Ενεή και αμήχανη (άλλως πώς) στέκει η Κυβέρνηση μπροστά στο χωρίς τέλος
ξετύλιγμα μιας εθνικής τραγωδίας με τους 74 εξακριβωμένους νεκρούς και διπλάσιους αγνοούμενους που κανείς δεν ξέρει ακόμη, πόσο θα ανεβάσουν το ανθρώπινο “κόστος” των πυρκαγιών.
Χθες, ο Αλέξης Τσίπρας, κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος, δεσμεύτηκε ότι κανείς δεν θα μείνει αβοήθητος αλλά δεσμεύτηκε και για κάτι ακόμη: Κανένα “γιατί” δεν θα μείνει αναπάντητο.
Η δέσμευση αυτή βέβαια, μέσα σε ένα πολυδαίδαλο κρατικό μηχανισμό γνωστών ανευθυνο-υπεύθυνων, που επί χρόνια τραγωδιών πετούν τις ευθύνες από τον Άννα στον Καϊάφα, με μηδενικά αποτελέσματα και συμπεράσματα ( ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τις πταίει για τις πλημμύρες στην Μάνδρα), είναι απολύτως δικαιολογημένο να θεωρήσει κανείς ότι θα αποτελέσει ένα ακόμη κενό γράμμα που θα μπει στα συρτάρια μόλις στεγνώσει το αίμα των νεκρών και τα ρούχα εκείνων που για να γλιτώσουν, ρίχτηκαν στη θάλασσα.
Μόνον που για τον κ. Τσίπρα αυτή τη φορά , το άφατο τούτο κακό που ξέσπασε λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από το Κέντρο της πρωτεύουσας, καθόλου εύκολο δεν θα είναι να ξεχαστεί ως μη γενόμενο. Τις συνέπειες θα τις λουστεί το κυβερνών κόμμα και οι πρωθυπουργικές αντιδράσεις θα πρέπει να είναι άμεσες και ηχηρές- εάν τουλάχιστον ισχύει πράγματι ότι ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να πιστεύει βαθύτατα ότι μπορεί να “γυρίσει” το δημοσκοπικό κλίμα και το πολιτικό παιχνίδι, ροκανίζοντας την διαφορά με τη Ν.Δ.
Ήδη η λέξη “παραίτηση” και η αξίωση επιτέλους να αναλάβει κάποιος την ευθύνη για το δίχως τελειωμό κακό που εξελίσσεται σε οικισμούς της Αττικής και ζωντανά στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, όσο θα “κρυώνει” η πληγή, τόσο ηχηρότερα θα ακούγεται.
Όπερ σημαίνει ότι ακόμη και αν ο κ. Τσίπρας, δεδομένων των δυσκολιών που έχει να πραγματοποιήσει έναν ανασχηματισμό , προγραμμάτιζε να “κλωτσήσει” το τενεκεδάκι του “λίφτινγκ” του υπουργικού συμβουλίου, λίγο παρακάτω, δεν είναι βέβαιο κατά πόσο θα μπορέσει να προχωρήσει με την υπάρχουσα σύνθεση προς την 21η Αυγούστου, ημέρα εξόδου από το τρίτο μνημονιακό πρόγραμμα, πείθοντας ότι η χώρα γυρίζει σελίδα.
Ο πολιτικός χρόνος είναι εξαιρετικά πυκνός και οι “αστάθμητοι” παράγοντες ( όπως αποδείχθηκε κατά τρόπο δραματικό με τις πυρκαγιές) δυσχεραίνουν την πρωθυπουργική επιδίωξη για ευθύγραμμες εξελίξεις, ήτοι, να κυλήσουν ήσυχα τα “μπάνια του λαού” και εκεί στα τέλη Αυγούστου, να σημάνει η Κυβέρνηση τις …καμπάνες της νίκης.
Θα απαιτηθούν πρωθυπουργικές πρωτοβουλίες- για να σωθεί ό,τι σώζεται τελοσπάντων- από το ορόσημο της “εξόδου από τα μνημόνια”.
Γεγονός που σημαίνει ότι μόλις ολοκληρωθεί το παζλ της τραγωδίας , ο χρόνος του κ. Τσίπρα για “εκκωφαντικές” αλλαγές, θα αρχίσει να μετρά αντίστροφα.
Της Νίκης Ζορμπά
