Μεγάλη βραδιά η προχθεσινή. Σπουδαία. Η Ελλάδα πήγε μπροστά. Πολλά βήματα. Έτη φωτός.
Από το… σύμφωνο συμβίωσης είχαμε να νιώσουμε τέτοια χαρά. Νιώσαμε, ρε παιδί μου, Ευρωπαίοι… Ανοικτοί στις προκλήσεις των καιρών. Ανοικτοί γενικώς. Καμαρώσαμε την… παλικάρι, με το μούσι της και τη φούστα της, που πανηγύρισε από τα θεωρεία της Βουλής και μας ήρθαν στο μυαλό για μια ακόμη φορά οι στιγμές που ο Κώστας φίλησε στο στόμα τον Μηνά, όταν ο Τσίπρας με τον Καμμένο και τις λοιπές… προοδευτικές δυνάμεις, είχαν αναγνωρίσει το δικαίωμα τους, να ζουν σαν ζευγάρι. Μεγάλες στιγμές.
Δικαίωση αγώνων ετών και ετών… Ξέρετε σε πόσα gay pride συμμετείχαν ο Μηνάς και ο Κώστας για να αναγνωριστεί το δίκαιο του αιτήματος του, να είναι ζευγάρι και να κάνουν οικογένεια; Αλλά δεν μας/τους έφτανε αυτό. Θέλανε και ο Μηνάς να μπορεί πριν καλά-καλά καταλάβει ότι υπάρχει, να έχει τη δυνατότητα να γίνει Σούλα… Στα 15 του. Γιατί όχι στα 14 ; Στα 12; Στα 8; Να κάνει η μάνα… Λάθος! Μην γινόμαστε οπισθοδρομικοί τώρα…
Ποια μάνα; Αυτή που γεννήθηκε και θα πεθάνει μάνα ή η άλλη που γεννήθηκε πατέρας αλλά στην πορεία αποφάσισε πως θέλει να γίνει μάνα; Τι σημαίνει δεν μπορεί να γίνει μάνα επειδή γεννήθηκε αρσενικός; Σιγά μην μας πει η φύση τι γίνεται και τι δεν γίνεται… Ποια φύση; Τώρα προέχει η πρόοδος! Να πάμε μπροστά. Έστω και με την όπισθεν… Ποια οικογένεια, τώρα, όπως την ξέρατε; Με τον μπαμπά, τη μαμά και τα παιδιά. Τι «παλιακά» είναι αυτά;
Η σωστή οικογένεια πρέπει να έχει δυο μπαμπάδες ή δυο μαμάδες, που θα πάρουν το καροτσάκι τους και θα πηγαίνουν, άμα λάχει, μέχρι τα Jumbo να κάνουν τα ψώνια τους… Αυτές είναι οι οικογένειες που είναι ΙΝ. Οι άλλες είναι passé…
πηγη: gianniotis
