στις παραστάσεις της αφορούσε μια γυναίκα που επέστρεφε από το Παρίσι και ανάμεσα σε άλλα έλεγε: «Είδα εκείνα, είδα τ’ άλλα και πάνω σε μια φοpάδα είδα τη Μελίνα Μερκουράδα», με ξεκάθαρη αναφορά στη συνάδελφό της η οποία διόλου άδικα θεώρησε τρομερά προσβλητικό το σχόλιο της.
Φυσική η φράση έγινε γνωστή και στην Μελίνα Μερκούρη που λίγο καιρό αργότερα, όταν οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν, την πλησίασε και σύμφωνα με διηγήσεις την άρπαξε από τα μαλλιά και της είπε: «Ποιον είπες Μερκουράδα μωpή χoυvτιάpα;»… Τον ίδιο χαρακτηρισμό είχε χρησιμοποιήσει και νωρίτερα μιλώντας με τον ίδιο τον Γιώργο Παυριανό που είχε αναλάβει την ραδιοσκηνοθεσία του έργου. «Δεν είχες υπομονή. Πήγες κι έδωσες το ρόλο σε αυτήν την χουντιάρα» του είπε για την Βλαχοπούλου, με την οποία οι μεταξύ τους σχέσεις έκτοτε δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ…
