Το τεράστιο διπλό του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη και εξηγεί γιατί τα σταυρώματα στα πλέι οφ ίσως αποδειχτούν πιο σημαντικά ακόμη κι από το πλεονέκτημα έδρας.
Διαχείριση και διάρκεια! Διαχείριση και διάρκεια! Διαχείριση και διάρκεια! Δυο λέξεις – βαρόμετρο της φετινής πορείας του Ολυμπιακού που πρέπει όλοι να θυμούνται όχι μόνο μετά από βαριές ήττες, αλλά και μετά από ιστορικούς θριάμβους. Γιατί τέτοιος ήταν αυτός στη Μαδρίτη, σε ένα γήπεδο που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ξεχάσει τι θα πει νίκη…
Απ’ όποια πλευρά κι αν εξετάσει κανείς το διπλό επί της Ρεάλ, είναι κάτι περισσότερο από σημαντικό:
Πρώτον, με καθαρά βαθμολογικά κριτήρια, δίνει πλέον στον Ολυμπιακό πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας έναντι δύο βασικών του ανταγωνιστών για την εξασφάλιση μιας θέσης στην πρώτη τετράδα (Φενέρ, Ρεάλ).
Δεύτερον, πιστοποίησε ότι ο Ολυμπιακός είναι εδώ και χρόνια μακράν η κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα σε επίπεδο… αυτοάμυνας και αντίδρασης, όποτε βρίσκεται σε καθεστώς αμφισβήτησης και με το μαχαίρι στο λαιμό. Για πότε το μαχαίρι φεύγει από το λαιμό και… καταλήγει στα δόντια των «ερυθρόλευκων» παικτών, αποτελεί… φαινόμενο άξιο να ερευνηθεί εις βάθος από την αθλητική επιστήμη.
Τρίτον, για πρώτη φορά μετά από δυόμιση περίπου μήνες, είδαμε ένα… κράμα του καταπληκτικού – χωρίς τον Σπανούλη -Ολυμπιακού της αρχής της σεζόν και του Ολυμπιακού υπό τις οδηγίες του αρχηγού του. Για πρώτη φορά, δηλαδή, είδαμε την «ερυθρόλευκη» Λερναία Ύδρα του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου, με τον «Kill Bill» στο παρκέ. Είδαμε τον Ολυμπιακό να παίρνει διπλό στη Μαδρίτη, με τον Βασίλη να μένει άποντος! Πώς έγινε αυτό;
«Όσες, λοιπόν, ομάδες έχουν βρεθεί στο παρελθόν στη θέση που βρίσκεται ο φετινός Ολυμπιακός δεν εξαρτώνται ούτε από τον προπονητή που έχουν στον πάγκο τους, ούτε από τις αποφάσεις της διοίκησης, ούτε από τις μεταγραφές τους. Εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τις αποφάσεις του μεγάλου τους ηγέτη. Από το πώς ο ίδιος επιλέγει να κάνει είτε ένα βήμα μπροστά, είτε ένα βήμα πίσω. Από το κατά πόσο ο ίδιος κρίνει ότι πρέπει (ή όχι) να μεταλλαχθεί ο ρόλος του για να εξακολουθήσει να προσφέρει τα μέγιστα στην ομάδα που γιγαντώθηκε από τη δική του παρουσία».
Διαχείριση, διάρκεια και η… παραπάνω φράση. Αυτά είναι τα κλειδιά που θα κρίνουν την πορεία του φετινού Ολυμπιακού σε όλες τις διοργανώσεις…
Τα μάτια μας στα… σταυρώματα!
Τα αποτελέσματα της 22ης αγωνιστικής της Euroleague, πάντως, περιέπλεξαν τη συνέχεια μέχρι το τέλος της διαδρομής της κανονικής περιόδου. Στεκόμαστε όλοι στο πλεονέκτημα έδρας (που προφανώς και είναι απαραίτητο τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Παναθηναϊκό), αλλά πλέον καλό θα είναι να μην κοιτάμε μόνο τη βαθμολογική θέση των ομάδων μας, αλλά και αυτή όσων ενδέχεται να βρεθούν αντίπαλοι των δύο «αιωνίων» στα πλέι οφ.
Νομίζω ότι εξίσου (αν όχι περισσότερο) σημαντική από το πλεονέκτημα έδρας είναι η αποφυγή διασταύρωσης στα πλέι οφ με μία εκ των Φενέρ και Ρεάλ. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στη διοργάνωση πέντε πανίσχυρες ομάδες ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Φενέρ, Ρεάλ) και… μαθηματικά οι δύο θα βρεθούν αντιμέτωπες στα πλέι οφ για να βγάλουν τα μάτια τους. Καλό θα είναι να μην έχει ελληνικό χρώμα το ζευγάρι που θα προκύψει.
Αίσθηση μου πάντως είναι ότι μετά τη νίκη του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη περιορίστηκαν αρκετά οι πιθανότητες να δούμε «εμφύλιο» στα πλέι οφ. Νομίζω ότι τουλάχιστον ένας εκ των δύο «αιωνίων» θα βρίσκεται σε μια από τις τρεις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας στο φινάλε της κανονικής περιόδου και ο δεύτερος πολύ δύσκολα θα βρεθεί κάτω από την πέμπτη θέση. Δεν αποκλείω – το αντίθετο μάλιστα – να οδηγηθούν και οι δύο για δεύτερη συνεχή χρονιά με πλεονέκτημα έδρας στους «8». Ε, εκεί καλό θα είναι να αποφευχθούν ραντεβού σαν το… περσινό του Παναθηναϊκού με τη Φενέρ.
ΥΓ. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η… μεταγραφική επιλογή του Ολυμπιακού, μετά το διπλό της Μαδρίτης, αλλά και την ενίσχυση του Παναθηναϊκού (μην ξεχνάτε ότι εκτός από την Ευρωλίγκα υπάρχει πάντα και η μάχη των δύο για το πρωτάθλημα). Προσωπικά θα προσέθετα έναν ακόμη αξιόπιστο πυλώνα σκοραρίσματος στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ ανεξαρτήτου θέσης. Σε βάθος χρόνου και με το βαθμό δυσκολίας των αγώνων ολοένα και να αυξάνεται, νομίζω ότι θα είναι πολύτιμη μια επιπλέον προσθήκη. Η τελική απόφαση, ωστόσο, ανήκει σε Σφαιρόπουλο και Αγγελόπουλους, ανθρώπους δηλαδή που αν μη τι άλλο έχουν κερδίσει με το σπαθί τους το δικαίωμα να εμπιστεύεσαι το πλάνο που ακολουθούν…
ΥΓ. 2: Και ξαφνικά ο Κάιλ Ουίλτζερ εξελίσσεται σε έναν ευχάριστο πονοκέφαλο για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και σε σημαντική παράμετρο στην εξίσωση του φετινού Ολυμπιακού την οποία ουδείς μπορούσε να εκτιμήσει πριν από ένα περίπου μήνα. Και με την επιστροφή του Κιμ Τιλί στα παρκέ, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η διαχείριση του Καναδού και του Γάλλου. Τι είπαμε; Διαχείριση… Μαγική λέξη!
πηγη: sdna