Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου
Εκτιμήσεις – Πιθανολογήσεις και
αυτοκριτική για τις ΕλληνοΤουρκικές εξελίξεις
Δεκάδες άρθρα και συνεντεύξεις, 2 βιβλία μου για το προβλεπτό και το απρόβλεπτο στα ΕλληνοΤουρκικά , πιθανολογήσεις που επαληθεύτηκαν ή επαληθεύονται , όχι λόγω τύχης, αλλά λόγω συγκριτικής μελέτης με το Οθωμανικό παρελθόν της σύγχρονης Τουρκίας και του αξιακού κώδικα του Τούρκου Προέδρου.
Όμως, υπάρχουν τουλάχιστον 2 θέματα στα οποία έπεσα έξω και νομίζω πρέπει να δηλωθούν δημοσίως, αφενός διότι ουδείς αλάνθαστος, αφετέρου προς γνώση και αυτοκριτική μου.
Είχα πιθανολογήσει πως η μετατροπή της αγιά Σοφιάς σε τζαμί, παρά την απόφαση του Τουρκικού ΣτΕ , θα αργούσε να υλοποιηθεί , μιας και ο Τούρκος Πρόεδρος θα κρατούσε στο συρτάρι του το εφαρμοστικό Π.Δ, όπως είχε κάνει με την μονή της Χώρας, όπου η δικαστική απόφαση ήταν μεν του 2019, αλλά την εφάρμοσε 1,5 χρόνο μετά, στις 21 Αυγούστου 2020.
Μας ξεγέλασε όλους με μία προσποίηση “ποδοσφαιρικού” τύπου . Εφάρμοσε ακαριαία την απόφαση για την αγιά Σοφιά και αργότερα την προηγηθείσα ( 2019 ) απόφαση για τη μονή της Χώρας.
Η διεθνής κοινότητα, η unesco, οι χριστιανοί και οι Τούρκοι αντιπολιτευόμενοι πολίτες , είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω κακής εκτίμησης, αδράνησαν πλήρως , μένοντας σε δηλώσεις , αλλά όχι πράξεις ουσίας, όπως θα ήταν η πρόσθετη παρέμβαση στη δίκη με προβολή αντίλογου . Ακόμα και τώρα θα μπορούσε κάποιος έχων έννομο συμφέρον να προσφύγει στο Τουρκικό ΣτΕ κατά του Π.Δ της 10ης Ιουλίου για την αγιά Σοφιά, πλήν όμως φεύ.
Παρότι έχω γράψει σχετικά αμιγώς νομικά – δικηγορικά άρθρα , μετά την 2α Ιουλίου 2020, οι προγενέστερες εκτιμήσεις μου ήταν εσφαλμένες, πιστεύοντας πως δεν θα εφαρμόσει την δικαστική απόφαση, διότι παρασύρθηκα από τις λεγόμενες “φωνές της λογικής” που εκτιμούν την Τουρκία και τον Πρόεδρό της, βάσει Δυτικού αξιακού κώδικα ή εγχειριδίων , κάτι που είναι εντελώς λάθος. Η Τουρκία όμως, όπως γνωρίζω πολύ καλά, είναι sui generis ( ιδιογενής – ιδιότυπη ) χώρα και ερμηνεύεται με μελέτη της οθωμανικής ιστορίας της , που απέχει από τον αντίστοιχο Ελληνικό ( μετά το 1922 ) και το Δυτικό αξιακό κώδικα, και δεν έπρεπε να παρασυρθώ από τους αντίθετους αναλυτές. Έστω και εάν επικαλείται τον εκσυγχρονισμό της ( sic ) , το διεθνές δίκαιο και συμβάσεις , ουσιαστικά κάνει αλά Τούρκα εφαρμογή , που θυμίζει Δεσποτικό κράτος κεντροασιατικού τιμαριωτικού τύπου , ή Λεόντειες συμφωνίες όπου αυτή θα παίρνει τη μερίδα του λέοντος και οι συμμέτοχοι ό,τι αυτή προαιρείται. Ή για να θυμίσω το παλαιό οικογενειακό δίκαιο (πριν το 1981) , αυτή θα έχει το ρόλο του ανδρός/συζύγου και ο αντισυμβαλλόμενος (εν προκειμένω η Ελλάδα) το ρόλο της υπάνδρου (υπό τον άνδρα) γυναικός!
