Η Σύνοδος των Υπουργών Άμυνας και των Αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων στο Ramstein της Γερμανίας γεννά αισιοδοξία για την επίλυση του Ουκρανικού, αφού για πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η Δύση κάνει τέτοια διευρυμένη συνάντηση.
Η σύσκεψη στην αεροπορική βάση του Ramstein στη Δυτική Γερμανία στην οποία συμμετείχαν πάνω από 40 Υπουργοί Εθνικής Άμυνας και Αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων έχει μόλις ρίξει την αυλαία της. Η συνάντηση αυτή που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Αμερικανού Υπουργού Άμυνας Όστιν και αποτελεί την αρχή μια σειράς ανάλογων συναντήσεων είχε σκοπό την ανάλυση της πολιτικής κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί στην Ουκρανία μετά την απρόκλητη ρωσική εισβολή. Προηγήθηκαν επίσης διαδοχικές τηλεδιασκέψεις του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ Στρατηγού Milley με ομολόγους του για την προετοιμασία της Συνόδου, μεταξύ των οποίων και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος.
Αναμφίβολα οι επιπτώσεις της εισβολής στην Ουκρανία μέρα με την μέρα «κλυδωνίζουν» την παγκόσμια γεωπολιτική και οικονομική σταθερότητα και οδηγούν την ανθρωπότητα σε αχαρτογράφητα ύδατα και σε ατραπούς που είχε να «διαβεί» εδώ και πολλές δεκαετίες.
ΥΠΕΡΝΑΤΟ…
Εντούτοις, και παρά την αρχική παγωμάρα κι αμηχανία που προκάλεσε η ρωσική ολομέτωπη επίθεση στις 24 Φεβρουαρίου εναντίον της Ουκρανίας, η παγκόσμια κοινότητα αντέδρασε δυναμικά. Το «μπλοκ» που πρεσβεύει την παγκόσμια ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια συνεχώς μεγαλώνει και καθίσταται μέρα με τη μέρα πιο ισχυρό. Τρανή απόδειξη η πρόσφατη σύνοδος στην οποία πέραν των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ συμμετείχαν και χώρες όπως η Φινλανδία και η Σουηδία που έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον να ενταχθούν στους κόλπους του ΝΑΤΟ, Αραβικές χώρες όπως το Κατάρ, η Ιορδανία, η Τυνησία και το Μαρόκο, καθώς και η Αυστραλία που σημειολογικά υπερθεματίζει την σύμπλευση της AUKUS, η Νέα Ζηλανδία, η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία.
Αντίθετα έλαμψαν δια της απουσίας άλλες χώρες, οι οποίες ενώ δηλώνουν ότι προασπίζονται την παγκόσμια ειρήνη, απέχουν επιδεικτικά από οποιαδήποτε συλλογική προσπάθεια εξεύρεσης πολιτικής λύσης στο Ουκρανικό.
Οι χώρες που προστρέχουν να συνδράμουν στον συνασπισμό της ειρήνης και της νομιμότητας γίνονται όλο και περισσότερες σε πείσμα εκείνων που σύμφωνα με τη θεωρία του στρατηγιστή Halford John Mackinder προσπαθούν να θέσουν στη σφαίρα επιρροής τους της Ανατολική Ευρώπη διασφαλίζοντας από δυτικά τη Heartland, δηλαδή την περιοχή της Ευρασίας και επαγωγικά σύμφωνα με την ίδια θεωρία όλο τον κόσμο.
