Το Ισραήλ αποσύρθηκε από τη Γάζα το 2005, και έκτοτε στη ταλαιπωρημένη αυτή περιοχή κυριαρχεί η οργάνωση Χαμάς.
Όλο αυτό το διάστημα η ισλαμική αυτή τρομοκρατική οργάνωση καταπιέζει τους Παλαιστίνιους πολύ περισσότερο απ’ ότι έκαναν οι Ισραηλινοί. Με μοναδικό της μέλημα, όχι την βελτίωση της οικονομίας ή των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων «υπηκόων» της, αλλά την πλήρη καταστροφή του Ισραήλ.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, άσχετα αν διαφωνούν πολλοί, όπως π.χ. ο δικός μας ποιητής-φιλόσοφος κ. Κουράκης, ο επονομαζόμενος και «Φενταγίν του καναπέ», ο οποίος τα παλιά καλά χρόνια, τότε που ο Σύριζα ήταν διαρκώς στα κάγκελα, συμμετείχε (ως ναυτόπαις) στις απελευθερωτικές αρμάδες διάφορων σαλεμένων αΧτιβιστών με προορισμό τη Γάζα, ντυμένος με κελεμπίες και φορώντας τσαντόρ τα οποία έκρυβαν την πλούσια κώμη του.
Το 2014 όμως αποτέλεσε την κορύφωση του δράματος, αφού οι συνεχείς πυραυλικές επιθέσεις της Χαμάς εναντίον ισραηλινών στόχων οδήγησε τους δεύτερους στο να εξαπολύσουν μια ολοκληρωτική επιχείρηση αντεπίθεσης, η οποία κράτησε σχεδόν δυο μήνες, κόστισε τις ζωές χιλιάδων Παλαιστινίων, και απέδειξε σε όλους ότι το Ισραήλ δεν κάνει πίσω όταν πρόκειται για την αυτοάμυνά του. Μάλιστα, οι Ισραηλινοί τα έβαλαν και με τις αρμάδες που λέγαμε, σκοτώνοντας και μερικούς Τούρκους αΧτιβιστές, θέτοντας τέλος στο φαιδρό αυτό σόου «συμπαράστασης».
Τι έκανε λοιπόν η Χαμάς μετά από αυτό; Έβαλε μυαλό; Έδειξε αυτοσυγκράτηση; Αποφάσισε να σοβαρευτεί και να συγκεντρωθεί στην διακυβέρνηση της Γάζας; Όχι. Συνέχισε τις πυραυλικές επιθέσεις, τι οποίες εν πολλοίς οι Ισραηλινοί κατάφεραν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία χρησιμοποιώντας σύγχρονη αντιπυραυλική προστασία.
Στη συνέχεια η Χαμάς δοκίμασε μια νέα τακτική, αυτή των σηράγγων. Σήραγγες προς την Αίγυπτο, απ’ όπου κατάφερνε να εισάγει προμήθειες αλλά κυρίως πολεμοφόδια. Και σήραγγες προς το Ισραήλ μέσω των οποίων πραγματοποιούνταν επιχειρήσεις απαγωγής πολιτών και σαμποτάζ. Η Αίγυπτος τελικά αντέδρασε, κλείνοντας τα τούνελ, και μετακινώντας τον πληθυσμό της μακριά από τα σύνορα με τη Γάζα, ενώ το Ισραήλ από την πλευρά του χρησιμοποίησε πάλι την εξελιγμένη τεχνολογία που διαθέτει, εντοπίζοντας και ανατινάζοντας τις σήραγγες, εμποδίζοντας την κατασκευή νέων.
Έβαλε μυαλό η Χαμάς; Και πάλι όχι. Αντιθέτως, μετακίνησε χιλιάδες άμαχους στα σύνορα (φράχτες), αναμειγνύοντας τους με ένοπλα μέλη της, με σκοπό να περάσουν την μεθοριακή γραμμή και με σαφή πρόθεση να μην αντιδράσουν οι Ισραηλινοί. Εσύ είσαι που το λες; Πάρε να’ χεις… Το Ισραήλ δεν μάσησε, κι έτσι και αυτή η μέθοδος στέφθηκε με αποτυχία. Για μια ακόμη φορά δεκάδες Παλαιστίνιοι έχασαν τη ζωή τους.
