Ο τροχός (τόσο της Μερσέντες, όσο και της Τύχης) γύρισε: ο Λιούις Χάμιλτον, που είχε αντιμετωπίσει ν+2 προβλήματα με το μονοθέσιό του στα πρώτα 5 grand prix, μετά από έναν φοβερό προσωπικό αγώνα στο Μονακό- και την αρωγή της Τυφλής Θεάς- κατάφερε να πάρει την πρώτη του φετινή νίκη, μειώνοντας τη διαφορά του από τον Νίκο Ρόσμεπργκ στη βαθμολογία.
Δεύτερος ο Ρικιάρντο, που έδειχνε ικανός να πάρει σπίτι του την καρό σημαία, τρίτος ο εκπληκτικός Σέρτζιο Πέρεζ και τέταρτος ο Σεμπάστιαν Φέτελ.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή:
Αυτοκινήτου Ασφαλείας παρόντος, πάσα προσπέραση… παυσάτω
Σ’ έναν αγώνα που, λόγω στενότητας χώρου, οι προσπεράσεις φαντάζουν ως σενάριο πραγματοποιήσιμης επιστημονικής φαντασίας, οι αγωνοδίκες αποφάσισαν λόγω του νερού που υπήρχε στην πίστα από την πρωινή βροχή να δοθεί η εκκίνηση πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας.
Κάπως έτσι, ένα από τα πιο… ξενέρωτα ξεκινήματα στην ιστορία του Μονακό έλαβε χώρα, πράγμα που, φυσικά, ευνόησε τον χθεσινό poleman Ρικιάρντο που δεν έπρεπε να υπερασπιστεί την πρώτη θέση του με το που θα έσβηναν τα κόκκινα φώτα.
Για 8 γύρους, άπαντες γύριζαν πίσω από το Α.Α. σε μια βόλτα που δε θύμιζε ακριβώς Φόρμουλα 1, μιας και έλειπε το βασικότερο «συστατικό» της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Η ταχύτητα.
Το Α.Α. φεύγει, το ίδιο και ο Ρικιάρντο
Με το που έφυγε το (ελαφρώς κουραστικό) Αυτοκίνητο Ασφαλείας από την πίστα, ο Ντάνιελ Ρικιάρντο ανάγκασε τις δύο Μερσέντες να φάνε το σπρέι του, καθώς εν ριπή μηχανοκίνητου οφθαλμού πήγε τη διαφορά του πάνω από τα 10 δευτερόλεπτα, με τον Χάμιλτον να έχει προσπεράσει τον Ρόσμπεργκ που αντιμετώπισε πρόβλημα.
Ο Πάλμερ ένιωσε μια έντονη έλξη για τις μπαριέρες και στον 9ο γύρο… καρφώθηκε, με αποτέλεσμα να έχουμε εικονικό Α.Α., ενώ στον 14ο ο Κίμι χτύπησε στην στροφή του ξενοδοχείου, η μπροστινή αεροτομή του έσπασε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.
Στις πιο πίσω θέσεις, ο νικητής του αγώνα της Ισπανίας, ο Μαξ Φερστάπεν, έδινε ρέστα, καθώς από τελευταίος που εκκινούσε, μέσα σε 15 γύρους είχε ανέβει στη 10η θέση.
Ώρα για διάλειμμα, ώρα για πιτ στοπ
Με την πίστα να στεγνώνει ολοένα και περισσότερο όλοι σιγά- σιγά άρχισαν να μπαίνουν στα πιτ για να βάλουν τα ενδιάμεσα (νωρίτερα απ’ όλους, φυσικά, ο μάστερ των «περίεργων συνθηκών» Τζένσον Μπάτον), με τον μοναδικό που να επιμένει για 32 ολόκληρους γύρους με τα βρόχινα να είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής.
Ο Χάμιλτον με αυτή του την στρατηγική κατάφερε να «κλέψει» μία στάση για αλλαγή ελαστικών στο μποξ του, καθώς έβαλε τα ultrasoft και συνέχισε από την πρώτη θέση.
Βέβαια, για να διατηρήσει την πρωτοπορία σ’ εκείνο το σημείο χρειάστηκε η Ρεντ Μπουλ να βάλει τα χεράκια της και να βγάλει τα ματάκια της: στον 33ο γύρο ο Ρικιάρντο μπήκε ν’ αλλάξει τα ενδιάμεσα, όμως οι μηχανικοί του δεν τον περίμεναν και… εξεπλάγησαν που τον είδαν.
Αποτέλεσμα; Έκανε σχεδόν 14 δεύτερα και βγήκε 1.3 πίσω από τον Λιούις, ο οποίος έβλεπε μια ανέλπιστη, σχεδόν, νίκη να του ανοίγει διάπλατα τις αγκάλες της κι αυτός να είναι έτοιμος να ενδώσει.
