Οι λίστες με τα αποφθέγματα επιφανών προσωπικοτήτων έχουν σε περίοπτη θέση τον Φρανσουά Μιτεράν. Χρόνια στο… κουρμπέτι της διεθνούς πολιτικής, ο αείμνηστος πρώην πρόεδρος της Γαλλία άφησε πίσω του αρκετά «διαμαντάκια» για να τον επικαλούμαστε. Ανάμεσά τους το εξαιρετικά επίκαιρο ότι «όταν η Ευρώπη ανοίγει το στόμα της, είναι για να χασμουρηθεί.».
Αυθόρμητα πήγε εκεί ο νους το απόγευμα της Πέμπτης ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναγγέλλει το νέο πακέτο στήριξης με το οποίο ευελπιστεί ότι ο σταυρός του μαρτυρίου της ενεργειακής ακρίβειας που σηκώνουν εδώ και μήνες τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα ελαφρυνθεί σημαντικά.
Δεν είναι η μοναδική αλλά είναι από τις ελάχιστες φορές που ο Έλληνας πρωθυπουργός εμφανίστηκε τόσο καταγγελτικός στον λόγο του για αυτή την Ευρώπη, που αν ζούσε ο… θείος Φρανσουά θα συμπλήρωνε ότι οι κλειδοκράτορές της όχι απλώς χασμουριούνται αλλά πετάνε και χαρταετό αντί να στρωθούν κάτω και να μην σηκωθούν αν βρουν μία στιβαρή αντίδραση στις απανωτές προκλήσεις των καιρών.
Καταρχάς, ας συμφωνήσουμε ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης επανέλαβε το πανθομολογούμενο. Ότι δηλαδή η πυρκαγιά της ενεργειακής ακρίβειας που πυροδοτείται από τον πόλεμο στην Ουκρανία μπορεί να κατασβεστεί αποτελεσματικά μόνο με ενιαία ευρωπαϊκή απάντηση, αυτή όμως καθυστερεί.
«Σε αντίθεση με τις πρωτοβουλίες που πήρε για το Ταμείο Ανάκαμψης, εδώ η Ευρώπη εμφανίζεται –μέχρι σήμερα τουλάχιστον– κατώτερη των περιστάσεων. Και, δυστυχώς, η λύση της αργεί. Γι’ αυτό και η Ελλάδα συνεχίζει να τη διεκδικεί αλλά στο μεταξύ δεν αδρανεί.» είπε ο πρωθυπουργός και για όσους δεν το εμπέδωσαν, το επανέλαβε στο κλείσιμο της ανακοίνωσής του: «Μακάρι να μπορέσουμε να πετύχουμε και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, ώστε να μειωθεί η επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό. Αλλά δεν πρόκειται να περιμένω μέχρι το αργοκίνητο ευρωπαϊκό υπερωκεάνιο να αλλάξει πορεία.».
Δεν μπορεί να μην επιδοκιμαστεί ο πρόεδρος της κυβέρνησης που τέντωσε τα αυτιά του στον αχό της κοινωνίας και αντιλήφθηκε ότι δεν αντέχει η χώρα να περιμένει την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 30-31 Μαΐου για να δει αν θα… δεήσει η Ένωση να καταλήξει σε μία ενιαία παρέμβαση.
Το έκαναν, άλλωστε, με επιτυχία πριν από αυτόν η Ισπανία και η Πορτογαλία, που χτυπώντας το χέρι στο ευρωπαϊκό τραπέζι εξασφάλισαν το ΟΚ της Κομισιόν στο να αποσυνδέσουν για ένα έτος την τιμή του φυσικού αερίου από αυτή της ηλεκτρικής ενέργειας.
Απλώς θα πρέπει όλοι να παραδεχτούμε ότι η ισορροπία ανάμεσα στην προσδοκώμενη ενωσιακή ομοθυμία και στο εκάστοτε εθνικό συμφέρον είναι μία πολυπαραγοντική και δύσκολη στην επίλυσή της εξίσωση. Τώρα λ.χ. πολλοί εξ ημών στραβοκοιτάζουμε την Ουγγαρία και τη Σλοβακία που επικαλούμενες την εξάρτησή τους από το ρωσικό αργό αρνούνται να συναινέσουν στο ευρωπαϊκό εμπάργκο αγοράς ρωσικού πετρελαίου. Την ίδια ώρα, όμως, ξεχνάμε ότι η Κύπρος ζητά ειδική άδεια από την Κομισιόν για παράκαμψη των κυρώσεων και προμήθεια εναέριων πυροσβεστικών μέσων από τη «μισητή» Ρωσία. Ας παρακαλάει, δε, η Αθήνα να μην οριστικοποιηθεί το lockdown μεταφοράς ρωσικού πετρελαίου οπουδήποτε στον κόσμο από ναυτιλιακές που ανήκουν στην Ε.Ε. ή είναι ευρωπαϊκών συμφερόντων (σ.σ. σύμφωνα με το ενημερωτικό πόρταλ EURACTIV φέρεται να έχει συζητηθεί ήδη η πρόταση), διότι τότε θα δυσκολευτεί να παραμείνει… βέρα Ευρωπαία.
