Ανήμερα τ’ Αηλιού το 1942, η Αθήνα δέχτηκε την απροσδόκητη επίσκεψη του Μουσολίνι, ο οποίος, ενώ απέτυχε να εισέλθει στη χώρα ως επιτιθέμενος εχθρός της Ελλάδος το 1940, ήρθε τώρα, ως… τουρίστας, με αεροπλάνο που πιλοτάριζε ο ίδιος από την Λιβύη, όπου επιθεώρησε τα εκεί στρατεύματα της χώρας του στο πλευρό των συμμάχων του Γερμανών και προσγειώθηκε λίγο πριν το μεσημέρι στο Τατόϊ.
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη akontogiannidis@yahoo.gr
Λίγες μέρες πριν, εκτελέστηκαν τρείς Έλληνες στην Αθήνα μετά την καταδίκη τους από Ιταλικό Στρατοδικείο για σαμποτάζ στις τηλεφωνικές γραμμές και άλλοι τρεις στην Λαμία, γιατί πυροβόλησαν εναντίον καραμπινιέρων…
Ο Μπενίτο Μουσολίνι με αποικιακή στολή στρατάρχη της Αυτοκρατορίας, με ανοικτό αυτοκίνητο έχοντας στο πλευρό του να τον συνοδεύει, ο ερωτιάρης, σκανδαλιάρης, μαυραγορίτης, στρατηγός Κάρλο Τζελόζο, κατευθύνθηκαν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, στην έδρα της Ανωτάτης Στρατιωτικής Ιταλικής Διοίκησης (στο σημερινό Υπουργείο Εξωτερικών), όπου οι επιτελείς τον ενημέρωσαν για την επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα.
Μετά, με τον πρέσβη Γκίτζι και τον στρατηγό Τζελόζο, επισκέφθηκε την Ακρόπολη, όπου ο ιταλός έφορος αρχαιοτήτων τον ξενάγησε για ένα δίωρο και έμεινε κατάπληκτος από το μεγαλείο του Παρθενώνα. Μετά κατέβηκε την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πέρασε στην Πανεπιστημίου και θαύμασε την τριλογία των κτιρίων Ακαδημία- Πανεπιστήμιο και Βιβλιοθήκη και κατευθύνθηκε στην πρεσβεία, στην Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί δέχτηκε τον πληρεξούσιο της Γερμανίας στην Ελλάδα Άλτεμπουργκ και μετά τον πρωθυπουργό στρατηγό Τσολάκογλου με τον υπουργό Γκοτζαμάνη και τον δήμαρχο Γεωργάτο.
Η συνάντηση έγινε σε πολύ θερμό κλίμα… Ο νικητής και θριαμβευτής πριν από δύο χρόνια στρατηγός, γίνεται δεκτός στην χώρα του από τον ηττημένο… Περιχαρής, ιδού τι δήλωσε μετά ο Τσολάκογλου που δύο χρόνια πριν πολεμούσε τους Ιταλούς και φώναζε «αέρα!» και άκουγε το άσμα «κορόϊδο Μουσολίνι…»: «Εν τω προσώπω του μεγαλοφυούς δημιουργού, το Έθνος μας ευρίσκει έναν μεγάλον και ανεκτίμητον φίλον!»
Την παρουσία του Μουσολίνι στην Αθήνα, πληροφορήθηκε ο στρατηγός Πάγκαλος, βρήκε τον Ιωάννη Βουλπιώτη της Ζήμενς και του ζήτησε να μεσολαβήσει λέγοντας: «Μην ξεχνάς ότι στην Ελλάδα είμαι ο μόνος παλιός ανώτατος άρχων και θα θελήσει να με δει, γιατί άλλωστε γνωριζόμαστε από παλιά». Ο Μουσολίνι ζήτησε το 1923 από τον Πάγκαλο, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι Τσάμηδες στην ΄Ηπειρο, ως μουσουλμάνοι ανταλλάξιμοι, να παραμείνουν στην Πρέβεζα και να μην πάνε στην Αλβανία ή την Τουρκία και αυτός το δέχτηκε…
Ο Πάγκαλος έβαλε την στρατιωτική στολή με τα παράσημα και ξεκίνησε να τον δει. Υπάλληλος της πρεσβείας δεν τον δέχτηκε γιατί «δεν είναι στην λίστα εκείνων που θα δεχθεί ο Ντούτσε». Ωστόσο όμως, έμεινε ικανοποιημένος που τον είδε από μακριά στο ανοιχτό αυτοκίνητο καθώς πήγαινε στου Γουδή για να επιθεωρήσει το 3ο Σύνταγμα Γρεναδιέρων, των Λογχοφόρων και το 231 Σύνταγμα Πεζικού, που τον υποδέχτηκαν με ζητωκραυγές!
Σ’ όλες τις διαδρομές του, έκλειναν οι δρόμοι για να περάσει ανενόχλητος, αλλά το πρακτορείο «Στέφανι» μετέδωσε: «ο Ντούτσε επευφημήθηκε και έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής υπό των Αθηναίων!» Με κάθε μυστικότητα και χωρίς να γίνει αντιληπτός, κατέβηκε στο Φάληρο για μπάνιο στην θάλασσα και να δροσιστεί. Νωρίς το μεσημέρι την επομένη, πιλοτάροντας το τρικινητήριο πολεμικό αεροπλάνο, έφυγε για την Ρώμη, ενώ ο λογοκριμένος Τύπος αναφέρθηκε στην επίσκεψη του, μία εβδομάδα μετά!…. Πίσω στην Αθήνα, άρχισαν να κυκλοφορούν τα σατιρικά ανέκδοτα:
-Σ’ ένα σχολείο ο δάσκαλος ρωτά τους μαθητές ποιός σύγχρονος Ιταλός είναι ο αθάνατος. Ένα παιδί πρόθυμο απαντά: Ο Μαρκόνι! Δεν είναι σύγχρονος παιδί μου… άλλος… Ο Γαριβάλδι! Όχι λέει ο δάσκαλος, ήταν αυτοκράτωρ, άλλος… Ο Μουσολίνι! λέει άλλο παιδί από τα τελευταία θρανία. Μπράβο! Λέει ο δάσκαλος και γιατί είναι αθάνατος; Και ο μικρός απαντά: «Κάθε βράδυ που γυρίζει ο μπαμπάς στο σπίτι, λέει, επιτέλους, δεν πεθαίνει αυτός ο Μουσολίνι…. Και δεν πεθαίνει κύριε… Όλη η τάξη έβαλε τα γέλια!
-Ο Ντούτσε παρίστανε τον μεγάλο αθλητή και κολυμβητή. Κολυμπώντας κάποτε κινδύνεψε να πνιγεί και τον έσωσε ένας λεμβούχος. Θέλησε να τον ευχαριστήσει και τον ρώτησε αν τον γνωρίζει. Όχι απάντησε ο λεμβούχος. «Είμαι ο Ντούτσε, σ’ ευχαριστώ που μ’ έσωσες, πρέπει να σε ανταμείψω. Και ο λεμβούχος: «Το καλό που σου θέλω, μη με μαρτυρήσεις γιατί θα βρω τον μπελά μου από τον κόσμο, γιατί σ’ έσωσα!»
