Πριν από περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια, ο πλανήτης Γη ήταν πολύ διαφορετικός σε σχέση με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα.
Υπήρχαν δέντρα και φυτά, όπως και ζώα της ξηρά, της θάλασσας και του αέρα. Ανάμεσα σε όλα αυτά υπήρχε και ένα είδος που έμοιαζε με τον άνθρωπο.
Δεν ήταν άνθρωπος με τη σημερινή φυσιολογία και τα γνωστά χαρακτηριστικά, ωστόσο, λειτουργούσε με παρόμοιο τρόπο, αλλά με εντελώς διαφορετικό σκεπτικό, μιας και ήταν αρκετά νοήμον ον. Για χάρη της ιστορίας, ας τον ονομάσουμε Γήινο ανθρωποειδές.
Αυτός ο Γήινος ήταν πολύ κοινωνικός και είχε μεγάλη επαφή με την φύση και τα ζώα. Αναμεταξύ τους είχαν ιδανική επικοινωνία. Ζούσαν ομαδικά, σε σχετικά μεγάλες επιφάνειες γης που θα μπορούσαμε να τις πούμε χωριά. Ήξεραν να κατασκευάζουν σπίτια από πέτρες και ογκόλιθους. Ο συνολικός πληθυσμός τους στον πλανήτη μπορεί και να άγγιζε τα 500 εκατομμύρια. Ήταν ευτυχισμένοι μεταξύ τους και ζούσαν αρμονικά με τις οικογένειές τους, χωρίς αντιπαλότητες και πολέμους με τα διπλανά χωριά. Είχαν έναν οικουμενικό πολιτισμό παρά τις τεράστιες και απαγορευτικές αποστάσεις που φανταζόμαστε σήμερα, επειδή μπορούσαν να επικοινωνούν και τηλεπαθητικά.
Δεχόντουσαν τακτικά επισκέψεις από νοήμονα όντα άλλων πλανητών και πολλές φορές αρκετοί από τους Γήινους είχαν τη χαρά να ταξιδεύουν προς τους πλανήτες αυτούς. Κάποια στιγμή έγινε μια μεγάλη συμφωνία με τους άλλους πλανητάρχες. Η Γη, έγινε μέλος της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας. Δεν ήταν απαραίτητο να διαθέτουν τεχνολογία πέρα από την εποχή τους, ιπτάμενα οχήματα, διαστημόπλοια και άλλα τέτοια. Σκοπός ήταν να υπάρχει μια ειρηνική συνύπαρξη και αναγνώριση από και με όλα τα μέλη.
Κάτι που συνηθίζεται σε κάποιους πλανήτες ήταν η εξορία όλων εκείνων που δεν μπορούσαν να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο. Ένας πλανητάρχης, λοιπόν, ο οποίος δεν ήταν μέλος της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας, έκανε αυτή την κίνηση ή τακτική. Διέταξε τη μεταφορά μικρού μέρους πληθυσμού από τον δικό τους πλανήτη στη Γη. Η Γη επιλέχθηκε επειδή τους φάνηκε έρημος πλανήτης. Ήταν τόσο αραιοκατοικημένος που έμοιαζε εντελώς ακατοίκητος από νοήμονα όντα. Ακόμα και όταν οι πιλότοι των διαστημοπλοίων είδαν σπίτια των Γήινων ανθρωποειδών δεν τα ξεχώρισαν από την αρχιτεκτονική αρμονία που ήταν δεμένα με την γύρω Φύση.
Πολύ σύντομα, τα ξένα διαστημόπλοια εναπόθεσαν τους εξόριστους επιβάτες σε μία τεράστια έκταση ξηράς που περιβαλλόταν από θάλασσα. Σε αυτό το νησί υπήρχε ένα ηφαίστειο τα οποίο κατά καιρούς βομβάρδιζε ό,τι υπήρχε κοντά του. Αν και οι εξόριστοι, χρειάστηκαν αρκετό χρόνο μέχρι να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον, έφτιαξαν σχετικά σύντομα ένα πρόχειρο καταφύγιο και βρήκαν τρόπο για να επιβιώσουν, πριν τους τελειώσουν όλες οι προμήθειες που τους άφησαν οι δικοί τους.
