Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ απευθύνεται στους επικεφαλής των αστυνομικών διευθύνσεων της Αμερικής στο Σικάγο. EPA, TANNEN MAURY.
Η συνέντευξη Τύπου του προέδρου των ΗΠΑ, την Τετάρτη το μεσημέρι, πρέπει να αναλυθεί έχοντας στο νου ότι ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται σε καθεστώς μόνιμης άρνησης και βρίσκεται υπό την πίεση της καθαίρεσης.
Τα παραπάνω, η δυσάρεστη δηλαδή κατάσταση στην οποία βρίσκεται με ευθύνη του, δεν σημαίνουν ότι πρέπει να λαμβάνει εντελώς λάθος αποφάσεις. Αντίθετα. Διότι ότι αποφάσισε για τη Συρία είναι καταστροφικό πρώτα απ’ ολα για τα αμερικανικά συμφέροντα. Το ότι παραλίγο να καταστρέψει και τους Κούρδους είναι επίσης ένα σοβαρότατο πρόβλημα, που χρήζει ψυχολογικής ανάλυσης παρά οτιδήποτε άλλο.
Την Κυριακή πληροφορηθήκαμε ότι γνώριζε πως οι Κούρδοι ανακάλυψαν τον μεγαλύτερο τρομοκράτη στην παγκόσμια ιστορία -κατά τον κ. Τραμπ- και του τον προσέφεραν στο πιάτο. Και όμως, πρόδωσε τους Κούρδους γνωρίζοντας πως έθετε σε κίνδυνο τους κομάντος της Ομάδας Δέλτα, που είχαν ήδη σχεδιάσει την αποστολή σύλληψης ή δολοφονίας του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, που είχε σκοτώσει ο ίδιος προσωπικά Αμερικανούς πολίτες.
Δεν έπρεπε αυτό και μόνο, ότι του έδωσαν τον ιδρυτή του Ισλαμικού Κράτους, να τον αναγκάσει να αλλάξει απόφαση και να πει στον Ταγίπ Ερντογάν ότι θα του έκοβε τα πόδια αν επιχειρούσε εισβολή εναντίον των Κούρδων; Η αποκάλυψη αυτή, τον έφερε ξανά σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αλλά ο άνθρωπος είναι …μουσαμάς. Δεν κολλάει τίποτα απάνω του…
Πάρα πολλοί άνθρωποι στην Ουάσιγκτον είναι πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει η καταστροφική πορεία του, η οποία πλέον επηρεάζει με δραματικό τρόπο και τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής.
Δεν μπορεί να αντιληφθεί τα εύκολα και τα αυτονόητα, και είναι απορίας άξιο, για πόσο καιρό ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, που σίγουρα διαφωνεί με όσα συνέβησαν στο μέτωπο της Συρίας, θα συνεχίσει να σιωπά. Ειδικά όταν ο κ. Τραμπ επιβάλλει αποφάσεις στην εξωτερική πολιτική της χώρας, που βοηθούν τη Ρωσία και άλλες χώρες, οι οποίες θεωρούνται εχθρικές για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Στην πιο κρίσιμη εβδομάδα στην αμερικανική πρωτεύουσα, ο κ. Πομπέο πήρε των ομματιών του και πήγε στην πατρίδα του στο Κάνσας. Δεν επέστρεψε ούτε όταν τον ενημέρωσαν για την αμερικανική επιδρομή εναντίον του ηγέτη των τζιχανιστών. Γιατί άραγε;
Αν κοιτάξει κανείς τις φωτογραφίες από το «διάγγελμα» του προέδρου των ΗΠΑ προς τον αμερικανικό λαό, θα διαπιστώσει ότι ο κ. Πομπέο, ο αντιπρόεδρος Πενς και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Ρόμπερτ Ομπράϊαν, θα εύχονταν να ήταν οπουδήποτε αλλού εκτός από τον Λευκό Οίκο. Ότι και να λένε σήμερα, οι περισσότεροι στην αμερικανική πρωτεύουσα γνωρίζουν ότι όσα αποφάσισε ο κ. Τραμπ για τη Συρία είναι εναντίον των πιστεύω τους. Ειδικά ο αντιπρόεδρος και ο υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής έδωσαν μάχες για να αποτρέψουν τη ρωσική διείσδυση. Και είδαν τις τελευταίες ημέρες, να κερδίζει η Μόσχα τη Συρία και κατ’ επέκταση τη Μέση Ανατολή, χωρίς να ρίξει μία τουφεκιά, χωρίς να χάσει ένα στρατιώτη.
