Του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Άραγε ποιο να ήταν εκείνο το κορίτσι που στα μέσα της δεκαετίας του ’50 φώναξε- στις φίλες της μάλλον-«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης»; Ζει; Είναι μια μεσόκοπη κυρία με παιδιά και εγγόνια; Δεν κατόρθωσε να επιβιώσει μέσα στο χρόνο;
Το σίγουρο είναι πως αυτή η φράση από όποιο κοριτσίστικο στόμα και να βγήκε- εκτός κι αν βγήκε ειρωνικά- από κάποιο αντρικό στόμα συμβαίνουν και αυτά από χείλια γεμάτα ζήλια- σφράγισε τη ζωή και την καριέρα του Ανδρέα Μπάρκουλη. Του Μπάρκουλη που έφτιαξε ένα ασυναγώνιστο μύθο που θα τον ακολουθεί. Θα τον βλέπουμε, θα τον νοσταλγούμε, θα τον θαυμάζουμε αν και έφυγε γύρω στις 2 το μεσημέρι σήμερα από κοντά μας περνώντας στην οριστική αθανασία.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης με τις πάνω από 100 ταινίες -μου φαίνεται ότι είναι 114- θα υπάρχει γύρω μας όσο παίζεται έστω και ένα πλάνο με τη μορφή του, αλλά εκείνη η κοπέλα που φώναξε υστερικά κοντά 60 χρόνια πριν «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης» το μόνο που μπορεί πια να πει είναι με θλίψη «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης έφυγε…».
Σήμερα 19 μέρες μετά τα γενέθλια των 80 του χρόνων όπου όλοι συζητούσαν και ανέλυαν τα 80 χρόνια της 4ης Αυγούστου του Μεταξά! Και ο ίδιος βέβαια μιλούσε για τα παλιά, σχολίαζε γελώντας πως γεννήθηκε μαζί με την δικτατορία της 4ης Αυγούστου του ’36.
Στον Πειραιά γεννήθηκε. Και από την εφηβεία του, έδειξε ξεκάθαρα την κλίση του για το θέατρο, παίζοντας ήδη από τα 15 του σε μικρούς θιάσους του Πειραιά. Πήγε στην δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη αλλά δεν την τελείωσε γιατί το 1956 πήρε άδεια ως εξαιρετικό ταλέντο. Και αμέσως έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ στον «Κορυδαλλό» του Ζαν Ανούιγ, ενώ αμέσως ο κινηματογράφος του άπλωσε το χέρι του στο πρόσωπο του πανέξυπνου παραγωγού Αντώνη Καρατζόπουλου και στην πρώτη του ταινία ήταν ήδη πρωταγωνιστής δίπλα στη Αλίκη Βουγιουκλάκη στη «Μαρία Πενταγιώτισσα», που βγήκε στους κινηματογράφους 23 Δεκεμβρίου 1957, γι αυτό και πολλοί νομίζουν ότι η πρώτη του ταινία ήταν «Τα τρία παιδιά βολιώτικα», που ήταν η δεύτερη ταινία του αλλά βγήκε πιο πριν στο σινεμά τη σεζόν ’57-’58.
Μέχρι το 1964 ο Ανδρέας Μπάρκουλης γύρισε έναν ατελείωτο αριθμό ταινιών, μη κάνοντας πάντα και τις καλύτερες επιλογές, σε μικρές εταιρίες και όχι στη Φίνος Φιλμ. Ήταν ένα τεράστιο λαϊκό είδωλο, πληρωνόταν ακριβά αλλά το «Κορίτσια ο Μπάρκουλης» που για κάποιες ήταν προσμονή για κάποιους πιο σοβαρούς ήταν ειρωνεία- ειδικά μια και ο Μπάρκουλης μέχρι το ’64 γύριζε 10 ταινίες το χρόνο.
Τότε έκανε τον πρώτο του γάμο με την κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερη του Αλέκα Στρατηγού, που ήταν από τους μεγάλους του έρωτες.
