Μεγάλη Πέμπτη: «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου». Με ποιες εμπειρίες αλλά και με ποια γλώσσα να μιλήσουμε οι άνθρωποι της σημερινής εποχής για το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού.
Η προσφορά αγάπης ολοκληρώνεται τη Μεγάλη Πέμπτη. Ο Σταυρός του Χριστού, αυτή η κενωτική κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο, είναι και μια ταυτόχρονη αποδοχή της αποτυχίας του ανθρώπου και μεταμόρφωσή της σε εμπιστοσύνη και ολοκληρωτική αυτοπαράδοση στα χέρια του Θεού.
Από κει και πέρα κάθε δική μας ελάχιστη κίνηση αυτοπροσφοράς, κάθε κραυγή απόγνωσης που μεταποιείται σε πίστη είναι απαρχή ζωής και Ανάστασης. Η Άκρα Ταπείνωση. Η Αμέτρητη Αγάπη. Το μεγαλείο της Ελευθερίας. Το σκάνδαλο της πίστης σ’ ένα Θεό ματωμένο και σταυρωμένο. Στην εκκλησία όλες τις ημέρες και τις ώρες του χρόνου πίσω από την Αγία Τράπεζα ο Θεός προκαλεί την ελευθερία μας σε μια υπέρλογη κίνηση αγάπης και όχι σε εκβιασμό ή υποταγή.
Με το Σταυρό ο Αδάμ γίνεται «άποικος Παραδείσου» και ο ληστής «κατοικεί» στον Παράδεισο. «Ημείς δε φθεγγόμεθα ληστού του ευγνώμονος την Φωνήν προς Αυτόν· Μνήσθητι και ημών, Σωτήρ, εν τη Βασιλεία σου». Το «Τετέλεσται» γίνεται το ακριβές σημείο της σωτηρίας μας.
-Το εκκλησίασμα φέρνει λουλούδια που καταθέτει στον Εσταυρωμένο και τα οποία τα χρησιμοποιούν για το στολισμό του Επιταφίου.
-Στη Ζάκυνθο από τη Μεγάλη Πέμπτη ως το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου (αΔ Ανάσταση) οι καμπάνες του νησιού «χηρεύουν», δηλαδή δε χτυπούν.