Ο ρόλος της Κίνας
Ταυτόχρονα η «συνεταίρος» της Ρωσίας στην αποσταθεροποίηση του παγκοσμίου γίγνεσθαι Κίνα, φαίνεται με την στρατηγική του σύγχρονου «Δρόμου του Μεταξιού» με το ευφάνταστο όνομα «Belt and Road Initiative», ότι επιδιώκει τον προσεταιρισμό της παράκτιας ζώνης της Rimland που περιβάλλει την Ευρασία, που σύμφωνα με την άλλη κρατούσα γεωστρατηγική θεωρία του Spykman οδηγεί στην κυριαρχία του κόσμου. Οι κινήσεις άλλωστε της Κίνας στην στρατιωτική και εξοπλιστική σκακιέρα υποδηλώνουν αν μη τι άλλο τη σαφή επιθυμία του Κινέζου Προέδρου Xi Ping να μετατρέψει τη χώρα του σε παγκόσμια θαλάσσια δύναμη (maritime power) και αντίπαλο δέος των ΗΠΑ, διεκδικώντας τα σκήπτρα και την πρωτοκαθεδρία από αυτές.
Η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σ’ έναν κυκεώνα γεωπολιτικών εξελίξεων και στην απαρχή εμφάνισης στο προσκήνιο νέων «τάσεων συνεταιρισμού» που επιθυμούν να ανατρέψουν το παγκόσμιο γεωπολιτικό σημείο ισορροπίας προς όφελός τους. Και φαίνεται ήδη ότι Ρωσία και Κίνα είναι στον πυρήνα ενός τέτοιου συνεταιρισμού. Η θρυαλλίδα της υποβόσκουσας αυτής στόχευσης είναι αναμφίβολα η κρίση στην Ουκρανία, με πιθανή και την ανάφλεξη και σε άλλες περιοχές που διαβιούν ρωσόφωνοι πληθυσμοί καθοδηγούμενοι από το καθεστώς Πούτιν, όπως είναι και η περίπτωση της Υπερδνειστερίας στη Μολδαβία. Απέναντι λοιπόν σ’ αυτήν την στόχευση βλέπουμε έμπρακτα να γιγαντώνεται ένας παγκόσμιος συνασπισμός κρατών που σε πρώτο χρόνο ανησυχούν και διαβουλεύονται.
Σε αυτήν την ευμετάβλητη όσο και γεμάτη προκλήσεις ιστορική συγκυρία η συνοχή των μεταπολεμικών θεσμών σήμερα δοκιμάζεται. Και αυτό γιατί για πρώτη φορά συμβαίνει μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να διεξάγει συμβατικό πόλεμο όχι μέσω αντιπροσώπου (proxy) αλλά εισβάλλοντας σε άλλη χώρα, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα της αρνησικυρίας (veto) προκειμένου να μην ληφθεί καταδικαστική απόφαση εις βάρος του.
Η Ελλάδα στη σωστή πλευρά της ιστορίας
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι δονήσεις που προκαλούνται με τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχουν ήδη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της νέας αυτής παγκόσμιας αστάθειας. Και ουσιαστικά αυτό αποδεικνύει και η πρόσφατη Σύνοδος στο Ramstein, ότι δηλαδή μεγάλος αριθμός κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο αποφάσισε να αντιταχθεί στις όποιες φυγόκεντρες δυνάμεις του παγκόσμιου συστήματος λειτουργώντας ως εξισορροπιστής (balancing).
