Λίγη ευαισθησία μέρες που είναι δεν είναι κακό!
– “Έχετε καλέσει τον αριθμό 1595 του Δήμου Αθηναίων. Η χρέωσή σας εξαρτάται από τον πάροχό σας. Χρέωση αστικής κλήσης εάν καλείτε από σταθερό τηλέφωνο. Είστε σε γραμμή προτεραιότητας”.
…Περιμένεις. Λίγο.
– Ναι, Δήμος Αθηναίων, λέγετε.
– Γειά σας, παίρνω για να αναφέρω ότι υπάρχει ένας άστεγος, στην Πανεπιστημίου, κάτω από τον κινηματογράφο IDEAL.
– Έχετε ακριβή διεύθυνση;
– Όχι, έχω φύγει από το σημείο. Είναι, όμως, στην Πανεπιστημίου ο άνθρωπος, λίγο παρακάτω από το IDEAL, κατηφορίζοντας προς την Ομόνοια. Αποκλείεται να μην τον δει κανείς.
– Ναι, αλλά χρειάζομαι ακριβή διεύθυνση, για να δω εάν είναι ο ίδιος που μας ανέφεραν και χθες.
– Τι να σας πω…
– Καλώς, ευχαριστώ πολύ (με παραίτηση στη φωνή).
Στη Σταδίου άλλοι άστεγοι. Μέχρι να φτάσεις στην Ομόνοια, μετράς καμιά δεκαριά. Θερμοκρασία γύρω στους 0 βαθμούς Κελσίου.
…Άραγε, γιατί είναι τόσο δύσκολο να βγει ένα κλιμάκιο του Δήμου Αθηναίων ή κάποιες κοινωνικές υπηρεσίες, να μεταφέρουν τους ανθρώπους αυτούς στις 5 θερμαινόμενες αίθουσες του Δήμου ή στους σταθμούς του Μετρό που είναι ανοιχτοί κάθε βράδυ, έως τη Δευτέρα; Γιατί πρέπει να τηλεφωνεί κάποιος στο 1595 να ενημερώνει ότι “εκεί υπάρχει άστεγος”, όταν ξέρουμε πολύ καλά πού θα τους βρούμε; Και αυτό με την “ακριβή διεύθυνση” τι είναι;
Θέλω να πω, μας φτάνει η φρίκη και η βαρβαρότητα του να υπάρχουν συνάνθρωποί μας που κοιμούνται στον δρόμο, την ώρα που εσύ βγαίνεις π.χ. από το σινεμά, προβληματισμένος για το τι ήθελε να πει ο σκηνοθέτης στη συγκεκριμένη ταινία. Ας ελπίσουμε να μη μας φάει κι η γραφειοκρατία από πάνω.
Πηγή: https://www.facebook.com/profile.php?id=100009964834484&hc_ref=NEWSFEED&fref=nf
