Άρθρο της γερμανικής Suddeutsche Zeitung καταγράφει τις ενέργειες τεσσάρων χωρών που οδήγησαν στον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού και τα μαθήματα που πήραν από προηγούμενες πανδημίες.
Μόλις θα ‘χε μπει ο Φεβρουάριος, όταν ξαφνικά ένα βράδυ όλα τα κινητά τηλέφωνα στην Ταϊπέι, την πρωτεύουσα της Ταϊβάν, άρχισαν να δονούνται. Eνα SMS έκτακτης ανάγκης σταλμένο από τις αρχές, μια προειδοποίηση κινδύνου, που συνήθως αποστέλλεται σε περίπτωση μεγάλου σεισμού είχε φθάσει σε όλα τα κινητά τηλέφωνα. Στο μήνυμα υπήρχε σύνδεσμος (link) που άνοιγε ένα χάρτη στο Google Maps και απηύθυνε μια ερώτηση: «Εσύ ήσουν σε μία από αυτές τις περιοχές την 31η Ιανουαρίου;». Τα σημεία του χάρτη που είχαν επισημανθεί, ήταν κυρίως τα αξιοθέατα που επισκέφθηκε ένας τουρίστας που επέστρεψε από τη Wuhan και που είχε διαγνωστεί με τον ιό Covid – 19.
Όσοι είχαν επισκεφτεί τα ύποπτα σημεία, αμέσως υποβλήθηκαν σε τεστ. Αυτή η άμεση ενέργεια, ακριβώς στην αρχή της επιδημίας, κράτησε την Ταϊβάν σχεδόν αλώβητη, παρά την εγγύτητά της με την Κίνα. Το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα: 59 κρούσματα κορονοϊού και μόλις ένας νεκρός. Και τα σχολεία παρέμειναν ανοιχτά! Στην Ταϊβάν, όπως και στο Χονγκ Κονγκ, αλλά και στη Σιγκαπούρη, και στη Νότια Κορέα, η κρίση αντιμετωπίστηκε χωρίς να «κατεβάσει ρολά» η κοινωνική ζωή, χωρίς την απόλυτη απομόνωση, αλλά με γρήγορες και καίριες αποφάσεις.
Το Κέντρο Επιδημιών της Ταϊβάν ιδρύθηκε το 2004 μετά την εκδήλωση της ιογενούς ασθένειας των πνευμόνων «Sars». Ήδη από τις αρχές Ιανουαρίου, οι πτήσεις από τη Wuhan ελέγχονταν αυστηρά. Από τις 6 Φεβρουαρίου, έκλεισαν τα σύνορα με τη Κίνα. Το Χονγκ Κονγκ έκλεισε επίσης τα σύνορα του νωρίς. Το αποτέλεσμα: 145 κρούσματα και τέσσερις νεκροί.
Οι μνήμες του Sars
«Στις 22 Ιανουαρίου όταν έγινε γνωστό ότι υπάρχει πρώτος ασθενής στο Χονγκ Κονγκ με κορονοϊό, λέει η Winnie Yu, πρόεδρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Νοσοκομειακής Αρχής, αρχίσαμε να οργανώνουμε μια κινητοποίηση».Στις αρχές Φεβρουαρίου περίπου 4.000 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία κατέβηκαν σε απεργία για τέσσερις ημέρες. Η επιτυχία, οδήγησε την κυβέρνηση να κλείσει τα σύνορα άμεσα. Οι μνήμες των νεκρών από τον Sars υπήρχαν καταγεγραμμένες στη συλλογική μνήμη της πόλης.
Πριν από 17 χρόνια, είχαν χάσει τη ζωή τους 299 πολίτες του Χονγκ Κονγκ. Και τότε η ασθένεια είχε προέλθει από την Κίνα. Τα σχολεία είχαν κλείσει, δεν κινούνταν αυτοκίνητα στο δρόμο, ούτε καν λεωφορεία. Το Χονγκ Κονγκ θύμιζε πόλη φάντασμα. Το Χονγκ Κονγκ σήμερα παραμένει ζωντανό. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κυκλοφορούν με προστατευτικές μάσκες, αλλά τα σχολεία έχουν κλείσει. Τα μπαρ και τα εστιατόρια είναι ανοιχτά, ακριβώς όπως στη Σιγκαπούρη.
