Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποδεικνύουν τη διαρκή αδυναμία της ΕΕ να διαδραματίσει ρόλο παγκόσμιου παίκτη στις εξωτερικές σχέσεις.
Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που σύμφωνα με τα επίσημες διαβεβαιώσεις των Ευρωπαίων, θα έδιναν το «πράσινο φως» στη λήψη μέτρων κατά της Τουρκίας εφόσον συνέχιζε την προκλητική της συμπεριφορά ,δεν προκάλεσαν ενθουσιασμό στην ελληνική πλευρά. Ο πρωθυπουργός μίλησε για ένα βήμα στην κατεύθυνση της άσκησης πίεσης από την ΕΕ κατά της Τουρκίας. Το βήμα αυτό έγινε ως μέρος ενός πολύχρωμου παζλ διαφορετικών θεμάτων, επί των οποίων κλήθηκαν να αποφασίσουν οι ηγέτες και τα οποία είχαν την απόλυτη προτεραιότητα έναντι της σχέσης ΕΕ-Τουρκίας.
Ζήτημα 1ον: Χρειαζόμαστε λεφτά , πολλά λεφτά για να αναστήσουμε και να μεταμορφώσουμε τις οικονομίες μας μετά τον COVID-19.Η συμφωνία για τον προϋπολογισμό της ΕΕ 2021-2027 ,Multiannual Financial Framework,στα καθ ημάς, μαζί με το συνακόλουθο Ταμείο Ανάκαμψης , Recovery and Resilience Facility, προκάλεσε μια βαθιά ανακούφιση σε όλους ανεξαιρέτως τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που συμμετείχαν στη σύνοδο. Η ΕΕ μπορεί πλέον να «δείξει τα λεφτά» και να δανειστεί από τις αγορές με εγγυημένη αποπληρωμή. Διότι ενώ αυτή η εξέλιξη καθυστερούσε, η συζήτηση ότι οι ανάγκες για την αντιμετώπιση της κρίσης αυξάνονται έχει ήδη ανοίξει και η Κριστίν Λαγκάρντ έδειξε κιόλας την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αυξήσει περαιτέρω τη ρευστότητα. Σε αυτό το κλίμα οι δύο κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνίας που συμβιβάστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες με το μηχανισμό διασύνδεσης του Κράτους Δικαίου με την διάθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων , απλώς κατάλαβαν ,ότι αν δεν υποχωρήσουν, οι υπόλοιποι 25 επείγονται και θα τους αφήσουν πίσω με λιγότερα κονδύλια και το «μουντζούρη» της υπονόμευσης της ενιαίας ευρωπαϊκής αντιμετώπισης της κρίσης.
Ζήτημα 2ο:Χρειαζόμαστε δεσμευτικό οδικό χάρτη για την αλλαγή του μοντέλου της οικονομίας ώστε το περίφημο Green Deal να μην μείνει στα χαρτιά. Ο συμβιβασμός για τη μείωση των ρύπων του θερμοκηπίου τουλάχιστον 55% ως το 2030 με έτος αναφοράς το 1990 , προκάλεσε επίσης βαθιά ανακούφιση σε όλους τους μετέχοντες στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Με βάση το νέο κλιματικό νόμο οι χώρες μπορούν να σχεδιάσουν και να χρηματοδοτήσουν, κυρίως από ευρωπαϊκά κονδύλια, το νέο πράσινο και ψηφιακό οικονομικό μοντέλο. Η επιλογή αυτή οδηγεί την παγκόσμια αγορά και η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ ανοίγει το δρόμο για τη στρατηγική συνεργασία της Δύσης στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και στην υποστήριξη της βιώσιμης ανάπτυξης
ADVERTISING
Ζήτημα 3ο: Χρειαζόμαστε επαναπροσδιορισμό της σχέσης ΕΕ-Τουρκίας. Εκεί οι ηγέτες απέφυγαν για άλλη μια φορά να βάλουν «το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων». Η έναρξη της διαδικασίας των κυρώσεων είναι ένα βήμα που αποδεικνύει ότι οι ισχυροί της ΕΕ βλέπουν την Τουρκία ως ένα μέρος του παζλ των ζητημάτων που έχουν να διαχειριστούν και αρνούνται να δουν τον «ελέφαντα στο δωμάτιο». Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που πλέον στο πολιτικό σύστημα, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, έχουν καταλήξει ότι η Τουρκία δεν υπηρετεί τις δυτικές αξίες και τα δυτικά συμφέροντα, και γι αυτό μετατοπίζουν τη συμμαχική τους επιρροή προς την Ελλάδα ,τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, η ΕΕ επιμένει να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως «υποψήφια προς ένταξη χώρα»!
Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποδεικνύουν τη διαρκή αδυναμία της ΕΕ να διαδραματίσει ρόλο παγκόσμιου παίκτη στις εξωτερικές σχέσεις. Το Μέλλον της Ευρώπης , The Future of Europe, που τόσο θα μας απασχολήσει θεσμικά στις συνεδριάσεις μας μετά την πανδημία οφείλει να περιλαμβάνει σαφείς κατευθύνσεις στις εξωτερικές σχέσεις. Σε αυτό το πεδίο η διοίκηση Μπάιντεν προσφέρει μια ευκαιρία ενιαίας προσέγγισης των μεγάλων ζητημάτων από τη Δύση. Και για να είμαστε ειλικρινείς ,οι ΗΠΑ προσφέρουν ένα αληθινό παράδειγμα συμπεριφοράς διεθνούς παίκτη που έχει λύσει τους λογαριασμούς του με την Ιστορία.
(Η Μαρία Σπυράκη είναι ευρωβουλευτής ΝΔ-ΕΛΚ)
