Η μεγάλη νίκη της Εθνικής στην Τουρκία και αναρωτιέται τι θα γινόταν αν οι «αιώνιοι» δεν έδιναν τους παίκτες.
Η Μαρινέλλα τραγούδαγε παλιά για την τεράστια ομάδα του Αρη «με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά, προχωράμε και νικάμε και το Κύπελλο είναι μπροστά». Λόγω της ημέρας και της μεγάλης νίκης της Εθνικής στην Τουρκία, μπορούμε να κάνουμε μία σχετική παράφραση και να τραγουδήσουμε «με τον Σλούκα, τον Παπαγιάννη, τον Αγραβάνη και τα άλλα παιδιά, προχωράμε και νικάμε και το Παγκόσμιο είναι κοντά». Λένε, λοιπόν, πως κάθε αρχή και δύσκολη και έτσι ήταν το ξεκίνημα στα «παράθυρα» για την επίσημη αγαπημένη από την στιγμή, που έχασε στο Νιούκαστλ από την Μεγάλη Βρετανία. Η συνέχεια, όμως, είναι σαφώς καλύτερη και έγινε ακόμη πιο καλή σήμερα, όταν και ντουμπλάραμε τις νίκες μας επί της Τουρκίας. Στα Ανω Λιόσια μας βγήκε η πίστη μέχρι να τα καταφέρουμε, σήμερα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα, αν και όταν έκαναν οι Τούρκοι το 46-62, 60-62, μας έφυγε λίγο η μαγκιά. Όχι των παικτών και των προπονητών, αλλά εμάς, που παρακολουθούσαμε το παιχνίδι από τις τηλεοράσεις μας.
Τέλος καλό, όμως, όλα καλά και η Εθνική είναι πλέον ακόμη πιο κοντά στο Παγκόσμιο του 2023, που θα γίνει σε Ινδονησία, Φιλιππίνες και Ιαπωνία. Βλέποντας τα ματς με την Τουρκία, καταλάβαμε άριστα ότι η τύχη μας θα ήταν πολύ μικρή, αν δεν επιστρατεύονταν οι παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Εδώ με Σλούκα, Παπαγιάννη, Παπανικολάου και σία, μόλις και μετά βίας μπορέσαμε να κερδίσουμε την ομάδα του Ενέ, σκεφτείτε να μην έπαιζαν αυτοί τι θα γινόταν. Μάλλον δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε τι θα γινόταν, όσο φιλότιμη και αν θα ήταν (που θα ήταν) η προσπάθεια των άλλων παιδιών. Αλλα παιδιά είπαμε; Είδατε τον Δημήτρη Μωραϊτη; Σαν έτοιμος από καιρό εμφανίστηκε στο «Σινάν Ερντέμ» και με τα τρίποντά του και την άμυνά του στον Λάρκιν βοήθησε τα μέγιστα, ώστε να έρθει η μεγάλη νίκη. Ο γκαρντ του Περιστερίου «σφυρηλατήθηκε» πάνω, κάτω έτσι όπως έπρεπε στην ΑΕΚ, και στα 23 του χρόνια μένει να δούμε αν θα επιβεβαιώσει ότι οι Ελληνες παίκτες αργούν να βγουν μπροστά. Όταν πρωτόπαιξε στην Α1 στα 15 του χρόνια με την φανέλα του Πανιωνίου είχε αφήσει μεγάλες υποσχέσεις. Στο παιχνίδι μάλιστα με τον Κολοσσό στην Νέα Σμύρνη (με σχεδόν εφηβική ομάδα τότε ο Πανιώνιος) είχε σταθεί περίφημα απέναντι στον πυραυλοκίνητο Μάικ Τζέιμς. Η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Είπαμε άλλωστε ότι οι Ελληνες παίκτες αργούν να βγουν μπροστά.
Κορυφαίος, πάντως, της επίσημης αγαπημένης στο σημερινό παιχνίδι ήταν ο Δημήτρης Αγραβάνης. Όταν τον είχε πάρει ο Θανάσης Σκουρτόπουλος στον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 2012, ελάχιστοι ήξεραν τι εστί Αγραβάνης. Ο μηχανισμός, όμως, του Πανιωνίου ήξερε άριστα και μετά από λίγο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, που είχε διαδεχθεί τον Σκουρτόπουλο, είχε διώξει τον Στραχίνια Ντραγκίσεβιτς (αδερφό του Ταντίγια, που έπαιξε στον Αρη) για να έχει μπόλικο χρόνο ο Αγραβάνης. Επιθετικά τότε ο Ελληνας πάουερ-φόργουορντ δεν είχε κάνει κάτι το σπουδαίο, αλλά στα υπόλοιπα κομμάτια ήταν εκεί. Βούταγε στο παρκέ, έπαιζε άμυνα, πάλευε στα ριμπάουντ, έβγαζε φουλ ενέργεια. Όλα αυτά άλλωστε είχε εκτιμήσει ο Ολυμπιακός και έναν χρόνο μετά τον είχε αποκτήσει, αφού είχε ακουμπήσει τα σχετικά ευρώ στους Νεοσμυρνιώτες. Ο Αγραβάνης έπαιξε για χρόνια στον Ολυμπιακό, ίσως δεν έκανε αυτά, που θα μπορούσε να κάνει, αλλά στα 27 του χρόνια μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ. Το δείχνει με την Εθνική, το δείχνει και με τον Προμηθέα, στο χέρι του είναι να κάνει το βήμα παραπάνω. Κορυφαίος ο Αγραβάνης σήμερα, λοιπόν, αλλά πολύ κοντά του ήταν ο Γιώργος Παπαγιάννης (πολλοί άλλωστε αυτόν θα λένε κορυφαίο και ίσως να μην έχουν άδικο).