Η Σιγκαπούρη, όχι μόνο ανέστειλε έγκαιρα τις πτήσεις από τις πληγείσες περιοχές της Κίνας, αλλά και επέβαλε αυστηρούς κανόνες καραντίνας για τους ταξιδιώτες που έφθασαν από περιοχές υψηλού κινδύνου. Επιπλέον, οι αρχές διεκπεραιώνουν τη λεγόμενη «επαφή εντοπισμού» λεπτομερώς για κάθε νέο κρούσμα. Παρόλο που η Σιγκαπούρη είναι εξαιρετικά ευάλωτη ως παγκόσμιο κέντρο εμπορίου, έχει μέχρι στιγμής μόλις 226 καταγεγραμμένους μολυσμένους ανθρώπους και σχεδόν οι μισοί πήραν εξιτήριο από τα νοσοκομεία υγιείς και ουδείς έχει πεθάνει!
«Πολλά εξαρτώνται από το να είσαι ταχύς όταν ακόμη ο αριθμός των κρουσμάτων είναι μικρός», λέει ο καθηγητής λοιμοξιολογίας του Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης Ooi Eng Eong, αναφερόμενος στην εμπειρία, από την εξάπλωση του Sars στην Ασία. «Η επιδημία Sars το 2003 μας δίδαξε πώς να συντονίσουμε τις ενέργειές μας καλύτερα». Η παράβαση των κανόνων ασφαλείας τιμωρείται αυστηρά. Όποιος παρέχει ψευδείς πληροφορίες μπορεί να αντιμετωπίσει πρόστιμα και φυλάκιση έως έξι μηνών. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η κοινωνική ζωή, αν και θρυμματισμένη, δεν έχει ακόμη καταρρεύσει εντελώς, και το ίδιο ισχύει για το οικονομικό σύστημα. Σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες, η Σιγκαπούρη δεν έχει κλείσει ακόμα τα σχολεία της. Τις τελευταίες ημέρες, ο αριθμός των κρουσμάτων έχει αυξηθεί σημαντικά, γι’ αυτό και η πόλη-κράτος δεν επιτρέπει πλέον επισκέπτες από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας.
Και στην Κορέα
Οι αρχές της Νότιας Κορέας εξακολουθούν να επαγρυπνούν. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η μαζική μόλυνση ανθρώπων από κορονοϊό σε ένα τηλεφωνικό κέντρο στη Σεούλ, έδειξε ότι η κρίση είναι σε εξέλιξη. Παρ’ όλα αυτά: οι αριθμοί των κρουσμάτων είναι σε ελεγχόμενο επίπεδο. Την Κυριακή, για πρώτη φορά από τις 21 Φεβρουαρίου, το Κορεατικό Κέντρο Ελέγχου Νόσων ανέφερε λιγότερα από 100 νέα περιστατικά Covid – 19 και πιο συγκεκριμένα μόλις 76.
Αυτό είναι ένα σημαντικό μήνυμα από ένα έθνος που έχει αντιμετωπίσει την κρίση με τεράστια προσπάθεια και πειθαρχία. Ένα διευρυμένο πρόγραμμα διαγνώσεων και σαφείς κανόνες χωρίς ιδιαίτερο καταναγκασμό είναι οι πυλώνες του ελέγχου της εξάπλωσης του ιού. Για παράδειγμα, όταν ο αριθμός των κρουσμάτων αυξήθηκε επικίνδυνα, σταμάτησαν τα μέσα μαζικής μεταφοράς να κινούνται, αλλά δεν απαγορεύτηκε η κυκλοφορία. Πολλοί Νότιο Κορεάτες έμειναν σπίτι δίχως προτροπή. Η επιδημία του 2015 είχε «δυναμώσει» τη Νότια Κορέα.
Οι αρχές παρακολούθησαν τις διαδρομές και τις επαφές των ατόμων που είχαν μολυνθεί για 14 ημέρες, αξιολογώντας πληροφορίες από τη χρήση πιστωτικών καρτών, κινητά τηλέφωνα και κάμερες παρακολούθησης. Στους υπόπτους έγιναν δωρεάν τεστ. Η έγκαιρη ανίχνευση έχει προφανώς βοηθήσει και στη θεραπεία της νόσου. Μέχρι στιγμής, 75 άνθρωποι στη Νότια Κορέα έχουν πεθάνει από το Covid-19 από 8.162 επιβεβαιωμένα κρούσματα. Τα σχολεία έκλεισαν, αλλά πρόκειται να ανοίξουν στις 23 Μαρτίου. Ωστόσο, ο Πρόεδρος Moon Jae-in δήλωσε πρόσφατα: «Χρειαζόμαστε τώρα τον ιό της ελπίδας».