Γενικά, ό,τι και να δοκίμασε η Χαμάς για να «τσακίσει» το Ισραήλ, είχε ως αποτέλεσμα να τσακιστούν κυρίως άμαχοι Παλαιστίνιοι. Οι ένοπλες προσπάθειές της, καλώς ή κακώς, έχουν αποτύχει. Το Ισραήλ δεν είναι όπως οι περισσότερες χώρες. Δεν έχει τίποτα να χάσει εξ ου και δεν πρόκειται ποτέ να παραδοθεί σε κανέναν. Μάχεται κυριολεκτικά υπέρ βωμών και εστιών, με σύνθημά του το «ποτέ ξανά» αλλά και το Μολών Λαβέ.
Έτσι, η μόνη λογική λύση για την Χαμάς θα ήταν να τα «βρει» με το Ισραήλ, να σταματήσει τον μάταιο ένοπλο αγώνα της, και να συγκεντρωθεί στην προσπάθεια βελτίωσης της οικονομίας και της ζωής των «υπηκόων» της στη Γάζα. Κάτι τέτοιο θα εξυπηρετούσε όχι μόνο την παγκόσμια ειρήνη, αλλά και την ίδια, το Ισραήλ , την Αίγυπτο, πόσο δε μάλλον τους Παλαιστίνιους.
Όσο όμως η Χαμάς παραμένει μια ακόμη ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση, κάτι τέτοιο μοιάζει ανέφικτο και ουτοπικό. Όπως τότε, με τον Γιασέρ Αραφάτ, ο οποίος αν και «κοσμικός» και όχι «φονταμενταλιστής» συνέχισε τον άκαρπο ένοπλο αγώνα του μέχρι τέλους, με ελάχιστα κέρδη (πλην κάποιας διεθνούς συμπαράστασης, π.χ. από το πρώιμο ΠΑΣΟΚ) και τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και δυστυχία.
Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, τα μέλη της Χαμάς έχουν λόγο να συνεχίζουν αυτό που κάνουν. Διότι έτσι έμαθαν από μικρά παιδιά. Δεν ξέρουν κάτι άλλο. Είναι όπως οι δικοί μας οι «αριστεροί», που το μόνο που ξέρουν είναι η άρνηση για την άρνηση, και οι καταγγελίες των πάντων, αδιαφορώντας για το ότι η «αριστερά» απέτυχε παταγωδώς όπου πήγε να εφαρμοστεί. Εξάλλου το βλέπουμε στα καθ’ ημάς εδώ και τρία χρόνια.
Το να πεις λοιπόν σε κάποιον «αντάρτη» της Χαμάς ότι θα πρέπει να σοβαρευτεί, και να ασχοληθεί επιτέλους με την διακυβέρνηση της Γάζας έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των κατοίκων, αντί να εξαπολύει πυραύλους, είναι σαν να λες στον Λαφαζάνη ή στον Μπαλαούρα ότι τέρμα τα αστεία, πρέπει να σοβαρευτείτε και να παράγετε κυβερνητικό έργο. Ο πρώτος παράτησε την υπουργική καρέκλα για να επιστρέψει στα πεζοδρόμια και τις … σκάλες στον ώμο, κι ο δεύτερος γυρνάει από πανελ σε πάνελ πουλώντας εκ νέου φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Έτσι έμαθαν οι άνθρωποι, έτσι κάνουν…
Συνεπώς, ό,τι και να λέμε, είτε είμαστε με τους «καταπιεσμένους» Παλαιστίνιους, είτε με το «κακό» Ισραήλ, το μέλλον δείχνει αβέβαιο όσο την συγκεκριμένη περιοχή διοικεί η συγκεκριμένη οργάνωση.
Όπως αβέβαιο δείχνει και το μέλλον της Ελλάδας όσο την κυβερνούν άτομα όπως π.χ. ο Κουράκης, που παράτησε τα καΐκια και τις μαντίλες για να βάλει τάξη στα εσωτερικά μας…
Ζήτω που καήκαμε δηλαδή.
antinews