Για τον «Big Papa», όμως, τι να πούμε; Η βελτίωσή του είναι συνεχής και ραγδαία και την βλέπουμε επισταμένως κάθε εβδομάδα, από την στιγμή, που είναι στην βιτρίνα (σε Παναθηναϊκό, δηλαδή, και Ευρωλίγκα). Και αν γενικώς οι Ελληνες παίκτες αργούν να βγουν μπροστά, είναι γνωστό επίσης ότι και οι πολύ ψηλοί παίκτες (όχι μόνο οι Ελληνες εννοείται) αργούν να παίξουν το μπάσκετ, που μπορούν. Ο Παπαγιάννης έκανε θαύματα και στην Τουρκία και στα 24 του είναι σίγουρο ότι τα καλύτερα δεν έχουν έρθει. Είδατε; Εικοσιτεσσάρων ετών είναι μόλις ο Παπαγιάννης και νομίζει κάποιος χωρίς να γκουγκλάρει ότι τον βλέπει να παίζει καμιά δεκαετία. Και όμως: η ταυτότητά του λέει 3 Ιουλίου του 1997.
Σλούκας και Παπανικολάου κατέθεσαν κι αυτοί την υψηλή τους ποιότητα στο παρκέ του «Σινάν Ερντέμ». Κατέθεσαν, όμως, κυρίως την εμπειρία και το know how των δύσκολων καταστάσεων. Των δύσκολων καταστάσεων γενικά (πολύ δύσκολα ματς με την Τουρκία γαρ), αλλά και των επιμέρους: όταν, δηλαδή, η Τουρκία πήγε να πάρει τη νίκη στα Λιόσια (αλλά ο Παπανικολάου με τις βολές το απέτρεψε) και όταν οι αντιπαλοί μας σήμερα γύρισαν από 46-62, σε 60-62. Σε εκείνο το σημείο, λοιπόν, ο Σλούκας πάσαρε, ο Παπανικολάου έβαλε ένα…Πριντέζικο καλάθι και κάπως έτσι ξεκολλήσαμε και πήραμε τη νίκη.
Θα ήταν άδικο να μην σταθούμε και στη συμβολή του προπονητικού τιμ, που είχε πολύ δύσκολο έργο, αφού μέσα σε λίγες μέρες, έπρεπε να φτιάξει ένα όσο το δυνατό πιο αρμονικό σύνολο. Αυτή η Εθνική είναι πιο ποιοτική από την Τουρκία, αλλά η τελευταία είναι πιο δεμένη από μας. Ο Μανωλόπουλος, όμως, και οι συνεργάτες του έβαλαν κι αυτοί το δικό τους λιθαράκι (και κάτι παραπάνω ίσως) ώστε να έρθει η δεύτερη νίκη επί των Τούρκων και το αγκάλιασμα της πρόκρισης στο Παγκόσμιο. Εμείς τι να πούμε άλλο; Και εις ανώτερα.
• Χαμός γίνεται στην Ευρωλίγκα και μένει να δούμε αν θα είναι για ένα μήνα ή οριστική η αποβολή των ρωσικών ομάδων. Να δούμε και τι θα γίνει με τους παίκτες. Όπως με τον Ντάνιελ Χάκετ, που αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού τον θέλουν πίσω (από το καλοκαίρι και μετά εννοειται). Φαίνεται, όμως, ότι τον θέλει πολύ και η Βίρτους Μπολόνια και μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία.
• Ο Κέβιν Πάνγκος πριν κλείσει στην ΤΣΣΚΑ, υπήρχε μία έντονη φημολογία ότι τον θέλει πολύ και η Αρμάνι.
• Τεράστια υπόθεση είναι για τον Ολυμπιακό η επέκταση της συνεργασίας με τον Μουσταφά Φαλ. Του έδωσε πολύ καλά χρήματα και τον κράτησε δίπλα του μέχρι το καλοκαίρι του 2025. Ο Ολυμπιακός δουλεύει ρολόι, όπως τα παλιότερα χρόνια, αλλά θα αναφερθούμε σχετικά σε άλλο μπλογκ.
• Στην τελική ευθεία έχει μπει το ελληνικό διαβατήριο του Ναζ Μήτρου-Λονγκ. Ηδη υπάρχει ζήτηση….