Η παραχώρηση στη Μόσχα έγινε από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο. Ήταν συνειδητή επιλογή του… Το πρόβλημα της απουσίας κάθε εμπιστοσύνης προς την Αμερική είναι το θέμα συζήτησης ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη και στο Κογκρέσο. Τα μηνύματα που έρχονται από τις αμερικανικές πρεσβείες έχουν δραματικό τόνο.
Οι κυβερνήσεις των ξένων χωρών θέλουν να γνωρίζουν τι συμβαίνει και υποβάλλουν ερωτήσεις. Έχουν απόλυτο δίκιο να φοβούνται ότι οι όποιες συμφωνίες υπογράφονται με την Ουάσιγκτον, μπορούν ανά πάσα στιγμή να ακυρωθούν από τον πρόεδρο Τραμπ. Επειδή αυτό του ζητούν οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας!
Η ανησυχία στην Ελλάδα και την Κύπρο, σε επίπεδο κυβερνήσεων και γενικά του πολιτικού κόσμου, έχει φτάσει στο ζενίθ. Δικαιολογημένες όλες οι ανησυχίες. Έχουμε να κάνουμε με ένα ακραία επιθετικό γείτονα, ο οποίος έχει στο τσεπάκι του τον Αμερικανό πλανητάρχη. Δεν αποτελεί δική μας διαπίστωση, αλλά το φωνάζουν τα γεγονότα και οι δηλώσεις του κ. Τραμπ.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο κ. Πομπέο έχουν κάνει εξαιρετικές δηλώσεις εναντίον της επιθετικότητας της Τουρκίας. Αλλά οι άνθρωποι στην Αθήνα και τη Λευκωσία υποβάλλουν ένα σοβαρό και δικαιολογημένο ερώτημα: Πόσο μετρούν, όταν ο κ. Τραμπ άγεται και φέρεται από τον Ταγίπ Ερντογάν; Και με δεδομένο ότι η Αμερική πρόδωσε τους Κούρδους συμμάχους της, που της πρόσφεραν στον πόλεμο εναντίον των τζιχαντιστών 11 χιλιάδες γυναίκες και άνδρες, τι θα πράξει ο κ. Τραμπ αν ο Σουλτάνος της Τουρκίας επιτεθεί στο Αιγαίο, στη Θράκη και στην Κύπρο;
Θα ισχύσουν οι δηλώσεις του κ. Πομπέο στην Αθήνα, ή ο Αμερικανός πρόεδρος θα μας πει ότι δεν πειράζει κανένας την Τουρκία; Το πιο πιθανό είναι ότι θα χρησιμοποιήσει το αστείο και έωλο”επιχείρημα”, με το οποίο δικαιολόγησε την τουρκική επίθεση εναντίον των Κούρδων: “ας τα βρείτε, Έλληνες, Τούρκοι και Κύπριοι μόνοι σας”…
Και αν συμβεί αυτό, που είναι πιθανό με βάση όλα όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα, ποιος θα ασκήσει κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Νίκο Αναστασιάδη, αν αναζητήσουν αλλού βοήθεια; Το έργο των καλών πρεσβευτών των ΗΠΑ στην Αθήνα και τη Λευκωσία έγινε ξαφνικά εξαιρετικά δύσκολο…
Στην Ελλάδα και στην Κύπρο αναγνωρίζουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Αλλά οι ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου, θα αναγκαστούν να επιλέξουν να υποστηρίξουν τα ελληνικά και τα κυπριακά συμφέροντα. Δεν θα έχουν καμία άλλη επιλογή…
ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
