Στην έκθεσή της, οι εκτιμήσεις της οποίας χρησιμοποιήθηκαν από το δικαστήριο προκειμένου να εντοπιστεί το κίνητρό του, πέρα από τα συμπεράσματα για την υπόθεση, απευθύνει μια ισχυρή σύσταση που αφορά στους γονείς του 33χρονου πιλότου, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια και επιπλέον κάθειρξη έντεκα ετών και έξι μηνών.
Η ψυχίατρος, που κατέθεσε ως πραγματογνώμονας της οικογένειας της Καρολάιν, εντοπίζει «μια προβληματική συναισθηματική σχέση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου με τη μητέρα του» και συνιστά «έντονα» -όπως αναφέρει χαρακτηριστικά- την εξέταση των γονέων του πιλότου από τουλάχιστον δύο ξεχωριστούς εμπειρογνώμονες από δημόσια Αρχή, πριν από τη συνέχεια της επαφής τους με τη Λυδία.
Σημειώνεται ότι ήδη ο 79χρονος Ντέιβιντ Κράουτς ξεκαθάρισε πως σκοπεύει να αλλάξει το όνομα της Λυδίας σε αυτό της μητέρας της για να μη συνδεθεί ποτέ με τον δολοφόνο της κόρης του. «Θα φροντίσω να μην μπορέσει ποτέ να δει την κόρη του ή να έχει οποιαδήποτε επαφή μαζί της», υπογράμμισε ο πατέρας της Καρολάιν.
Σε μια εκτενή ανάλυση δώδεκα σελίδων η ψυχίατρος Αλκηστις Ηγουμενάκη, βασιζόμενη σε συγκεκριμένες κινήσεις πριν και μετά τη δολοφονία της Καρολάιν Κράουτς, στα λεγόμενα του δολοφόνου της, Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, αλλά και στα όσα αναφέρονται στη δικογραφία, κατέληξε ότι ο 33χρονος πιλότος εμφανίζει ναρκισσιστική και αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας.
«Απόλυτη συνείδηση»
Κατά την ψυχίατρο, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος δεν πάσχει από διατάραξη συνείδησης, αλλά από διαταραχές προσωπικότητας. «Οι συνέπειες αυτών των διαταραχών εκτείνονται σε ένα ευρύ φάσμα της καθημερινής λειτουργικότητας των ανθρώπων και μπορεί να αφορούν τις προσωπικές σχέσεις, την κοινωνική ζωή γενικότερα, αλλά να αγγίζουν και τα επαγγελματικά ζητήματα. Οι δε πράξεις των ατόμων αυτών δεν μπορούν να έχουν ελαφρυντικά, αφού ο θύτης έχει απόλυτη συνείδηση του αποτελέσματος των πράξεών του και των πιθανών συνεπειών τους», αναφέρει.
Η ναρκισσιστική διαταραχή χαρακτηρίζεται από αίσθημα μεγαλείου, αναζήτηση του θαυμασμού των άλλων και έλλειψη ενσυναίσθησης, δυσκολία αποδοχής της απόρριψης και της κριτικής, καθώς και την πεποίθηση ότι ο άλλος είναι «κτήμα του». Αντίστοιχα, όπως εξηγεί η ίδια, η αντικοινωνική διαταραχή χαρακτηρίζεται από ένα διαρκές μοτίβο παραβίασης των δικαιωμάτων των άλλων, έλλειψη ενσυναίσθησης, χειριστική και παρορμητική συμπεριφορά, έλλειψη ενοχών και μετανοίας.
«Το αίσθημα μεγαλείου προδίδεται από τον έλεγχο που ασκούσε στη σύζυγό του. Ακόμα και στη θεραπεία της προσπάθησε να μπει και να μάθει τι συζητάει με τη θεραπεύτρια. Συναντάμε επαναληπτικά την παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων, συγκεκριμένα της Καρολάιν», εξηγεί και προσθέτει: «Το αίσθημα μεγαλείου προδίδεται έντονα και στο τι πιστεύει πως μπορεί να ξεγελάσει όλο τον κόσμο με τη -για εκείνον- “έξυπνη” παράσταση μετά τη δολοφονία».
«Άνιση σχέση»
Οι υπερβολικές κινήσεις του προς την Καρολάιν, όπως για παράδειγμα το να πετάξει με το ελικόπτερο πάνω από το σχολείο της, κατά την ψυχίατρο καταδεικνύουν την αναζήτηση θαυμασμού την οποία είχε ανάγκη. «Η Καρολάιν είναι ένα νεαρό κορίτσι και ξεκινάει σχέση με έναν άντρα πολύ μεγαλύτερο. Η σχέση τους είναι άνιση. Η διαφορά είναι μεγάλη και προβληματίζει το τι είδε εκείνος από ένα κορίτσι 15 ετών. Ενας άντρας σε αυτήν την ηλικία δύσκολα έλκεται από ένα κορίτσι της συγκεκριμένης ηλικίας, αλλά εύκολα μπορεί να βρει σε αυτό τον εκθειασμό που χρειάζεται για το “εγώ” του και την κάλυψη της ανάγκης του για έλεγχο», σημειώνει η κ. Ηγουμενάκη.
Η έλλειψη ενσυναίσθησης είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό που εντόπισε στον 33χρονο η ψυχίατρος, το οποίο προδίδεται από πολλά στοιχεία του ιστορικού του. «Αρχικά δολοφονεί τη σύζυγό του και μητέρα του παιδιού του, αγνοώντας παντελώς την ανάγκη του παιδιού του να έχει τη μητέρα του πλάι του. Η έλλειψη ενσυναίσθησης προδίδεται και με το σκηνικό που δημιουργεί μετά τη δολοφονία τοποθετώντας το παιδί του δίπλα στη νεκρή μητέρα του, το ίδιο συμβαίνει όταν σκοτώνει το σκυλάκι, το οποίο είχε διαλέξει η Καρολάιν, σαν να θέλει να αφαιρέσει καθετί δικό της», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πόρισμα της ψυχιάτρου.
Ωστόσο, τη μεγαλύτερη έλλειψη ενσυναίσθησης επέδειξε στο τέλος της ιστορίας αυτής. «Ενώ η μητέρα της Καρολάιν θρηνεί τον χαμό του παιδιού της, τη βάζει να διαλέξει το φέρετρο και της ζητάει τα χρήματα για την κηδεία. Αν διαισθανόταν πώς θα ένιωθε αν του σκότωναν την κόρη του, ίσως να συναισθανόταν τη μητέρα της Καρολάιν».