Το 1964 το άστρο του άρχισε να τρεμοσβήνει, ήταν δύσκολο να βρει δουλειά και κατέφυγε στον Αλέκο Σακελλάριο ο οποίος του έδωσε ένα ρόλο στο «Δόλωμα», κι έτσι ο Μπάρκουλης ξεκίνησε μια δεύτερη καριέρα για μια δεκαετία περίπου στη Φίνος Φιλμ και λίγο μετά στην Καραγιάννης- Καρατζόπουλος σε πρώτους και πρωτοδεύτερους ρόλους σε δράματα και κωμωδίες που απέδειξαν πόσο σπουδαίος ηθοποιός, πόσο εξαιρετικός ρολίστας ήταν πέρα από το γοητευτικό του πρόσωπο δίπλα στην Αλίκη, την Τζένη, στον Κούρκουλο, τη Βλαχοπούλου, τον Κωσταντάρα, την Χρονοπούλου βέβαια που ήταν μεγάλος του έρωτας σε ταινίες όπως «Τζένη-Τζένη», «Κοινωνία ώρα μηδέν», «Κοντσέρτο για πολυβόλα», «Η ζούγκλα των πόλεων», «Ο σπαγγοραμένος», «Κρίμα το μπόι σου», «Ο εχθρός του λαού» «Μια τρελή -τρελή σαραντάρα», «Η θεία μου η χίπισσα» και τόσες πολλές άλλες.
Εκεί γύρω στο 1973 του ήρθε δεύτερο χαστούκι από τη ζωή μετά από αυτό, που είχε συμβεί το 1964: Έφυγε για 5 χρόνια από την Ελλάδα κατηγορούμενος για χρήση ναρκωτικών και πήγε στην Αμερική, όπου επιβίωσε τραγουδώντας σε κέντρα. Γύρισε το 1978 και μέχρι το 1991 έπαιξε σποραδικά σε κάποιες ταινίες με πρώτη «Τη βαλίτσα του παπά» το 1978 και τελευταία το «Με αγαπάς» του Πανουσόπουλου το 1991. Έκανε και μια γκεστ εμφάνιση το «Αλέξανδρος και Αϊσέ» του Αλέξανδρου Κολλάτου το 2001.
Έπαιξε και κάποια πράγματα στην τηλεόραση αλλά στα χρόνια του ‘80 υπήρξαν οι μεγάλες του στιγμές στο θέατρο σε παραστάσεις στο Εθνικό σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν στον θίασο της Κάτιας Δανδουλάκη σε κλασικούς ρόλους, όπου εκεί υπέγραψε και το συμβόλαιο του εξαιρετικού ηθοποιού του θεάτρου.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 άρχισε η κατάρρευση, κατάρρευση οικονομική αλλά και της υγείας του, που σύντομα επιδεινώθηκαν και τα δύο. Μετά ήρθε ο γάμος του με τη Μαρία και η γέννηση του δεκαπεντάχρονου σήμερα γιου. Κάποια στιγμή τα οικονομικά ήταν τόσο οικτρά και η φίλη του από παλιά Άννα Φόνσου τον φιλοξένησε με την οικογένειά του στο «Σπίτι του Ηθοποιού» για μακρό διάστημα.
Προβλήματα στην καρδιά, στο αναπνευστικό, ανεύρυσμα, αναπνευστικά οιδήματα το ένα μετά το άλλο, η παραμονή του τον τελευταίο καιρό στο Νοσοκομείο Αγία Όλγα-Κωνσταντοπούλειο και το σημερινό πέρασμα στην αθανασία.
Έκανε λάθη στη ζωή και την καριέρα του ο Ανδρέας Μπάρκουλης, κυρίως όσον αφορά την διαχείριση των οικονομικών του και τις στρατηγικές της καριέρας του, αλλά τα λάθη του τα πλήρωσε ο ίδιος. Όλοι οι άλλοι γύρω του πέρασαν καλά «εξαιτίας του». Γι αυτό και δεν υπάρχει ούτε ένας από όλους όσοι συνεργάστηκαν μαζί του στα χρυσά του νιάτα, που να έχει πει έστω και ένα τόσο δα πικρό σχόλιο γι αυτόν. Ήταν πάντα εκεί για όποιον τον χρειαζόταν και τον τελευταίο, που σκεφτόταν ήταν ο εαυτός του.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης με τις πάνω από 100 ταινίες -μου φαίνεται ότι είναι 114- θα υπάρχει γύρω μας όσο παίζεται έστω και ένα πλάνο με τη μορφή του, αλλά εκείνη η κοπέλα που φώναξε υστερικά κοντά 60 χρόνια πριν «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης» το μόνο που μπορεί πια να πει είναι με θλίψη «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης έφυγε…».
Πηγή: athina984.gr
