Σε ένα εκβιασμό στον οποίο η Ελλάδα ή θα ψηφίσει τώρα και θα εφαρμόσει από το 2018 μέτρα 3,6 δισ. ευρώ με τη μορφή της περικοπής του αφορολόγητου στα 6.000 ευρώ και της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων ή θα κινδυνεύσει να βρεθεί και πάλι στο «κενό» εξελίσσεται η διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος.
Το «κενό» μεταφράζεται σε απώλεια της χρηματοδότησης, της ένταξης της ποσοτικής χαλάρωσης και – αν επικρατήσουν οι ακραίοι – της διακοπής του προγράμματος και θα φανεί στο ορίζοντα με την είσοδο του καλοκαιριού.
Παρά τη συναινετική διάθεση του κ.λ Μοσκοβισί, κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα, οι δανειστές έχουν σκληρύνει τη στάση τους και ταυτιζόμενοι με το ΔΝΤ ζητούν τα πάντα από τώρα.
Ενώ η αρχική πρόταση των θεσμών ήταν η άμεση ψήφιση της μείωσης του αφορολόγητου από τώρα και η ένταξη ενδεχόμενων μειώσεων στις συντάξεις στον κόφτη τώρα ζητούν ψήφιση και για δύο μέτρα εκ των προτέρων.
Μάλιστα, ως «γλυκαντικό» προβλέπουν ότι αν η Ελλάδα ξεπεράσει τους στόχους της τότε θα μπορέσει να προχωρήσει και σε μόνιμες, αλλά προσυμφωνημένες φορολογικές ελαφρύνσεις από το 2019 .
Ο κ. Μοσκοβισί στην Αθήνα προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι λέγοντας στις συναντήσεις του ότι τα μέτρα δεν θα είναι ακριβώς 2% του ΑΕΠ (3,6 δισ. ευρώ ), αφού θα ληφθεί υπ’ όψιν για τον υπολογισμό τους η υπεραπόδοση της οικονομίας το 2016.
Η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα μπορεί μεν να συζητήσει την ψήφιση του αφορολόγητου, αλλά θέλει να προστατεύσει περισσότερο τις συντάξεις και να τις εντάξει σε δυνητικά μέτρα που θα ενεργοποιηθούν αν έχουμε απόκλιση από το δημοσιονομικό στόχο στο πλαίσιο του αναβαθμισμένου δημοσιονομικού κόφτη.
Στην διαπραγμάτευση τίθεται επίσης η δυνατότητα αν η Ελλάδα υπερβεί το στόχο της εφαμρμόζοντας το μικρότερο α φορολόγητο τότε θα μπορεί να προχωρήσει σε φορολογικές ελαφρύνσεις σε επιχειρήσεις ΦΠΑ και μείωση του ΕΝΦΙΑ .
Τις ημέρες αυτές μέχρι και τη Δευτέρα θα αναζητηθεί λύση σε άλλα τρία θέματα:
Τα πρωτογενή πλεονάσματα: Η ελληνική πλευρά ζητάει η «μεσοπρόθεσμη» περίοδος που θα πρέπει να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ να μην ξεπερνά τα 3 χρόνια και στην συνέχεια να μειωθεί στο 2,5% του ΑΕΠ Οι δανειστές δεν μπορούν να δεχθούν μεσοπρόθεσμη περίοδο κάτω από πέντε χρόνια με την προοπτική να υπάρχει μια επόμενη πενταετία με στόχο 3% του ΑΕΠ Η ευρωπαϊκή εκδοχή θέλει 5 χρόνια πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ τώρα και νέα διαπραγμάτευση για το θέμα στο τέλος του προγράμματος κάτι που όμως δεν θέλει το ΔΝΤ.
Το χρέος: Στο θέμα του χρέους ο κ. Τσακαλώτος θέλει εκ των προτέρων εγγυήσεις ότι όποια λύση και αν βρεθεί θα εξασφαλίζει και την ΕΚΤ και το ΔΝΤ και κατά συνέπεια η Ελλάδα θα μπορεί να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης . Οι θεσμοί δεν μπορούν να δεσμευτούν εκ των προτέρων για το θέμα και το παραπέμπουν στις συζητήσεις που θα γίνουν στην Αθήνα με τις ομάδες των δανειστών.
Τις αλλαγές στα εργασιακά: Η ελληνική ομάδα προσπαθεί να διασώσει την κόκκινη γραμμή που είχε τεθεί για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να κλείσει εκεί το θέμα Οι θεσμοί ζητούν με μια φωνή να αλλάξει το καθεστώς στις ομαδικές απολύσεις με πιο ακραίο το ΔΝΤ που ζητά απελευθέρωση του ποσοστού των απολύσεων και την ΕΕ να αρκείται σε μια αύξηση του ποσοστού από το 5% σήμερα στο 10%.
Το τελευταίο από τα θέματα που επισκιάζεται από τα προηγούμενα είναι η επιτάχυνση της αποκρατικοποίησης του 17% της ΔΕΗ που κατέχει σήμερα στο χαρτοφυλάκιο του το ΤΑΙΠΕΔ και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση κατά 25% του ΑΔΜΗΕ μέχρι και το τέλος Μαρτίου.
