Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, στη συνάντηση που είχε νωρίτερα σήμερα με τον τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G20, τόνισε την επιθυμία του να διατηρήσει εποικοδομητικές σχέσεις, να διευρύνει τους τομείς συνεργασίας και να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις διαφωνίες των δύο χωρών, σύμφωνα με ανακοίνωση του Λευκό Οίκου.
Επίσης, χαιρέτισε τις σχεδόν δύο δεκαετίες συνεισφοράς της Τουρκίας στην αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.
Οι δύο ηγέτες συζήτησαν την πολιτική διαδικασία στη Συρία, την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε Αφγανούς που έχουν ανάγκη, τις εκλογές στη Λιβύη, την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τις διπλωματικές προσπάθειες στον Νότιο Καύκασο.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν επιβεβαίωσε την αμυντική συνεργασία των δύο χωρών και τη σημασία της Τουρκίας ως συμμάχου του ΝΑΤΟ, αλλά σημείωσε τις ανησυχίες των ΗΠΑ για την κατοχή του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 από την Τουρκία.
Τόνισε επίσης τη σημασία των ισχυρών δημοκρατικών θεσμών, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου για την ειρήνη και την ευημερία.
Η συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν που μόλις έγινε στο περιθώριο της συνόδου G20 επιβεβαίωσε τη σημασία που έχει η Τουρκία για τις ΗΠΑ. Άλλωστε, ο Μπάιντεν επιβεβαίωσε την αμυντική συνεργασία και τη σημασία της Τουρκίας ως σύμμαχου του ΝΑΤΟ.
Η ελληνική διπλωματία γνωρίζει ότι για τον Ερντογάν είναι σήμερα αναγκαίος δρόμος η επιδίωξη μίας συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Συμφωνίας που θα αναγνωρίζει την Τουρκία ως “παίκτη” στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον της στη βάση των αλλαγών που σταδιακά δημιουργήθηκαν μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την ανάδειξη δυνάμεων του πολιτικού και ένοπλου Ισλάμ μετά τους πολέμους στο Ιράκ, στη Συρία και στο Αφγανιστάν. Από εκεί και πέρα, “περιμένουν” τον Ερντογάν η Μόσχα και το Πεκίνο.
Το στοίχημα της Ελλάδας
Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι να αναδείξει στο σύστημα ασφαλείας των Δυτικών τα δικά της πλεονεκτήματα που θα την καθιστούν αξιόπιστο “παίκτη” με ιδιαίτερο ειδικό βάρος στη δική της περιοχή, από τα Βαλκάνια έως την Ανατολική Μεσόγειο, επάνω στη στρατηγική γραμμή Στενών-Σουέζ και σε ενεργειακούς “διαδρόμους” προς την Ευρώπη.
Έμπειροι διπλωμάτες μας επισημαίνουν: Όλα αυτά, θα έπρεπε να τα επιδιώξει η Αθήνα, καθορίζοντας στρατηγικούς στόχους και μετρώντας τις δυνάμεις της, χωρίς όμως να εξαρτά αναγκαστικά τις κινήσεις της από επιλογές της Τουρκίας.
Οι άμεσες “απαντήσεις” της Αθήνας στις “καθημερινές” προκλητικές πολιτικές της Άγκυρας είναι μια “ξεχωριστή” υπόθεση, όπως άλλωστε και η Άγκυρα, πέρα απ’ τα συνολικά στρατηγήματά της, διαχειρίζεται “ξεχωριστά” την υπόθεση της Ελλάδας.
