Με τη θυσία και το αίμα των δύο ιπτάμενων ο αριθμός των νεκρών πιλότων στα Phantom από το 1974 όταν τα παρέλαβε η Πολεμική Αεροπορία ανέβηκε στους είκοσι.
Το τίμημα του ‘’αίεν υψικρατείν’’ βαρύ. Ποτισμένο με το αίμα δεκάδων αεροπόρων στις θάλασσες , στα βουνά και στους κάμπους της Ελλάδας. Με τελευταίο του Σμηναγού Στάθη Τσιτλακίδη και του Υποσμηναγού Μάριου Τουρούτσικα. Ο τραγικός επίλογος που γράφτηκε σήμερα στο Ιόνιο υπενθύμισε για μια ακόμη φορά τη σκληρή αδυσώπητη πραγματικότητα. Οι Έλληνες ιπτάμενοι θυσιάζονται εν καιρώ ειρήνης ώστε να είναι έτοιμοι αν και όταν απαιτηθεί να πολεμήσουν και να νικήσουν.
Τα δύο Phantom το πρωί της περασμένης Δευτέρας απογειώθηκαν για μια εκπαιδευτική πτήση υψηλής δυσκολίας. Τακτικοί ελιγμοί στο ελάχιστο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Εκεί που σε περίπτωση σύγκρουσης θα κληθούν να πετάξουν για να αποφύγουν τα εχθρικά ραντάρ και να προσεγγίσουν στόχους επιφανείας αλλά και χερσαίους στόχους σε εχθρικό έδαφος. Είναι οι αποστολές τις οποίες θα αναλάμβαναν εάν το καλοκαίρι του 2020 η κρίση με την Τουρκία εξελισσόταν σε σύγκρουση. Τα F-4 ήταν φορτωμένα με όπλα και οι ιπτάμενοι είχαν ήδη στα χέρια τους τους φακέλους με την αποστολή που αναλάμβαναν. Όσο πιο χαμηλά πετούσαν και όσο πιο επιδέξιους ελιγμούς θα έκαναν την ώρα που θα προσέγγιζαν τον εχθρό τόσο περισσότερες θα ήταν οι πιθανότητες τους να πλήξουν με επιτυχία τους στόχους και να εκτελέσουν το καθήκον τους. Ανεξάρτητα αν θα επέστρεφαν γεγονός που το γνωρίζουν πριν καν απογειωθούν.
Ο Σμηναγός Στάθης Τσιτλακίδης και ο Υποσμηναγός Μάριος Τουρούτσικας το πρωί της Δευτέρας δεν πέταξαν για μια πτήση αναψυχής. Απογειώθηκαν για να εκπαιδευτούν σε ένα σενάριο μάχης το οποίο θα κληθούν να εκτελέσουν σε περίπτωση πολέμου. Με στόχο να προσγειωθούν ακόμη καλύτεροι έχοντας ήδη εκτελέσει την επίπονη άσκηση. ‘’Αυτή είναι η μοίρα του βομβαρδιστή’’ αναφέρουν με νόημα έμπειροι ιπτάμενοι που πέρασαν είτε από τα F-4 Phantom είτε από τα A-7 Corsair.’’Να πετά χαμηλά στα όρια, να ξύνει τα βουνά και να αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας προκειμένου να εμφανιστεί από το πουθενά και να αιφνιδιάσει’’.Mε σιγή ασυρμάτου από τη στιγμή της απογείωσης και μοναδική βοήθεια τα μάτια του ιπτάμενου τα οποία πρέπει συνεχώς να σημαδεύουν την επιφάνεια της θάλασσας αλλά και το ‘’ζευγάρι’’ τους που πετά ακριβώς δίπλα τους. Τα οπτικά σήματα από τον Αρχηγό του Σχηματισμού είναι αυτά που οδηγούν τα αεροσκάφη προς τον στόχο.
Με τη θυσία των δύο ιπτάμενων ο αριθμός των νεκρών πιλότων στα Phantom από το 1974 όταν τα παρέλαβε η Πολεμική Αεροπορία ανέβηκε στους είκοσι. Ανάλογο δυστύχημα με F-4 καταγράφηκε πριν από δεκαπέντε χρόνια παρά το γεγονός ότι σχεδόν καθημερινά τα αεροσκάφη εκπαιδεύονται σε θαλάσσιο περιβάλλον. Και αυτό είναι ενδεικτικό του υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου των ιπτάμενων αλλά και της άριστης συντήρησης στο έδαφος. Στις περισσότερες περιπτώσεις πάντως τα δυστυχήματα προκληθηκαν όταν τα Phantom πετούσαν σε πολύ χαμηλό ύψος είτε στην επιφάνεια της θάλασσας είτε σε χερσαίο περιβάλλον. Πάντα στόχος ήταν η εκπαίδευση σε ακραίες συνθήκες, ακριβώς στα όρια , εκεί στα 300 πόδια κάτω από τα ραντάρ. Με τα αεροσκάφη να προσγειώνονται ποτισμένα από το αλάτι της θάλασσας.