Δεν κάνει κρύο στο Μόντε Κάρλο, κρύο δεν έκανε ποτέ
Ο ήλιος από το μέσο του αγώνα και μετά έγινε ο καλύτερος φίλος των πιλότων, οι συνθήκες έγιναν ιδεατές, το DRS επετράπη και…
Και οι ομορφιές συνεχίστηκαν: ο Μαξ Φερστάπεν μετά το ζενίθ της Ισπανίας γνώρισε τη γλύκα του ναδίρ στο Μόντε Κάρλο- μετά το χθεσινό του λάθος στις κατατακτήριες, έκανε ένα μοιραίο και σήμερα, χτύπησε στις μπαριέρες και εγκατέλειψε στο 35ο πέρασμα.
Στο ίδιο πνεύμα, των συγκρουόμενων, Κβίατ και Μάγκνουνσεν ακούμπησαν λίγο πριν τη γραμμή εκκίνησης- τερματισμού και εγκατέλειψαν και οι δύο, ενώ αργότερα τους μιμήθηκαν οι δύο Σάουμπερ: ο Έρικσον έκανε λάθος, ακούμπησε τον Νασρ και ένα μεγάλο, φωτεινό “The End” έπεσε πάνω τους.
Αυτό που δεν είχε τελειωμό, όμως, ήταν το οδηγικό μεγαλείο του Πέρεζ: ο Μεξικανός οδηγός της Φορς Ίντια χάρη και στην εκπληκτική στρατηγική της ομάδας του, κατάφερε ν’ αναρριχηθεί μέχρι την 3η θέση και με τη μαλακή γόμα στο τελευταίο μέρος του αγώνα να κάνει τετράτροχους παπάδες, κατάφερνε να κρατάει πίσω του τον Σεμπάστιαν Φέτελ που ήθελε σαν τρελός ν’ ανέβει στο βάθρο.
Νίκη νούμερο 44 στο νούμερο 44
Στους τελευταίους 15 γύρους η διαφορά ανάμεσα στον Χάμιλτον και τον Ρικιάρντο αυξομειωνόταν, όμως ο Λιούις με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο κατάφερνε να βρίσκεται πάντα μπροστά. Έτσι, στο τέλος πανηγύρισε την 44η νίκη της καριέρας του, πρώτη φετινή και πρώτη μετά το Όστιν τον περασμένο Οκτώβριο, μειώνοντας σημαντικά τη διαφορά του στη βαθμολογία από τον, 7ο σήμερα (και νικητή των προηγούμενων τριών αγώνων στο Πριγκιπάτο) Νίκο Ρόσμπεργκ.
Πίσω από το εκπληκτικό δίδυμο των Χάμιλον- Ρικιάρντο (ακόμα καταριέται για το κάκιστο δεύτερο πιτ στοπ του…), τερμάτισε ο μυθικός Πέρεζ που ανέβηκε για 5η φορά στο βάθρο στην καριέρα του και 3η με την πολύ σταθερή Φορς Ίντια.
Ο Φέτελ δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την 4η θέση, η 5η του Αλόνσο ισοδυναμεί με νίκη για την Μακλάρεν, ενώ Χούλκενμπεργκ, Ρόσμπεργκ, Σάινθ, Μπάτον και Μάσα συμπλήρωσαν τη βαθμολογούμενη δεκάδα.
Ο Χάμιλτον, λοιπόν, έγινε… Λιούις για τη νίκη και κατάφερε να βάλει εκ νέου φωτιά στο πρωτάθλημα. Με δεδομένη την εμφανή άνοδο της Ρεντ Μπουλ και την (προσδοκώμενη) αντεπίθεση της Φεράρι, η φετινή σεζόν αρχίζει δικαιούται να ελπίζει πως θα στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τ’ αγωνιστικά χασμουρητά.
«Πλήξη» και «Φόρμουλα 1» είναι εκ φύσεως αντίθετες έννοιες…
Βαθμολογία οδηγών
Ρόσμπεργκ 106
Xάμιλτον 82
Ρικιάρντο 66
Ράικονεν 61
Φέτελ 60
Φερστάπεν 38
Μάσα 37
Μπότας 29
Πέρεζ 23
Κβίατ 22
Γκροζιάν 22
Αλόνσο 18
Σάινθ 16
Χούλκενμπεργκ 14
Μάγκνουνσεν 6
Μπάτον 5
Φαντόρν 1
Βαθμολογία Κατασκευαστών
Μερσέντες 188
Φεράρι 121
Ρεντ Μπουλ 112
Γουίλιαμς 66
Φορνς Ίντια 37
Τορο Ρόσο 30
ΜακΛάρεν 24
Χάας 22
Ρενό 6
Σάουμπερ 0
Μέινορ 0
