Ο Γιώργος Πάντζας μίλησε στο περιοδικό “Λοιπόν” και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απώλεια της μητέρας του που τον στιγμάτισε.
Όπως εξομολογήθηκε ο ηθοποιός, αν και έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, δεν έχει ξεπεράσει τον πόνο που ένιωσε για τον χαμό της αγαπημένης του μητέρας.
Η ζωή σας τώρα πώς είναι;
Τώρα είμαι συνταξιούχος ηθοποιός. Από το 2007 δεν ξαναέπαιξα στο θέατρο με δική μου απόφαση.
Γενικότερα πιστεύετε πως πρέπει να φεύγουν οι ηθοποιοί από μία ηλικία και μετά;
Όχι δεν νομίζω γιατί να φεύγουν; Ίσα ίσα που έχουν μεγαλύτερη πείρα, αναγνώριση από το ελληνικό κοινό, γιατί να φεύγουν. Όσο μεγάλος και αν είναι ο ηθοποιός εφόσον είναι ταλαντούχος μπορεί να παίξει. Εγώ σταμάτησα το 2007 γιατί ασχολήθηκα με την πολιτική.
Είχατε κάποια δύσκολη στιγμή να διαχειριστείτε πριν βγείτε στην σκηνή;
Ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου, η μεγαλύτερη αγάπη που ένιωσα και την νιώθω τώρα μαζί με την αγάπη που έχω για την γυναίκα μου τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, ήταν η αγάπη για την μητέρα μου. Το 1974 μέσα σε 9 μήνες έφυγε από τη ζωή. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλήγμα που είχα υποστεί.
Άλλαξε η ζωή μου με τον χαμό της. Τότε ήμουν στον θίασο Βλαχοπούλου – Πάντζα στο θέατρο Ρεξ. Την πρώτη μέρα δεν πήγα στο θέατρο αλλά την δεύτερη ημέρα πήγα. Νόμιζα ότι η σκηνή ήταν καράβι και ότι έχει κύμα επάνω. Ήταν τρομερό πλήγμα για εμένα. Τον πόνο αυτόν δεν τον έχω ξεπεράσει μέχρι και σήμερα.