Σε αυτόν τον συνασπισμό που ορθώνει το ανάστημά του έναντι των αναθεωρητικών επιδιώξεων που συνοδεύονται από κατάφωρη παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας κρατών, παράνομη εισβολή, πρόκληση εκτεταμένων καταστροφών σε μη στρατιωτικούς στόχους και εκδίωξη άμαχου πληθυσμού, συντάσσεται και η Ελλάδα ως κατεξοχήν υπέρμαχος της ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα καταδικάζει απερίφραστα και απ’ όπου κι αν προέρχεται κάθε προσπάθεια επιβολής έναντι άλλου λαού που αντιβαίνει στις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου, παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα και προκαλεί αναθεωρητισμό. Πρωτοστατούμε ως φύσει δημοκρατική χώρα σε όλες τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται για την κατά το δυνατόν ταχύτερη εξομάλυνση της κατάστασης και καυτηριάζουμε αυτούς που συντηρούν τη φλόγα της πόλωσης και της σύγκρουσης, η οποία πρωτίστως ζημιώνει τους εμπόλεμους, και επιδρά καταστροφικά για την ανθρωπότητα, αφού τη φέρνει χρόνια πίσω στη ζοφερή περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Η Χώρα μας όμως πέραν της ρηματικής καταδίκης της απρόκλητης ρωσικής εισβολής στα εδάφη της Ουκρανίας συμμετέχει ενεργά με τους σημαντικότερους συντελεστές ισχύος της στην συλλογική κοινή προσπάθεια σε επίπεδο Διεθνών Οργανισμών για την προάσπιση του διεθνούς δικαίου και την καταδίκη κάθε έκνομης και μονομερούς ενέργειας που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Σε επίπεδο Διακυβέρνησης, η στρατηγική σύμπλευση της Ελλάδας όπως και όλων των κρατών της Ευρώπης εστιάζεται στην άσκηση αφόρητων πιέσεων προς την πλευρά της Ρωσίας για την εγκατάλειψη της αναθεωρητικής της πολιτικής και την υιοθέτηση πρωτοβουλιών που θωρακίζουν την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και τη συλλογική άμυνα της Συμμαχίας.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η διπλωματία μας η οποία αναδεικνύει το Ουκρανικό στη δημόσια σφαίρα παροτρύνοντας και άλλες χώρες να συμμετέχουν στο συνασπισμό της ειρήνης και της νομιμότητας. Επιπλέον και η βιομηχανική δυνατότητα της Χώρας παρά τις αρχικές αντιξοότητες που αντιμετώπισε λόγω της ανάγκης σταδιακής απεξάρτησης από τις ρωσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές ενέργειας, σταδιακά αποκτά τον απαραίτητο βηματισμό, συνεισφέροντας με τη σειρά της στην κοινή παγκόσμια προσπάθεια των κυρώσεων έναντι της ρωσικής οικονομίας και εξαναγκασμού σε αναδίπλωση της αναθεωρητικής πολιτικής της Ρωσίας.
Αμυντική Διπλωματία
Στην κατεύθυνση αυτή σημαντικός είναι και ο ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων που ως βραχίονας της αμυντικής διπλωματίας της Χώρας μας προωθεί όλες εκείνες τις συνεργασίες και συνέργειες με σύμμαχες και φίλες χώρες καθώς και εταίρους που ενισχύουν το πλέγμα ανάσχεσης ενάντια στις αναθεωρητικές βλέψεις απ’ όπου κι αν αυτές προέρχονται, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ρωσική προκλητικότητα και προκρίνοντας μέτρα αναχαίτισής της σε όλα τα fora. Αξιοσημείωτη δε είναι η συνδρομή τους σε επίπεδο ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό, ενώ υπάρχει αυξημένη ετοιμότητα για την παροχή επιπλέον βοήθειας εφόσον απαιτηθεί.
Συμπερασματικά είναι ασφαλές κάποιος να ισχυριστεί ότι η πρώτη Σύνοδος μεταξύ Υπουργών Άμυνας και Αρχηγών ΓΕΕΘΑ πέραν του πλαισίου ΝΑΤΟ και ΕΕ στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, αν λάβει κανείς υπόψη τη συμμετοχή άνω των 40 χωρών. Είναι εξίσου βέβαιο ότι με την πάροδο του χρόνου η συσπείρωση των κρατών που στηρίζουν τη νομιμότητα θα αυξηθεί απογυμνώνοντας και περιθωριοποιώντας τους παγκόσμιους πολιτικούς παρίες και όσους προωθούν την παγκόσμια αποσταθεροποίηση για την εξυπηρέτηση των ιδιοτελών αναθεωρητικών τους συμφερόντων. Εμείς ως χώρα έχουμε γνώση τέτοιων καταστάσεων γιατί αυτή είναι η καθημερινότητά μας. Γι’ αυτό και γνωρίζουμε πολύ καλά ποια είναι η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και εκεί βρισκόμαστε για ακόμα μία φορά!
του Χρήστου Μαζανίτη
