Την αποκάλυψη ότι στα αναγνώσματα της Άνγκελα Μέρκελ προστέθηκε το Playboy κάνει το Spiegel. O λόγος; Καθαρά πολιτικός! Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν καίγεται να συναντήσει την Άνγκελα Μέρκελ -τουλάχιστον προς το παρόν. Και στην καγκελαρία προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν το αίνιγμα Τραμπ – τι σκέφτεται, πώς θα λειτουργήσει στη διάρκεια της θητείας του έναντι του Βερολίνου.
Και προκειμένου να κατανοήσει η γερμανίδα καγκελάριος καλύτερα τον τρόπο σκέπτεσθαι του νέου πλανητάρχη, όπως αναφέρει το Spiegel, πήρε στα χέρια της το “Playboy” – όχι όμως το τελευταίο τεύχος, αλλά εκείνο του Μαρτίου του 1990, που φιλοξένησε μια μακροσκελή συνέντευξη του Ντόναλντ Τραμπ -καθρέφτη κατά πολλούς της προσωπικότητάς του.
Και τι πληροφορίες μπορεί να αντλήσει η Μέρκελ για τον Τραμπ από εκείνη τη συνέντευξη; Πολλές αφού ο τότε 43χρονος αποκαλύπτει ένα τρόπο σκέψης που μοιράζει τον κόσμο σε εχθρούς και φίλους και που ελάχιστα έχει αλλάξει τα τελευταία 27 χρόνια. Ακόμη και εκείνη την εποχή ο Τραμπ θεωρούσε μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ τη δυτική Γερμανία και την Ιαπωνία παρά την ΕΣΣΔ και την κομμουνιστική Κϊνα. ΟΙ Γερμανοί κι οι Ιάπωνες, έλεγε, θα πλημμυρίσουν τις ΗΠΑ με τα προϊόντα τους, την ώρα που η Αμερική εγγυάται πληρώνοντας πακτωλούς χρημάτων την ασφάλειά τους. «Οι αποκαλούμενοι σύμμαχοί μας βγάζουν δισεκατομμύρια με το να μας γ…ούν», έλεγε ο μεγιστάνας του real estate Τραμπ στο “Playboy”.
Έτσι εξηγείται εν μέρει γιατί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι τόσο ανοικτός έναντι της Ρωσίας και γιατί αντιμετωπίζει με τόσο κριτική διάθεση το Βερολίνο.
Ενδιαφέρον, πάντως, έχει κι ένα άλλο σημείο της συνέντευξης. Εκείνο στο οποίο απαντά στην ερώτηση εάν σκέφτεται να βάλει ποτέ για πρόεδρος των ΗΠΑ είχε απαντήσει: «Δενθέλω να γίνω πρόεδρος. Είμαι 100% σίγουρος», είπε αφήνοντας πάντως ανοικτό ένα παραθυράκι: «Θα άλλαζα γνώμη μόνον εάν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να πηγαίνουν κατά διαόλου».
Όσον αφορά στην έκβαση μιας προεκλογικής εκστρατείας με τη συμμερτοχή του, ο Τραμπ είχε ήδη από τότε τη σωστή ιδέα- έστω και υπό λάθος σημαία: «αν βάλω ποτέ υποψηφιότητα για πρόεδρος, τότε θα κατέβω ως υποψήφιος των Δημοκρατικών, όχι των Ρεπουμπλικανών. Όχι γιατί θα ήμουν φιλελεύθερος, αλλά γιατί είμαι συντηρητικός. Όμως η εργατική τάξη θα με ψήφιζε. Με γουστάρουν…»
