Η «Γέφυρα του Ρεμπέτη» βρίσκεται απέναντι από τον Αγιο Διονύσιο, πάνω από τις γραμμές του τρένου, και ένωνε τον Πειραιά με τη Δραπετσώνα.
Λέγεται ότι την ονομασία της την πήρε από τη φράση «Για να γίνει κάποιος ρεμπέτης πρέπει πρώτα να περάσει από τη γέφυρα» και αποδίδεται στον λαϊκό συνθέτη, και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ρεμπέτικου τραγουδιού, Γιάννη Παπαϊωάννου.
Η Γέφυρα του ρεμπέτη χώριζε ανεπίσημα τη Δραπετσώνα και τα Βούρλα από τον υπόλοιπο Πειραιά. Πέρασε πάνω από τις γραμμές του τρένου, κοντά στα προσφυγικά κτίρια.
Δίπλα ακριβώς ήταν ο σιδηροδρομικός σταθμός, που ήταν γνωστός ως «Σταθμός Ξενιτιάς», αφού από εδώ και κατ’ επέκταση από τον σταθμό Λαρίσης ξεκινούσαν τα καραβάνια των μεταναστών για τη δυτική Ευρώπη.
Η εγκατάσταση του σιδηροδρόμου ολοκληρώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τη γαλλική κατασκευαστική εταιρεία Batignole και λειτούργησε για έναν αιώνα, μέχρι το 2004.
Στην ήδη στιγματισμένη αυτή περιοχή εγκαταστάθηκαν μαζικά μετά το 1922 οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, για πολλούς από τους ντόπιους Έλληνες τους «τουρκικούς σπόρους», φέρνοντας με τα υπάρχοντά τους στην ακατοίκητη, άγονη και πετρώδη Δραπετσώνα τον πολιτισμό τους, τη Μικρά Ασία. Σμυρναίικη, ποντιακή, ανατολίτικη μουσική και ακρόαση, οι χοροί και τα τραγούδια τους.
Ρεμπέτικο και Δραπετσώνα ήταν ένα. Εδώ γεννήθηκε και εδώ άκμασε.