‘Η για να το συγκρίνω ιστορικά , επιθυμεί να μετατρέψει την Ελλάδα, τη Βαλκανική και τις περιοχές που εκτεινόταν κάποτε η Οθωμανική αυτοκρατορία , σε σύγχρονες χώρες υποτελείς , όπου θα πρέπει να ρωτούν την Τουρκία για κάθε πράξη τους , οι οποίες θα εφαρμόζονται μόνον και εφόσον ωφελείται η Τουρκία από τις πράξεις αυτές.
Μία δεύτερη λάθος εκτίμησή μου , σχετίζεται με την κλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο , όπου , παρότι γνωρίζω και έχω αρθρογραφήσει για τις Πολιορκητικές τεχνικές και την κόπωση του αντιπάλου που εφαρμόζει ιστορικά η Τουρκία , παρασύρθηκα από τις φωνές τις λογικής των τάχα “χαστουκιών” της Δύσης θεωρώντας πως ο Τούρκος Πρόεδρος θα φοβηθεί και θα αποσυρθεί, πλήν όμως φεύ !
Μία τρίτη δημόσια πιθανολόγησή μου, σχετίζεται με τα F35 και την μη εφαρμογή των κυρώσεων CAATSA. Μέχρι τώρα δείχνει να επαληθεύομαι. Οι φωνές της λογικής, πάλι με πολιορκούν πως κάνω λάθος και ότι τελικά θα επιβληθούν κυρώσεις, η δε Τουρκία δεν θα πάρει ούτε ένα F35. Άραγε να πεισθώ και να μεταστρέψω άποψη , ή πάλι θα πέσω έξω παρασυρόμενος , απ’ όσους εσφαλμένα ερμηνεύουν τη γείτονα δυτικότροπα;
Ακόμα προσβλέπω στην αλά Τούρκα ερμηνεία, που δεν είναι απρόβλεπτη (μόνον γι αυτούς που δεν γνωρίζουν ιστορία είναι), αλλά πλήρως προβλέψιμη και όποτε άφησα την εν λόγω ερμηνεία έπεσα έξω , όπως προανέφερα.
Κλείνω με το ερώτημα που όλοι καλούμαστε να απαντήσουμε : Θα αποκλιμακώσει ο Τούρκος Πρόεδρος; και εάν Ναι πότε;
Πιθανολογώ πως δεν θα αποκλιμακώσει ακόμα, ούτε φοβάται τις αναιμικές κυρώσεις.
Η Τουρκία θα αποκλιμακώσει σε λίγο καιρό, όχι όμως στο παρόν διάστημα που θυμίζει τις νίκες των Σελτζούκων , Οθωμανών και Τούρκων (Αύγουστος – Σεπτέμβριος: 1071 Μάντζικερτ, 1922 Σμύρνη, 1955 Κων/πολη) για τις οποίες έγιναν και γίνονται φιέστες μνήμης.
Η αποκλιμάκωση θα έρθει (ελπίζοντας να μην συμβεί κάποιο ατύχημα – δυστύχημα στο μεσοδιάστημα ) αφού περάσουν οι ημερομηνίες αυτές και οδεύοντας μάλλον σε προκήρυξη πρόωρων Προεδρικών εκλογών στην γείτονα, όπως διαβλέπουν Τούρκοι αναλυτές που ζουν στο εξωτερικό, στηρίζοντας τον Αλί Μπαμπατζάν και όχι τόσο πολύ τον Ιμάμογλου της Πόλης , τον Γιαβάς της Άγκυρας , ή τον Νταβούτογλου και επ’ουδενί τον Κεμαλιστή Κιλιτσντάρογλου.
Σε κάθε περίπτωση οι αμερικανικές εκλογές φαίνεται να είναι το ορόσημο καμπής. Η Ελλάδα επ’ουδενί πρέπει να υποχωρήσει στους νεοθωμανικούς εκβιασμούς , αφού οι Τούρκοι παραδοσιακά δεν καταλαβαίνουν από λόγια, αλλά από πράξεις όπως δήλωσε ο Γάλλος Πρόεδρος.
Το αυτοκριτικό ερώτημα όμως έρχεται και πάλι με ένταση : Κατά πόσο η Ελληνική κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος είναι έτοιμοι για σύγκρουση με την γείτονα ;
Έχουν εξαλειφθεί οι εσωτερικές ηττοπαθείς φωνές και κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να γίνουμε χώρα τύπου Ισραήλ ;
