Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Αλβανοί θέτουν θέμα Τσάμηδων στις επίσημες συναντήσεις προέδρων ή πρωθυπουργών Ελλάδος και Αλβανίας, όπως έγινε σήμερα αλλά και 4 χρόνια πριν στην Ουαλία, στην συνάντηση Σαμαρά με Ράμα.
Και στο παρελθόν, το 2004, ετέθη στον Κων. Στεφανόπουλο, από τον ομόλογο του Άλφρεντ Μοϊσίου και πήρε την δέουσα απάντηση: «το θέμα έκλεισε ιστορικά και οριστικά», αλλά και στον Κάρολο Παπούλια το 2005, που ματαίωσε τη συνάντηση του με τον Μοϊσίου στους Αγίους Σαράντα, όταν διαδήλωναν Τσάμηδες εναντίον του.
Το… «Τσάμικο», τέθηκε για πρώτη φορά στον πρωθυπουργό Κων. Μητσοτάκη τον Μάϊο του 1992 στο Τίρανα. Έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο, περίπου 200 Τσάμηδες με πλακάτ, φώναζαν συνθήματα. Επικεφαλής τους ένας καλοντυμένος, που τόλμησα να τον ρωτήσω, τι θέλουν; «Να γυρίσουμε στην πατρίδα μας την Τσαμουριά», απάντησε. Και γιατί φύγατε; ξαναρώτησα. «Μας έδιωξε ο φασίστας ο Ζέρβας». Τη στιγμή που του είπα, «κάτι θα κάνατε και σας έδιωξε» και περίμενα την απάντηση του, με φώναξε ο συνάδελφος μου Γ. Κοντογιάννης, να σπεύσω στο πρωθυπουργικό γραφείο γιατί θ’ άρχιζε η συνέντευξη Τύπου…
Από τις πρώτες ερωτήσεις που δέχτηκε ο Κ. Μητσοτάκης, ήταν «αν θα επιτρέψει η Ελλάδα την επιστροφή των Τσάμηδων στην πατρίδα τους και αν θα τους επιστραφούν οι περιουσίες τους». Η απάντηση του ήταν γενναία: «Δεν υπάρχει θέμα επιστροφής των Τσάμηδων στην Ελλάδα. Πρόκειται περί εγκληματιών πολέμου σύμφωνα με αποφάσεις δικαστηρίων, των νόμων και του Συντάγματος και είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα!» Δίπλα του, ο ομόλογος του Αλεξάντερ Μέξι, που δεν περίμενε τέτοια απάντηση, έμοιαζε να είχε ζεματισθεί!…
Ποιοι είναι όμως οι Τσάμηδες και γιατί είναι εγκληματίες πολέμου;
Οι Τσάμηδες εγκαταστάθηκαν στην Θεσπρωτία τον 17ο αιώνα μετά την ατυχή επανάσταση του επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου, του Σκυλοσόφου και θεωρούσαν τους εαυτούς τους Τούρκους. Στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13 όταν ο Ελληνικός Στρατός έμπαινε στην Ήπειρο, πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων και μετά την οριοθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων το 1913, παρέμειναν εντός ελληνικού εδάφους.
Το 1923, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες ήταν ανταλλάξιμοι και έπρεπε να φύγουν στην Τουρκία. Όμως τότε, μετά από παρέμβαση της Ιταλίας, ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος ενέδωσε στο αίτημα του Μουσολίνι να παραμείνουν. Και στις 28-10-1940 ο Μουσολίνι στο τελεσίγραφο του κατηγορεί την Ελλάδα για τον φόνο του πράκτορα τους, του τσάμη ληστή Νταούτ Χότζα… Τότε στη Θεσπρωτία ζούσαν περίπου 20.140 Τσάμηδες.
Στην Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα που συνέπραξαν με τον εχθρό, ήταν στελεχωμένα από Τσάμηδες και κατά την διάρκεια της κατοχής, συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς φασίστες, διαπράττοντας κτηνώδη εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων, με οργανωτή την Αλβανική Εθνική Επιτροπή και αρχηγούς τους διαβόητους αδελφούς Νουρή και Ναζάρ Νίνο.
Όταν έφυγαν οι Ιταλοί, συνεργάστηκαν στενά με τους Γερμανούς, συνεχίζοντας τα εγκλήματα τους. Φόρεσαν γερμανικές στολές, περιβραχιόνιο με τον αγκυλωτό σταυρό και προέβαιναν σε δολοφονίες, σφαγές, βιασμούς κοριτσιών, εμπρησμούς κατοικιών και αρπαγή ελληνικών περιουσιών. Εκτέλεσαν τον μανιάτη νομάρχη Γεώργιο Βασιλάκο και 49 προκρίτους της Παραμυθιάς στις 29-9-1943, που ήταν εμπόδιο στο σχέδιο τους, να αποσπασθούν από την Ελλάδα και να ενσωματωθούν στην Αλβανία. Όταν έφυγαν στις 21-9-1944 οι Γερμανοί, οι δοσίλογοι Τσάμηδες, έφυγαν μόνοι ή εκδιώχθηκαν στην Αλβανία, από τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα.
Εγκληματίες πολέμου οι Τσάμηδες
Το 1945, άρχισαν στο Ειδικό δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων, δίκες, για τις 632 δολοφονίες Ελλήνων, 428 απαγωγές κι εξαφανίσεις, 209 βιασμούς κορασίδων, 2.332 πυρπολήσεις κατοικιών 53 λεηλασίες χωριών και κλοπές κοπαδιών ζώων. Εκδόθηκαν 1.700 αποφάσεις, καταδικάστηκαν 1.930 Τσάμηδες ερήμην εις θάνατον, ως εγκληματίες πολέμου και συνεργάτες κατακτητών. Θρασύτατα ομιλούν για «γενοκτονία» και είναι λυπηρό που υπάρχουν Έλληνες, «προοδευτικοί της Αριστεράς», που υποστηρίζουν φασίστες, ναζιστές, δολοφόνους και δοσίλογους, που έχουν προβεί πριν από μερικά χρόνια, σε βομβιστικές επιθέσεις στο Αστυνομικό Τμήμα και τη μητρόπολη Παραμυθιάς, ενώ ετοίμασαν κι ένοπλο στρατό 5.000 ανδρών, τον UCC, για να… ελευθερώσουν την Τσαμουριά!