Μια μέρα, το ηφαίστειο εξεράγη κατεβάζοντας πλημμύρες από λάβα και στάχτες παντού. Οι εξόριστοι δεν επέζησαν. Κανείς δεν γλίτωσε. Ούτε ένας για δείγμα. Ακόμα κι αν εκατομμύρια χρόνια μετά, οι σημερινοί άνθρωποι θα έβρισκαν τυχών απολιθωμένα λείψανά τους, κανείς επιστήμονας δεν θα πίστευε πως ήταν εξωγήινοι, πόσο μάλλον να φανταστεί ποιος ήταν ο λόγος που τους έφερε να πεθάνουν στη Γη.
Ωστόσο, μετά τον σχεδόν ακαριαίο θάνατό τους, τα πτώματά τους απελευθέρωσαν κάποιο είδος μικροβίου που σταδιακά άρχισε να εξαπλώνεται από τις αέριες μάζες. Δεν θα είχε μεγαλύτερη έκταση – η Γη θα το είχε εξαλείψει μέσα από τις ίδιες τις καιρικές και ατμοσφαιρικές συνθήκες της. Το μικρόβιο θα πέθανε αν δεν έβρισκε ασφαλές μέρος να επιβιώσει. κάποιον οργανισμό. Ωστόσο, ένας και μόνο Γήινος που ήταν στη βάρκα του και ψάρευε μερικά χιλιόμετρα από το νησί των εξόριστων, στάθηκε αρκετός για να προκαλέσει πανδημία, όταν ήρθαν στο αναπνευστικό σύστημα, ελάχιστα μόρια του μικροβίου, όπως τα φύσηξε ο αέρας.
Δεν ήταν αρρώστια, όπως την εννοούμε σήμερα. Κανείς Γήινος δεν πέθανε επειδή μολύνθηκε. Ο ιός δεν ήταν θανατηφόρος, ούτε προκαλούσε εμφανείς βλάβες στο σώμα. Προκαλούσε, όμως, ζημιές στον συγχρονισμό των νευρώνων του εγκεφάλου. Η σκέψη των Γήινων ανθρωποειδών γινόταν όλο και πιο αργή, πιο τεμπέλικη, περισσότερο εγωπαθής και σταδιακά το άγνωστο μυστηριώδες υπέρ-ανθεκτικό αυτό μικρόβιο εξαπλώθηκε αθόρυβα σε όλους τους Γήινους, πέρασε στο DNA τους και κληρονομήθηκε από τα παιδιά τους για όλες τις επόμενες γενιές. Η αισχρή και εγκληματική συμπεριφορά που προκαλούσε αυτό το μικρόβιο ήταν και ο πραγματικός λόγος που έγινε βιαστικά η μεταφορά των εξόριστων, για να σωθεί ο υπόλοιπος πληθυσμός του άμεμπτου πλανήτη τους.
Το εξωγήινο μικρόβιο, έφερε κάθε μορφής βία ανάμεσα στους Γήινους. Αυτό έγινε γρήγορα αντιληπτό από τα μέλη της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας. Έκαναν πολλές προσπάθειες, γενετικές και άλλου είδους επεμβάσεις, προκειμένου να το βγάλουν από τους Γήινους. Τελικά, παρά την σταδιακή εξέλιξη των πρώτων Γήινων ανθρωποειδών στους σημερινούς ανθρώπους, το μικρόβιο εξακολουθεί να παραμένει σε πολλούς από αυτούς. Όχι σε όλους. Όμως, οι λίγοι που δεν το είχαν δεν μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Έτσι έδιωξαν τη Γη από μέλος της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας και περιόρισαν τις επισκέψεις τους στον πλανήτη μας για να μην μολυνθούν και οι ίδιοι.
Επέτρεπαν μόνο εθελοντικές ομάδες που εν γνώση τους ήξεραν ότι θα θυσιαστούν στη Γη – αν κολλήσουν – με σκοπό να διδάξουν τους ανθρώπους να αντιληφθούν τι τους συμβαίνει και να αποβάλλουν ή να απενεργοποιήσουν το μικρόβιο από μόνοι τους. Κάποιες αποστολές πέτυχαν, αρχικά. Όμως λίγο καιρό μετά, οι Γήινοι και η συνέχειά τους, οι άνθρωποι, υποτροπίαζαν ξανά και ξανά. Μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι που είναι μολυσμένοι με αυτό το μικρόβιο δεν μπορούν και δεν θέλουν να το καταλάβουν. Και ο πλανήτης μας παραμένει εκτός της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας, στιγματισμένος.
